Een zeer plaatselijke sneeuwbui

Laza:

Ik weet niet wat er nu weer aan de hand is in mijn Tok-tuin.

de plaatselijke "sneeuw"

Pippa ziet er weer helemaal goed uit en we zijn nu met ons allen aan de vitamines door ons drinkwater.
Maar toen ik vanochtend de tuin in kwam leek het net alsof het had gesneeuwd.
Het gekke was dat het wel een héél plaatselijke bui was geweest. De sneeuw lag namelijk alleen maar in het hok en de ren van Yvonne en Yvette.
Ik ging naar hen toe om de zaak eens wat nader te bestuderen. Toen zag ik dat het helemaal geen sneeuw was wat er in het hok en de ren lag, het waren witte veren. Veren van Yvonne en Yvette. Ik begreep er niets van.

Yvonne en Yvette

Het was nu toch geen tijd om te gaan ruien? Daarvoor is het veel te koud buiten, en binnen ook trouwens.
Ik vroeg de beide witte dames hoe het kwam dat er plotseling zoveel van hun veren op de grond lagen in plaats van op hun lijf vast te zitten. Zij antwoordden dat ze er ook niets van begrepen.
De veren hadden gewoon plotseling losgelaten en toen waren ze niet meer te houden geweest, ze vielen zomaar op de grond.
"Gelukkig hebben we nog veren genoeg over," zei Yvonne, "we voelen geen verschil met gisteren, eigenlijk." "Nee," zei ik, "ik zie ook nog geen verandering, maar het moet niet zo doorgaan, anders vatten jullie nog kou."
De meiden namen het nogal kalm op, ze leken zich geen zorgen te

kippentruitjes (foto Metro)

maken.
Toen Ma Tok de tuin in kwam ging ze ook al direct naar het hok van Yvonne en Yvette toe.
Ze keek in hun nachthok, waar ze een ei zonder schaal vond en nog meer veren. "Wat is hier aan de hand?" vroeg ze. Niemand van ons gaf antwoord, want wij wisten het ook niet.
"Het is maar goed dat jullie vitamines krijgen, dat kan nooit kwaad, ik hoop dat dat wat helpt, anders moet ik nog truien voor jullie gaan breien. Ik heb een

meelwormpjes

paar patroontjes gezien op het internet en wol heb ik ook nog wel, maar ik heb liever dat jullie jezelf goed warm kunnen houden met je eigen veren, dat is het beste voor een kip."
Zo sprekend liep Ma Tok de tuin verder in.
Ze keek goed of er in ons huis ook losse veren lagen, maar dat was niet zo. Het probleem leek zich te beperken tot de grote witte hennen.
Ma Tok gaf ons allemaal wat extra eivoer en we kregen ook nog wat gedroogde meelwormen, allemaal goed voor de veer-vorming.
Nou, wat mij betreft mag die remedie nog wel even doorgaan, wat zijn die dingen toch smakelijk!
Maar voor mijn witte hennen hoop ik dat hun "rui" snel over is, het is tenslotte winter, al vriest het niet op het ogenblik.
En die truitjes, zegt u nou zelf, dat is toch geen gezicht!