Nieuw leven in de Tok-tuin

Pippa:
Op de foto hierboven ziet u mij nog op mijn eitje zitten broeden.
Dat broeden is nu gedaan, maar ik moet toch nog bijna de hele dag en nacht zo zitten, nu om mijn kuiken goed warm te houden.

het aangepikte ei met de eitand van het kuiken
zichtbaar in de opening

Want het is gelukt: ik heb weer een mooi kleintje uitgebroed.
En nu wilt u natuurlijk een foto van haar zien.
Ma Tok is ijverig met haar toestel in de weer geweest en zij zal u mijn kleintje tonen.
Eerst nog even het ei, waar ze toen nog in zat.
Op de volgende foto ziet u haar, toen ze eruit gekomen was. En opgedroogd in mijn warme dons. Is ze niet prachtig?
Ja, ik noem mijn kuiken "ze".
U weet het misschien niet meer, maar hier in de Tok-tuin wordt elk kuiken dat uit het ei kruipt beschouwd als hen, totdat het tegendeel is gebleken.
Ma Tok zei dat LazaRus en ik samen een naam mochten

Zora als eendagskuiken

bedenken voor haar, omdat wij de vader en de broedmoeder zijn. Wie de echte moeder is weten we niet, want er stond geen naam op het eitje, dat ik heb uitgebroed. Maar het is goed mogelijk dat het een ei van mijzelf was, want het kuiken lijkt sprekend op mij, toen ik net uit mijn ei was gekropen. Laza, als een echte heer, zei dat ik het meeste werk had verricht voor het uitkomen van de kleine, dus dat ik nu ook de naam mocht geven. Het moest wel een naam zijn die met een "Z" begint, want die letter is nu aan de beurt.
Ik heb zitten denken en denken en opeens wist ik het: Zora.
Vindt u het een mooie naam?
Ik in elk geval wel en Laza ook. Hij prees mij uitbundig dat ik zoiets origineels had bedacht.
En nu komt de zwaarste tijd: de opvoeding van het kuiken.
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar gelukkig is het er maar één.
Dan kan ik al mijn tijd en aandacht aan haar besteden, dat zal de opvoeding vast ten goede komen. Wat zal zij een voorbeeldige hen worden.

Zora schuilt onder haar broedmoeder Pippa

Het is extra fijn dat er nu weer nieuw leven is in de Tok-tuin.
Dat hebben we echt nodig na al die droefenis.
Ik hoop dat we de narigheid nu gehad hebben en dat we nu weer kunnen gaan genieten van ons fijne leven hier. Al zullen we Vera en Geertrui natuurlijk nooit vergeten.