Babies en kuikens

Vera en Vita:
U hebt het al gehoord, hè, van die list van Ma Tok?

LazaRus

Wij vonden het eigenlijk een beetje gemeen, om ons zoiets smerigs te geven, maar toch was het tegelijk ook slim van haar. Want wij durven nu niet meer zomaar een willekeurig ei open te pikken om de inhoud op te snavelen.
Wij kijken wel uit!
Wat was dat vies, zeg, die mosterd!
Wij begrijpen niet dat mensen dat spul graag eten. Of zouden zij het gebruiken om hun eigen kuikens het snoepen af te leren? Dat gaan wij nog eens aan Ma

Laza heeft het mysterie uit de doeken gedaan

Tok vragen.
Desiree had het hele verhaal van Ma Tok meteen aan Laza verteld en die riep ons allemaal bij elkaar.
Hij deed net alsof hij het mysterie zelf had opgelost, maar wij wisten natuurlijk wel beter. We hadden Ma Tok met Desiree zien praten en daarna Desiree met Laza, dus toen begrepen wij al hoe de vork in de steel zat.
De legnesten zijn nog steeds leeg, er liggen nog geen houtsnippers in.
Wij hebben allebei al een paar

legnest met opvangbakje
(bij ons zit er een deksel op het opvangbakje)

keer een ei erin gelegd.
Raar hoor, zodra je opstaat rolt dat ei naar voren, tussen je poten door, in het bakje helemaal voor aan het nest.
Dan kunnen wij er niet meer bij. Net alsof wij dat nu nog zouden wagen!
Om van de schrik te bekomen hebben we van Ma Tok weer een heerlijke bak nasi gekregen.
En later ook nog groente.
Ze heeft er zeker spijt van, dat zij ons zo voor de gek gehouden heeft.
Nou, die nasi was heerlijk, dat maakt het bijna de narigheid van de mosterd waard.

één van de kleinkuikens in de Tok-tuin

Alle kuikens van Pa en Ma Tok zijn vrijdag ook weer eens hier geweest. De kleinkuikens kwamen bij ons in de tuin kijken. Als zij er zijn mogen zij ons altijd lekkers geven van Ma Tok.
En die twee meisjes geven ons graag heel veel lekkers, ze houden ervan om ons te verwennen. Het was tenslotte een feestdag, zeiden ze.
Er schijnen nu ook twee haantjes-kuikens te zijn in het huis bij Pa en Ma Tok, maar die zijn nog zo klein dat ze nog niet kunnen lopen.
Raar hoor, wij kunnen gelijk lopen als we uit ons ei zijn gekropen.
Wat hulpbehoevend zijn mensenkuikens dan, in vergelijking met ons.
Gelukkig dat die twee kuikens allebei hun kloek bij zich hadden, anders zouden ze maar zielig alleen blijven liggen, zonder eten en drinken en warmte.
Nee, dan hebben wij kippen het toch handiger aangepakt.