Wilhelmina is overijverig

Maria:
De foto hierboven laat mij zien met drie van mijn vier kuikens van vorig jaar.

Wilhelmina als kuiken

Die foto heeft Ma Tok gekozen omdat ik iets ga vertellen over één van deze kuikens.
Het gaat over Wilhelmina, die bij mevrouw Wies woont.
Zij is geen kuiken meer, ze is net zo oud als Wiske en ze legt al een heel tijdje eitjes. En als je dat doet ben je eigenlijk volwassen. Ik vind het moeilijk om mijn Wiske als volwassen hen te zien, maar dat komt waarschijnlijk omdat zij nog steeds bij mij woont. Wiske is ook al aan de leg, maar omdat het winter is komen er nog niet zoveel eitjes.

Maria

Ik ben zelfs helemaal gestopt. Dat komt vanzelf weer op gang als de dagen langer worden en we dus meer daglicht krijgen. Maar volgens mevrouw Wies was Wilhelmina druk aan het eitjes leggen.
Totdat ze daar ineens mee ophield.
"Zeker ook een winterstop," dacht mevrouw Wies, en ze maakte zich er niet druk over.
Tot Wilhelmina telkens een hele poos verdwenen was.
Toen ging haar een licht op. Voordat het kouder werd buiten was zij Wilhelmina ook al een tijdje telkens kwijt.
Ze had haar toen achter de borderrol gevonden, zittend op een heleboel door haar gelegde

Wilhelmina

eitjes.
Mevrouw Wies ging zoeken in haar tuin en ja hoor, daar zat Wilhelmina, heel stil. En ze keek boos naar mevrouw Wies, toen die dichterbij haar kwam.
Toen mevrouw Wies haar van haar "nest" aftilde werd het kleine kipje woest.
Ze schreeuwde moord en brand en ze wilde haar verzorgster zelfs pikken.
En waar had ze op gezeten?
Op twaalf eitjes!
Die rare meid.
Net toen het wat kouder was geworden was zij begonnen met broeden. Nou ja, broeden is een groot woord.

Wilhelmina's "broedeieren"

Ze ging nu en dan een poosje op de eitjes zitten en dan ging ze er weer vanaf.
's Nachts sliep ze gewoon in het nachthok bij de anderen.
Dus van kuikens uit die eitjes zou niet veel gekomen zijn. Bovendien weten we niet of Jannes al oud genoeg is om zijn dametjes te treden, dus misschien waren de eitjes wel helemaal niet bevrucht.
Nu moet Wilhelmina in de gaten worden gehouden om te voorkomen dat ze weer zoiets gaat uithalen.

Eerst moet het maar eens lente worden, dan krijgt ze van mevrouw Wies vast wel een rustig hokje waar ze haar broedkunsten mag uitproberen.