Zorgen om Vera (3)

Vera:
Het gaat nog niet erg veel beter met mij.
Ik voel me nog niet erg best, ik sta met mijn veren bol en soms ga ik een poosje zitten om uit te rusten. Ma Tok komt telkens bij mij kijken, ze is erg ongerust over mij.
Ik laat het allemaal maar gebeuren.

alle benodigdheden voor het dwangvoeren

Inmiddels heb ik al een paar dagen dat slangetje door mijn snavel gekregen, ik begin er al aan te wennen.
Zelf eten doe ik nog niet veel, ik heb absoluut geen trek en eigenlijk ben ik er ook te moe voor.
Dat ik geen trek heb kan komen door de medicijnen, maar ook door de voeding die ik nu regelmatig krijg.

Ma Tok heeft mij net verteld dat Vita zich nog steeds grote zorgen maakt, omdat ik zolang wegblijf uit de tuin. Ze scharrelt natuurlijk wel samen met de andere leden van de Tok-familie rond, maar ze mist mij toch wel, we waren altijd zo gezellig samen. Ik mis haar ook wel, maar ik vind het op het ogenblik wel lekker rustig dat ik alleen zit, ik ben te moe om te kakelen.
Ma Tok heeft gezegd dat ze niet weet of ik het ga redden, maar zij blijft haar best doen voor mij. Niet alleen omdat zij dat heeft beloofd aan "Red een legkip", maar ook omdat zij van mij houdt. Ze heeft gezegd dat ik ook mijn best moet blijven doen om weer gezond te worden en dat doe ik ook.

Vera met haar warme schouderdoek

Omdat ik het nog een beetje koud had heeft Ma Tok mij heel mooi gemaakt.
Ze had nog een schouderdoek, gekregen van haar zus uit Nieuw Zeeland. Dat is een land heel ver hier vandaan. Ma Tok heeft mij nu die doek om geknoopt en ik moet zeggen: hij is heerlijk warm. En ik vind ook dat hij mij wel chique staat. Ik voel me wel erg in de watten gelegd. Maar toch zou ik het liefste gewoon weer lekker door de tuin scharrelen met mijn vriendinnen, vooral met Vita.

Ma Tok: de kachel in het mensenhuis staat hoger dan voor de mensen nodig is. 
Zij hebben het een beetje te warm, maar Vita gaat nu even voor.