Automatisme

Desiree:

Wat me nu toch overkomen is... ik begrijp er niets van.
En ik kon er ook echt niets aan doen. Het overkwam me gewoon, zullen we maar zeggen.

de 2 eitjes in het houtschaafsel

Het begon met twee eitjes van de Chabo's. Die eitjes lagen daar mooi te wezen in het houtschaafsel op het plateau. Er was niemand bij in de buurt en ik dacht dat ik misschien ook wel een eitje kon gaan leggen, dan zouden er daar drie liggen. Dat is veel mooier dan twee, vindt u ook niet?
Ik ging dus vlakbij die twee eitjes zitten en toen voelde ik dat ze helemaal koud waren, die arme kleine dingen.
Zonder er bij na te denken schoof ik ze één voor één onder mijn buik, om ze lekker op te warmen.
Dat ging helemaal vanzelf, ik duwde ze met mijn snavel op hun plaats.
Dat was in de middag.
Toen Ma Tok ons kwam "instoppen," zoals ze dat altijd noemt, zat ik daar nog. De anderen zaten allemaal op de stok en Wiske en Maria op hun vaste plekje op de hordeur.
Ma Tok vroeg aan mij waarom ik niet lekker naast de anderen op de stok zat,

Desiree

maar ik gaf geen antwoord, ik had het veel te druk met het warm houden van die eitjes. Gelukkig dacht Ma Tok dat ik van ouderdom lekker in de bodembedekking was gaan liggen, omdat mijn poten een beetje te oud waren geworden om de stok vast te houden.
Dat zei ze tenminste.
Zo kon ik lekker blijven liggen, de hele nacht.
Omdat het weekend was kwam Ma Tok de volgende morgen pas om twaalf uur onze huisdeur open doen. Ze was erg verbaasd dat ze mij nog steeds zo zag liggen en ze vroeg aan mij of ik me soms niet lekker voelde.
Toen ik geen antwoord gaf

Leontien, de Serama dochter van Desiree

voelde ze met haar hand onder mij en daar ontdekte ze de twee door mij heerlijk opgewarmde eitjes.
"Maar Desiree, hoe heb ik het nu met je?" vroeg ze verbaasd. "Jij bent toch veel te oud om nog te gaan broeden?"
Toen drong het pas tot mij door wat ik aan het doen was.
En ik was het eigenlijk wel met Ma Tok eens dat ik daarvoor te veel op leeftijd was.
De laatste keer dat ik op eitjes heb gezeten had ik een mooi klein dochtertje uitgebroed, een Serama. Ze heette Leontien.
Ze heeft maar kort geleefd, toen ze net een jaar was lag ze ineens zomaar dood op de grond in de Tok-tuin. Daarna heb ik mezelf er niet meer toe kunnen zetten om te gaan broeden.

Dus toen Ma Tok de Chabo-eitjes onder mij vandaan had gehaald ben ik gewoon opgestaan, heb ik me lekker uitgerekt en ben ik gaan eten en drinken.
Heerlijk, gewoon weer lekker vrij rondscharrelen.
Ma Tok had gelijk: voor broeden ben ik echt te oud met mijn twaalf jaren.