Wat nu weer? (2)

Wiske:
We gaan gewoon verder waar we gebleven waren.

de kippen op weg naar de vergadering in de ren van het oude hok

Mama Maria zei dat ik naar de ren van het oude hok moest gaan, omdat papa Laza een vergadering nodig vond.
Hij had Desiree de opdracht gegeven om iedereen bij elkaar te roepen en bij iedereen hoorde ik ook. Gelukkig, zij dacht nu niet meer dat ik te jong was om erbij te horen.
Ik was nu ook wel erg nieuwsgierig geworden naar wat er aan de hand kon zijn.
Waarom was iedereen ineens zo op haar hoede?
Ikzelf had niks bijzonders opgemerkt, zou ik dan toch nog een beetje te kuikenachtig zijn? Ik zag dat alle hennen één voor

nog steeds op weg naar de vergadering

één naar de ren van het oude hok kwamen. Alleen de Geertruitjes kwamen samen, zij liepen alweer te giechelen. Zouden zij er dan toch iets mee te maken hebben? Je weet het maar nooit bij die twee rare meiden.
Toen iedereen eindelijk binnen was humde Laza hardop, om zo te laten horen dat hij de aandacht wilde en dat iedereen dus stil moest zijn. Hij keek nog een keer streng naar de twee krullenbollen, die natuurlijk weer doorgingen met grinniken. Eindelijk was iedereen stil.
En toen kwam het.
Laza zei dat er iets heel ernstigs was gebeurd in het huis.
Daar keek ik van op, ik had niets

hier is het gebeurd, in één van de legnesten

raars gezien of gehoord.
Laza ging verder: "Het betreft hier iets in een legnest."
Toen begreep ik het: in een legnest was ik al een tijdje niet meer geweest, omdat ik nu ook in mijn winterstop zit.
En als je geen eitje moet leggen, wat zou je dan in een legnest moeten doen? Niets toch?
Of je zou een poosje moeten gaan zitten suffen, zoals ik sommige hennen wel eens zie doen.
Maar daar ben ik nog te jong voor, ik heb geen middagslaapje nodig. Ik heb nog energie voor

Wiske, toch nog te kuikenachtig?

de hele dag.
Ik zou best de hele dag en de halve nacht kunnen scharrelen, maar als het donker wordt moeten we naar binnen van papa Laza, allemaal, dus ik ook.
En dan ga ik maar braaf met mama Maria bovenop de hordeur zitten, op ons plekje.
Bij nader inzien is er helemaal alleen in een donkere tuin ook niet veel aan om te blijven rondlopen, dus het is ook maar beter zo.
De oude hennen en hanen hebben dat nog niet zo slecht bedacht, dat de nacht is om te slapen.

Oei, nu ben ik helemaal in mijn gedachten afgedwaald en nu heb ik Laza's toespraak gemist.
Wat suf!
Hoe kon dat nou gebeuren?
En ik wil toch weten wat er aan de hand is geweest in die legnesten.
Dat moet ik dan straks maar aan mama vragen.