De mooiste tuin van de wereld (1)

Barbara:

Het is hier fijn in deze tuin.
Wij, mijn vriendinnetje Babette en ik, hebben het goed getroffen.

de doos met Barbara en Babette erin in het Tok-huis

Toen wij bij Hoogendoorn uit ons hok werden gehaald waren wij nogal onzeker over onze toekomst, want je weet maar nooit, hè?
Gelukkig werden wij samen in een doos gezet, zodat we elkaar een beetje moed konden inspreken. En de man en de vrouw, die ons hadden uitgezocht, zagen er wel aardig uit. Ze hadden ook geen harde stemmen, dus wij schrokken ook niet telkens als ze wat tegen elkaar zeiden toen we in de auto zaten. Onze doos rook naar haan, best een vertrouwde geur, dat hielp ook mee.
We vonden het fijn dat we nog

Barbara ziet 2 hanen op de stok zitten

een poosje in onze veilige doos bleven zitten voordat Ma Tok, zoals ze bleek te heten, ons tussen de anderen op de stok zette. Zo konden we alvast wennen aan de geuren en de geluiden van de andere kippen om ons heen.
Die anderen zaten allemaal lekker te slapen toen wij ons plekje op de stok kregen.
Wij deden ook gauw onze ogen dicht, dan zou het snel ochtend worden en dan zouden we nieuwe dingen gaan beleven.
Ik keek eerst nog wel even stiekem om mij heen, want ik ben nogal nieuwsgierig van aard, moet u weten. Ik zag best veel

Nadine op stok als zij de 2 nieuwe bruine kipjes ontdekt

kippen zitten en, als ik het goed zag, ook twee hanen.
TWEE hanen!
Dat moest wel een bijzondere soort kippen zijn, hanen kunnen bijna nooit samen een toom kippen houden, dan gaan ze eigenlijk altijd vechten.
Ik werd steeds nieuwsgieriger, maar ook slaperiger en zo kwam het dat ik droomde van een fijne tuin met allemaal kippen en hanen erin en eten en drinken genoeg voor allemaal. En een prachtig groot huis voor al die kippen en hanen.
En laat dat nu precies zijn waar we terecht zijn gekomen!

Nadine, het enige nog overgebleven bruine Chabo-hennetje

Het is nu bijna zeker dat ik voorspellende dromen heb.
Het is namelijk al een keer eerder gebeurd dat een droom van mij precies uitkwam. Die betreffende droom vertel ik u later wel eens.
Nu nog even over hoe het was toen ik mijn ogen weer open deed.
Er zat een mooi bruin gespikkeld hennetje naar ons te kijken.
Even later kwam ze naast ons zitten en we stelden ons aan elkaar voor.
Toen bleek dat wij niet alleen een voornaam, maar ook een achternaam hadden gekregen! Wat een bofkippen waren wij!
Babette mag vertellen hoe het verder met ons ging in onze nieuwe omgeving.