Vera met haar eigen verhaal

Vera:

Ik mag van Ma Tok vertellen hoe het nu met mij gaat, omdat er zoveel mensen dat aan haar hebben gevraagd. Ik kan u meteen geruststellen: het gaat weer prima met mij.

Vera

Ik loop weer heerlijk door de Tok-tuin te scharrelen samen met mijn vriendin Vita.
Ik heb één nacht in het oude hok doorgebracht, samen met Desiree. Dat moest omdat ik niet teveel in één keer mocht eten, anders zou mijn krop weer verstopt raken.
Nou, daar had Ma Tok zich geen zorgen over hoeven maken, ik kijk nu echt wel uit dat het niet nog een keer gebeurt.
Wat voelde ik me beroerd, zeg! Ik had vreselijke honger, maar ik kon niet eten, omdat mijn krop helemaal vol zat.

Normaal verteert het opgepikte

spijsvertering bij een kip

eten in mijn krop en dan wordt het doorgevoerd naar mijn maag, om het zo maar eens te zeggen. Maar er zat nu allemaal zand in mijn krop en dat verteert natuurlijk niet. Zand en water zat erin, want ik had veel gedronken omdat ik ook dorst had.
Maar dat water bleef ook in mijn krop staan.
Daarom liep er water uit mijn snavel toen Ma Tok mij oppakte. De dierenarts schudde mij even heen en weer en toen hoorde je het klotsen in mijn krop. Gelukkig wist hij wat hij eraan doen moest en hij heeft mij net zolang laten braken totdat mijn krop weer leeg was. Er kwam allemaal stinkend water met zand

in het nachthok bij Desiree

uit mijn snavel, bah, wat smerig. Maar toen het er allemaal uit was voelde ik mij een heel stuk beter. En nadat ik nog drie prikken had gekregen dacht ik dat ik nu wel weer met Ma Tok mee naar huis zou kunnen. En dat was ook zo. Vita zat vol ongeduld en erg ongerust te wachten, zij was bijna nog blijer dan ik toen ik weer thuiskwam. Dat ik even in het oude hok moest was niet zo erg, alleen toen Desiree zei dat we op stok gingen had ik het even te kwaad, omdat ik nu niet naast Vita kon zitten.
Vita bleef nog een hele tijd bij het oude hok rondlopen en naar mij roepen, totdat Laza haar

Laza komt Vita ophalen bij het oude hok

persoonlijk kwam halen omdat het al bijna helemaal donker was geworden.
De volgende morgen kwam Ma Tok aan mijn krop voelen en ze was kennelijk tevreden, want ik mocht weer in de tuin. Ze kwam nog wel elke paar uur mijn krop controleren, maar toen het een hele dag goed was gegaan deed zij dat niet meer. Nu kijkt ze gewoon of ik lekker loop te scharrelen, want dat betekent dat ik gezond ben.
Ik moet nog wel flink aankomen in gewicht, want mijn filetjes zijn helemaal verdwenen, zo mager ben ik geworden. Maar dat komt vast ook wel weer goed.
Ik doe in elk geval mijn best.