Pippa's oog

Pippa:

Pippa met haar halfdichte oog

Ik heb last van mijn oog.
Ma Tok wilde er gisterenavond al naar kijken, maar toen was het niet licht genoeg, vond zij.
Zelfs met de lamp aan vond ze het nog te donker.
Dus vanmorgen, toen het licht geworden was, tilde ze mij op en ging ze mijn oog bekijken.
Ze keek een beetje bezorgd, ook omdat ik zo zat te bibberen.
Ik had het gewoon een beetje koud, maar dat was niet zo verwonderlijk, het vroor bijna en ze hield mij buiten in de kou. Ze vroeg aan mij wat ik wilde: buiten in de tuin scharrelen of binnen in een apart

Pippa op de trui van Ma Tok

hokje zitten.
Zitten, wat is daar nou aan?
Dan moet je wel echt ziek zijn, hoor. Bovendien waren de laatste twee hennen, die binnen in een hokje gingen zitten, nooit meer teruggekomen, dus dat leek mij geen erg verstandige keuze.
Ik koos dus voor buiten scharrelen, wat ik Ma Tok duidelijk maakte door van haar warme hand af te wippen en op de grond te gaan zoeken naar lekkere graankorrels, die zij daar net had neergestrooid.
Ma Tok had een paar foto's genomen van mijn oog en die ging zij opsturen naar Hoogendoorn, met de vraag erbij

Pippa's andere oog is gewoon open

of zij op grond van deze beelden duidelijkheid konden verschaffen over de toestand van mijn oog en of ik binnen of buiten moest verblijven. Gelukkig kreeg Ma Tok al snel antwoord uit Stolwijk. Ik bleek een begin te hebben van de kippenziekte "snot". Hoogendoorn wist hoe dat behandeld moest worden en Ma Tok zou hun aanwijzingen precies gaan opvolgen. Ik hoefde niet binnen te zitten, gelukkig, het was zelfs beter dat ik gewoon bij de anderen bleef, anders zou ik de hele winter verder binnen moeten blijven. In mijn eentje! Nou, u begrijpt dat ik daar helemaal geen zin in had.

Yvonne en Yvette

Dus nu ben ik weer lekker aan het scharrelen samen met de anderen.
Ik ging even op bezoek bij Yvonne en Yvette, die hun lekkers aan het opsnavelen waren in de ren. Ma Tok had hun bal mee naar binnen genomen om hem eens goed schoon te maken, dus daar konden ze nu niet mee spelen, maar er lag zoveel lekkers dat ze dat niet erg vonden. Yvonne zei dat ze vandaag nog geen ei had gelegd en Yvette ook niet. Misschien kwam dat straks wel. Ma Tok had tegen hen gezegd dat ze echt niet elke dag een ei hoefden te leggen, vooral als het zo koud was konden ze hun energie wel beter gebruiken, maar ja, als er een ei kwam dan kwam het en dan moest het er ook uit, daar was niets aan te doen.
Yvette vroeg zelfs nog naar mijn oog, ze had gisteren gezien dat ik het de hele tijd dicht hield. Dat vond ik erg opmerkzaam en aardig van haar. Gelukkig kon ik haar geruststellen en vertellen dat er aan de genezing gewerkt werd.
En zo was alles weer helemaal in orde in de Tok-tuin.