Kerstverhaaltje

Geertrui en Geertrui:
Wij mogen u vertellen hoe het gaat met een ver familielid van ons.

Jannes in zijn tuin

Hij heet Jannes en hij woont bij mevrouw Wies, hier niet zover vandaan.
In die zin dus geen verre familie.
Hij schijnt een soort van nakomeling van één van ons te zijn, maar aangezien wij helemaal niet familieziek zijn zal dat ons worst wezen. Maar Ma Tok heeft ons uitgekozen om wat over hem te vertellen, en ja, dan doen we dat maar, hè?
Jannes schijnt al aardig de baas te zijn over de hennen bij mevrouw Wies.
Alleen de kleinste, Sneeuwwitje heet ze, laat zich er niet onder duwen.
Zij blijft hem de baas, hahaha.
Dat is er eentje naar ons hart.
Van mevrouw Wies hoorde Ma Tok het volgende verhaal.
Jannes doet 's morgens altijd heel macho
('s middags ook, maar in de ochtend moet hij zich altijd even extra waarmaken, zodat iedereen weer weet dat meneer de baas is). Jannes doet dus heel macho, hij loopt dan te paraderen door de tuin.
Sneeuwwitje, die veel kleiner is dan hij,

Sneeuwwitje, de Serama

springt dan naar zijn kop om hem te pikken. Hahahahaha, die kleine Serama durft wel!
En Jannes?
Die pikt het gewoon, om het zo maar te zeggen.
De grote bruine hen negeert Jannes een beetje, maar Xara en Wilhelmina zijn erg onder de indruk van hem.
Zij vinden hem DE MAN!
Nou, zij liever dan wij.
Wij hebben genoeg aan onze "baas" Laza, die is met zijn dertien dames zo druk, dat wij nog wel eens een geintje kunnen uithalen.
Weet u nog dat Jannes zo'n lelijke kale nek had toen hij net bij mevrouw Wies kwam wonen? Die nek zit nu mooi vol met veren. Zijn staart ziet er nog een beetje rommelig uit, lang niet zo mooi als de staart van Laza, maar hij is toch een stuk mooier dan in het begin.
En kraaien?
Dat kan hij ook al aardig, al is het vast niet zo welluidend als Laza's mooie stemgeluid.

Jannes met zijn harem

Mevrouw Wies is blij met haar Jannes en wij zijn het met onze Laza.
Iedereen gelukkig, en zo hoort het ook met kerst!