Een gekke opdracht

Geertrui en Geertrui:
Wat ons nu is overkomen.... We geloofden onze oren niet!

Laza Rus spreekt één van de Geertruien aan

Laza kwam hoogstpersoonlijk naar ons toe, dus wij dachten al dat wij weer eens op ons kop zouden krijgen omdat we iets verkeerds hadden gedaan, al konden we deze keer geen van beiden bedenken wat onze fout zou zijn geweest.
Wie schetst onze verbazing toen Laza zei dat hij een verzoek aan ons had?
En wat voor een verzoek!
Hij vroeg ons om iets leuks te bedenken, zodat we weer eens lekker zouden kunnen lachen in de Tok-tuin.
Wij vielen bijna van onze voeten van verbazing.
Eerst dachten we nog dat hij ons voor de gek hield, maar hij keek zo ernstig dat we wel moesten

Laza in gesprek met de andere Geertrui

geloven dat hij het serieus meende.
Hij zei dat het hem een goed idee leek om iedereen een beetje op te beuren, zodat we de narigheid achter ons zouden kunnen laten. Toen begrepen wij pas dat hij het ECHT meende en dat wij een OPDRACHT kregen van hem om iedereen voor de gek te houden! We werden er helemaal zenuwachtig van.
En het gekke is dat we, nu we iets lolligs MOESTEN bedenken, we dat met geen mogelijkheid konden.

Geertrui en Geertrui komen er niet uit

We gingen brainstormen, zoals we altijd doen, maar deze keer kwam er niet één enkel grappig idee bij ons op. We snapten natuurlijk best dat het er nu op aan kwam, dat we onze reputatie hoog moesten houden, maar dat maakte het er alleen maar moeilijker op.
We besloten er eerst maar eens een nachtje over te slapen, maar dat lukte ook al niet, we piekerden allebei de hele nacht en de volgende dag waren we allebei chagrijnig door slaapgebrek.

de Geertruitjes praten met Keetje

Toen bedachten we dat we er iemand anders in moesten betrekken en zijn we naar Keetje gegaan. We hebben haar ons probleem voorgelegd.
Zij begon te lachen en ze zei dat we het niet zo ernstig moesten opvatten.
We moesten maar gewoon lekker gaan eten en scharrelen, dan zou er vanzelf wel een gek idee naar boven komen borrelen.

Geertrui en Geertrui gaan een poosje gewoon scharrelen

Dat hebben wij toen maar gedaan.
We gingen achter in de tuin naar wormen graven.
Ma Tok had met de grote schep de aarde een beetje omgeschept en er waren wat wormen naar boven gekomen. De sukkels!
Zij hebben hun domheid met de dood moeten bekopen, hahaha. En toen we allebei een poosje zo onnadenkend hadden lopen rommelen tussen de anderen werden we weer een beetje rustiger en toen.... hahaha,
toen keken we elkaar opeens aan en we schoten allebei in de lach.


We hadden aan hetzelfde gedacht, zoals dat meestal gaat bij ons.
Gelukkig! Wij waren weer ons eigen, normale zelf geworden.