Wat nu weer (3)

Odette:
Laza was net klaar met zijn verhaal op onze vergadering in de ren van het oude hok toen Wiske op mij af kwam lopen.

Wiske gaat naar Odette

Wat wordt dat toch een mooie meid! En ze is al zo groot.
Ze aarzelde even en toen vroeg ze: "Odette, mag ik je iets vragen?" "Natuurlijk," zei ik, "vragen staat vrij."
Ze begon met te vertellen dat haar gedachten waren afgedwaald terwijl Laza aan het praten was en dat ze nu de clou gemist had.
"Dat kan ik goed begrijpen, kind," zei ik, "mijn gedachten gaan ook vaak op de loop met mij als er iets saais aan de hand is." Wiske begon te lachen en toen pas drong het tot mij door wat ik gezegd had. Ik lachte met haar mee en ik vroeg of Laza het had gemerkt, van dat afdwalen. "Nee," zei ze, "maar nu weet ik niet wat er aan de hand is.

het mooie ei van Yvonne of Yvette

En als ik het aan mama Maria vraag zegt die vast weer dat ik nog maar een kuiken ben en dat vind ik erg vervelend."
Dat begreep ik en ik heb haar toen maar verteld wat Laza op zijn hart had gehad.
Het vreemde dat was gebeurd in het legnest was een raar ei. Het zag er van buiten prima uit, groot en wit, maar toen één van de hennen (het was Yvette) het had aangepikt om ervan te gaan snoepen was zij zich naar geschrokken.
Er zat geen normale ei-inhoud in dat mooie ei, nee, er kwam een lichtbruine, heel sterk ruikende smurrie uit.
Ze had één voorzichtig snaveltje genomen en toen leek het net alsof haar snavel helemaal kromtrok.
Ze had het spul uitgespuugd, maar de smaak bleef. Zelfs water drinken hielp niet.
Ze had daarna Yvonne erbij geroepen en ook die had een heel klein hapje genomen, maar zij vond het ook smerig smaken.
Ze wisten geen van beide wie dat ei had gelegd, het had er al een poosje gelegen, want vandaag hadden ze juist allebei geen ei geproduceerd.

Yvonne en Yvette

Ze besloten niets tegen de anderen te vertellen en te kijken wat die erover te zeggen zouden hebben.
Zo hadden ze bijna alle hennen een hapje "ei" zien nemen en daarna naar de waterbak rennen.
Ze hadden er wel lol om gehad, maar ze snapten er niets van. Hoe kon een ei van één van hen nu zo'n rare vieze inhoud hebben? Zouden ze ziek zijn?

Laza Rus staat voor een raadsel

Laza had gevraagd wie er allemaal van dat vreemde ei had gegeten en toen bleek dat alleen hij en Wiske er niet van hadden gesnoept.

Nu was het probleem nog niet opgelost, maar het was in elk geval wel duidelijk geworden.

Iedereen wist nu dat er iets aan de hand was met een ei van óf Yvette óf Yvonne, die zelf ook voor een raadsel stonden.
Laza gaf ons allemaal de opdracht om goed op te letten of dit nog een keer zou voorkomen.
En dan zouden wij het meteen moeten melden bij hem, de baas, zodat de zaak tot op de bodem zou kunnen worden uitgezocht.
"Nu begrijp ik waarom iedereen zo ernstig keek," zei Wiske en ze bedankte me voor mijn hulp, waardoor ze niet bij haar moeder had hoeven aankloppen.