Individualiteit

Odette:
Al dat gekakel over de lente mag dan leuk zijn, ik vind het nog steeds geen lekker weer.

regen, regen en nog eens regen..

Het is nog niet lekker warm en het regent steeds.
Dat kan in het voorjaar natuurlijk ook gebeuren, maar bij echt lenteweer stel ik me toch een heerlijk zonnetje voor.
Nog niet zo heet, zodat je er maar heel even in kunt zitten, maar zo lekker zacht, om de hele dag fijn in rond te lopen en nu en dan even te gaan liggen luieren. Bij mij wordt dat luieren altijd nadenken, maar dat geeft niet, dat doe ik graag.
Denken over alles wat er in de Tok-tuin gebeurt en hoe dat allemaal zo gekomen is.
En ook buiten onze eigen tuin gebeurt er van alles, wat het

Jannes en zijn harem in de tuin van mevrouw Wies

overdenken waard is.
Denkt u alleen maar eens aan de tuin van mevrouw Wies, waar ook van alles aan het veranderen is. Jannes is al een hele haan geworden, vindt hij zelf, hij probeert telkens zijn hennen te treden.
Ik houd er ook van om te overpeinzen hoe het allemaal verder zal gaan, in de toekomst, bedoel ik.
Dat weet niemand natuurlijk, maar dat maakt het juist zo spannend.
Zo kan ik me voorstellen dat er deze lente toch weer iemand zó hardnekkig broeds wordt, dat Ma Tok haar wel moet laten broeden. En dat er dan weer van die schattige kleine piepkuikentjes uit hun eitjes komen gekropen. Dat geeft dan weer veel gezelligheid in de tuin.

kuikentjes van Maria, vooraan Nadine

Die zachte piepgeluidjes klinken zo vrolijk.
Maar dan moeten we wel eerst mensen vinden, die voor de nieuwe kleintjes willen zorgen, want Ma Tok vindt dat dertien hennen en een haan wel genoeg zijn in haar tuin.
Als de familie nog groter wordt hebben we straks niet genoeg scharrelruimte meer, zegt ze.
Nu heeft ze pas al gehoord dat iemand uitriep dat zij ook kippen wilde, maar zij weet niet of dat serieus gemeend was.
Ze gaat binnenkort eens aan die mevrouw vragen of zij wat jonge kipjes zou willen, dat zou heel fijn zijn voor de familie Tok.

Pippa in haar broedmandje in 2015

En natuurlijk vooral voor degene die persé wil broeden.
Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat dat Pippa zal zijn. Die zou het liefste het hele jaar door op eitjes zitten of kuikens achter zich aan hebben trippelen.

Ik denk dat ik het maar houd bij filosoferen over broeden en kuikens opvoeden, daar voel ik me helemaal prima bij.

We zijn gelukkig niet allemaal hetzelfde, anders zouden er wel heel erg veel kuikentjes komen.
Tenminste, als we allemaal op Pippa zouden lijken.
Als alle hennen op mij leken zou er geen kuikentje meer worden uitgebroed en dat kan ook niet de bedoeling zijn.
Lang leve de individualiteit!