What's in a name?

Yvonne en Yvette:

Ziet u het plaatje hierboven?
Dat is nog een oude foto, toen liepen wij nog los in de tuin.
U ziet ook nog een stuk Vera of Vita achter ons, dat maakt helemaal duidelijk dat dit geen recente prent is, want zowel Vera als Vita liggen inmiddels onder de tuin begraven.

legkippen in de grote schuur

Maar Ma Tok vond dit zo'n mooi plaatje dat zij het toch maar boven ons verhaaltje heeft gezet. En het heeft ook te maken met ons onderwerp.
Welk onderwerp?
Dat van onze naamgeving.
Nee, niet Yvonne en Yvette, maar onze soortnaam, zou je kunnen zeggen.
Nadine noemde ons "ex-legkippen", kijkt u maar in haar verhaal over "Witte veren", een klein stukje naar beneden op de berichten over de familie Tok.
Zo noemden wij onszelf ook nu en dan.

zoveel mogelijk eieren leggen

Maar mevrouw Katblad was het niet zo eens met die benaming. Zij zei in haar reactie onder dat verhaaltje dat wij nog steeds legkippen zijn, omdat wij nog eieren leggen.
Eerst vonden we dit maar een beetje geneuzel, maar toen we er nog eens over hadden nagedacht moesten wij bekennen dat het toch wel klopte wat zij zei.
Alleen hebben wij bij het woord "legkippen" een nogal negatieve associatie. Dan denken wij meteen weer aan die enorme schuur, waar wij vroeger woonden met heel veel anderen. Toen waren wij alleen maar legkippen, enkel bestemd voor het leggen van eieren en wel zoveel mogelijk.
En verder deden wij er niet toe. Toen onze leg-productie achteruit liep zouden wij met ons

Yvonne en Yvette bij aankomst in de Tok-tuin

allen in grote vrachtauto's worden afgevoerd naar België, om tot soep te worden gekookt. Daar moet je toch niet aan denken!
Gelukkig werden wij gered door de stichting "Redt een legkip" (zie rechts van de pagina onder "leuke links")* en zo kwamen wij hier in de Tok-tuin terecht.
Goed, wij zijn dus nog steeds legkippen, dat is waar.
Maar zo willen wij niet meer genoemd worden.
Gelukkig had mevrouw Katblad ook een alternatief voor ons.
Ze stelde ons voor om ons voortaan "vrije legkippen" te laten noemen.

Yvonne en Yvette nu

En dat vinden wij een ontzettend mooie naam.
Dat hebt u heel goed bedacht, mevrouw Katblad, wij nemen ons kammetje voor u af!
Dit laatste bij wijze van spreken natuurlijk, want al lijken onze kammen los te zitten, omdat ze heen en weer kunnen fladderen, ze zitten wel degelijk vast op onze kop.
En dat is maar goed ook, anders zouden we telkens de hele ren moeten afzoeken als er weer eens een kammetje was afgewaaid.


We blijven dus nog steeds legkippen heten, maar met "vrije" ervoor is de negatieve associatie om zeep geholpen.
Driewerf hoera voor mevrouw Katblad! Hieperdepiep: Hoera! Hoera! Hoera!

*Ma Tok: Op de site van "Redt een legkip" kunt u onder het kopje "Kippen die nu gelukkig zijn" ook een verhaaltje vinden over Vera en Vita (Het ware leven) en over Yvonne en Yvette (Yvonne en Yvette, nu lid van de familie Tok).