De verrassing (1)

Nadine:

Toen wij op de ochtend na Zorro's vertrek wakker werden was er iets bijzonders aan de hand. Het leek wel of de stok korter was geworden.
Hoe kon dat nou? Was ik misschien nog niet goed wakker?

de doos van Zorro is teruggekomen en staat in het Tok-huis

Ik keek rond naar de anderen, die allemaal nog zaten te slapen. Er was nog iets: de doos, waarin Zorro was weggebracht, stond er niet meer.
Nu zult u denken: Natuurlijk was die doos weg, daar was Zorro toch mee verhuisd? Maar het vreemde was dat Ma Tok, toen ze de tuin weer in kwam na het wegbrengen van Zorro, de doos weer bij zich had. Ze zette hem in ons huis en daarna ging ze naar haar eigen huis.
En toen wij op stok gingen stond die doos er nog, dat wist ik heel zeker.
Het werd langzaam lichter en ik keek nog een keer goed naar de

de volle stok zoals Nadine die zag toen ze wakker werd

hennen en hanen op de stok naast mij.
De stok zat bijna helemaal vol. Hè, zag ik het nou goed of was er iets met mijn ogen aan de hand? Er leken wel twee bruine hennetjes te zitten, naast elkaar. Hoe kon dat nou? Ik was toch de enige bruine hen hier in de Tok-tuin?
Zou mijn wens de kloek van mijn gedachten zijn? Ik wilde immers zo graag dat er meer bruine hennetjes bij de familie Tok zouden horen?
Ik keek nog eens heel erg goed:

de 2 nieuwe kipjes tussen Odette en Pippa in

het was werkelijk zo, er zaten twee kleine bruine kipjes op de stok!
Ik ging voorzichtig van mijn plekje af om naast hen te gaan zitten. Ze schoven vol eerbied een stukje op voor mij. Ik was natuurlijk al veel langer hier dan zij, dus zij zouden nu de ondersten zijn in de pikorde. "Goeiemorgen", fluisterde ik, "wie zijn jullie en hoe komen jullie hier?"
"Wij komen van Hoogendoorn in Stolwijk", zei de ene, die prachtig gezoomde veren had. "We hebben net een naam gekregen van de vrouw, die ons hier heeft neergezet vannacht, ik heet

Barbara en Babette

Barbara, aangenaam".
"En ik ben Babette genoemd, ook aangenaam", zei het andere kipje. "Wij zijn Serama's".
Nou, manieren hadden ze in elk geval wel.
"Ik ben Nadine", zei ik "en wij hier zijn allemaal leden van de familie Tok.
De vrouw, waar je het over had, is Ma Tok, onze verzorgster.
Zij hoort ook bij de familie Tok, al is ze een mens en geen kip.
En jullie horen er nu ook bij, jullie heten dus eigenlijk Barbara en Babette Tok".
U begrijpt, dat vonden zij helemaal geweldig.

Zo hadden zij een voor- en een achternaam gekregen! En een hele familie erbij.