Zorro's reis (1)

Zorro:

Ik mag van Ma Tok mijn verhaal vertellen over mijn reis naar Hoogendoorn.

nog op stok in het Tok-huis, v.l.n.r.: Zorro, Pippa en Laza

Het begon al goed.
Ma Tok deed de deur van ons huis voorzichtig open om ons naar buiten te laten.
Het was haar bedoeling om mij nog binnen in ons huis te pakken om mij in een doos te stoppen. Maar ik had helemaal geen zin om in een doos te zitten, hoeveel luchtgaatjes ze er ook in gemaakt had.
Dus zodra de deur van het Tok-huis op een kiertje werd geopend vloog ik naar buiten, langs de benen van Ma Tok.
Ze riep iets wat niet al te vriendelijk klonk, ik zal het hier niet herhalen, daar hebt u toch niets aan.

de doos voor Zorro's vervoer

Maar zij had alles al geregeld voor mijn vertrek, dus ze moest en zou mij vangen en me in die doos stoppen.
Ik snapte niet waarom ik niet gewoon bij haar op schoot mocht zitten in de auto, dat kon toch best? Ik houd helemaal niet van donkere dozen.
Ma Tok ging de schuur in en ze kwam er weer uit met haar vangnet. Toen voelde ik de bui pas werkelijk hangen en ik maakte dat ik onder de struik kwam. Daar kon ze mij niet vangen, niet met en niet zonder net. De takken van de struik hangen namelijk zo laag dat zij er niet onder past en het

links de struik waaronder Zorro wegkroop

net zou blijven steken om die takken.
Ze dacht dat ze slim was en ze strooide allerlei lekkers voor ons in de tuin. Maar daar trapte deze jongen niet in. Zolang Ma Tok daar stond met haar net bleef ik zitten onder de struik.
Maar toen gebeurde er iets raars. De struik begon hard te schudden en er klonk een eng geluid.
Ja, nu moest ik toch echt vluchten, dit was niet normaal, het leek wel of de struik mij aanviel. Dus ik rende er onderuit, de tuin in. En daar stond Ma Tok met haar net.
Ik kon haar net ontwijken en weer klonk er een raar woord.
Ze rende achter mij aan, maar ik kon lekker veel harder lopen dan zij, dus ze kon me niet te pakken krijgen. Even later had ze me toch bijna gevangen, ik voelde het net al over mij heen zakken, maar ik kon er nog net onderuit kruipen. Weer zo'n woord van Ma Tok. Gelukkig voor haar besloot ik dat ik er iets voor over moest hebben om mijn eigen harem te kunnen stichten, dus ik liet me toch maar door haar strikken.
"Hèhè, eindelijk", zei ze en ze zette me voorzichtig in de doos.

Ma Tok: de volgende keer vertelt Zorro verder over zijn reis naar Stolwijk.