Zorgen om Vera (2)

Vera:
Van Ma Tok heb ik gehoord dat Vita over mijn ziekte heeft verteld.
Zij heeft natuurlijk niet alles meegemaakt wat mij hier boven in het mensenhuis is overkomen, dus dat zal ik vertellen.

Toen Ma Tok mij boven had gebracht had ik het best wel koud. Daarom mocht ik in een heerlijk warm zacht poezenmandje liggen, met een doek over mij heen.

Vera in het zachte poezenmandje

Daar kwam ik een beetje van bij. Ma Tok zei dat de poezen genoeg mandjes over hadden om in te liggen, dus dat ze het wel goed vonden dat ik in dit mandje mocht bijkomen.
Ik kreeg een heerlijk geprakt gekookt eitje voor mijn snavel.
En ik hoefde niet eens omhoog te komen om te eten, Ma Tok hield het bakje vast, zodat ik liggend kon eten. Dat deed ik graag, want ik had al de hele dag nauwelijks iets gegeten, daarvoor had ik het te koud en was ik te beroerd.

Vera eet liggend van haar lekkers

Ma Tok druppelde ook wat water in mijn snavel, dat slikte ik door.
Toen liet ze me een poosje met rust, totdat ik helemaal warm was geworden.
Die nacht sliep ik in het mensenhuis, omdat het in ons eigen huis te koud was en Ma Tok zei dat ik misschien besmettelijk was, zodat ik niet bij de andere kippen mocht komen, anders werden ze misschien allemaal ziek. Ik vond het allemaal best.

medicijn voor coccidiose

De volgende morgen werd ik in een grote bak gezet, met kranten onderin, zodat Ma Tok mijn poep goed zou kunnen bekijken. En ja hoor: ik had coccidiose, zei ze.
Ze belde naar mevrouw Wies, die daar nog medicijnen voor had, die mocht Ma Tok ophalen bij haar.
En daar kreeg ik toen een half pipet van in mijn snavel gedruppeld.
Omdat ik helemaal geen trek in eten had, ook niet in een eitje of in gedroogde meelwormen of eivoer, heeft Ma Tok iets geregeld om eten rechtstreeks in mijn krop te spuiten. Ze heeft er een heleboel keer voor moeten opbellen naar allerlei mensen, maar uiteindelijk had ze alles in huis. Ze nam ze mij op schoot, gerold in een oud overhemd van Pa Tok, zodat ik niet kon tegenspartelen. Ze trok mijn kop omhoog en deed mijn snavel open, daar ging een slangetje in, helemaal door mijn keel naar mijn krop. En toen ging Pa Tok met de grote spuit van de apotheek aan de gang; hij duwde net zolang tot de hele spuit leeg was en mijn krop vol.
Dat was een raar gevoel: ik had niets gegeten en toch zat mijn krop heerlijk vol met warme pap.
Dit herhaalden Pa en Ma Tok vier keer per dag, zodat ik een beetje op krachten zou komen.

Ik hoorde dat Vita zich erg bezorgd maakt om mij. Dat doet mij goed, ik zal echt mijn best doen om beter te worden. Aan mijn verzorging zal het in elk geval niet liggen.