Troost

                                                                          Wiske:

Maria is bedroefd

Ma Tok heeft verteld dat mijn broertje Wendelmoed dood is. Mama Maria was heel erg droevig en toen werd ik ook verdrietig.
Ik weet eigenlijk niet zo goed meer hoe Wendelmoed eruit zag. En ik weet ook niet wat dood is. Omdat mama zo bedroefd werd moet het wel iets heel ergs zijn. Ik durfde het niet aan haar te vragen.
Papa Laza kwam haar troosten en alle kippen kwamen ook om ons heen staan.
Dat was best vreemd, dat doen ze anders nooit.
Dus toen begreep ik dat het ook wel iets bijzonders moest zijn. Mama Maria ging heel stil in een hoekje van ons huis zitten, op het plateau, in de zachte

Wiske blijft bij Maria

bodembedekking.
Toen ben ik maar dicht tegen haar aan gekropen en toen sloeg zij haar vleugel om mij heen, net als toen ik nog een kuiken was. Alleen ging het nu wel iets moeilijker, omdat ik zo langzamerhand groter ben dan zij.
Ze zei tegen mij dat ik er gelukkig nog wel was en dat zij er persoonlijk voor zou zorgen dat mij niets zou overkomen. Toen haar vleugel moe werd en ze hem weer tegen haar lichaam vouwde heb ik mijn vleugel om haar heen geslagen.

Laza naast Maria

Dat heeft haar, geloof ik, wel goed gedaan. Ze ging zelfs even zitten slapen.
Maar toen kreeg ik honger en een lamme vleugel en toen ben ik heel stilletjes naar beneden gegaan om te eten.
Mama Maria merkte niet eens dat ik weg was.
Gelukkig kwam papa Laza toen ook een poosje naast haar zitten, zodat ze niet alleen was toen ze weer wakker werd.
De hele dag is er iemand bij haar gebleven, alle hennen kwamen om de beurt naar haar toe. En Desiree heeft haar naar beneden gekakeld, en gezorgd dat ze wat ging eten en drinken, al had ze daar geen zin in.
Door Nadine werd ze meegenomen naar buiten en na een hele tijd kwam ze samen met Odette weer naar binnen.

Ik wist niet hoe ik me moest gedragen, ik wist niet of het raar zou zijn als ik gewoon ging eten en drinken als ik honger of dorst had.
Ik ben naar papa Laza gegaan en ik heb het aan hem gevraagd.

Wiske in gesprek met papa Laza

Wat "dood" was en of ik net als mama de hele dag verdrietig moest zijn.
Papa zei dat dood betekende dat je er niet meer was, beter kon hij het niet uitleggen, ik zou vast wel een keer meemaken dat een kip dood ging, want dat gebeurt in de Tok-tuin ook.
Ik begreep er nog steeds niets van, maar toen papa Laza zei dat ik gewoon kon eten en drinken en scharrelen werd ik een beetje geruster.
En ik had mama Maria al heel goed getroost, zei hij, hij had gezien dat ik met mijn vleugel om haar heen zat.
Als ik zo nu en dan even tegen haar aan ging zitten was dat heel goed, verder hoefde ik me er geen zorgen over te maken dat ik iets fout zou doen, want er bestaan geen regels voor hoe je je moet gedragen als er iemand verdrietig is, dan moet je gewoon je gevoel volgen en dat had ik al prima gedaan.
Misschien kon ik vanavond lekker tegen Maria aan kruipen, dan zou hij aan haar andere kant gaan zitten. En over een poosje zou haar verdriet weer voorbij zijn, dan werd zij vanzelf weer een blije hen. Het zou vast wel helpen dat zij mij nog bij zich had, er is niets fijners voor een moederkip dan haar eigen dochter te zien opgroeien.
En zo zou ik haar ook helpen en troosten.
Toen werd ik helemaal blij vanbinnen, omdat ik mama zo goed kon helpen,
gewoon door er te zijn.