Als de haan kraait..

Laza Rus kraait victorie

Na al dat gezeur over waar ik 's nachts verblijf zal ik dat eens uit de doeken doen.
Ik slaap het liefst tussen mijn vrouwen op de stok in het grote hok, maar dat vindt iemand hier in de buurt niet goed. Het is namelijk zo dat ik 's morgens altijd heel vroeg wakker word, zoals dat hoort voor een haan. En zodra ik wakker ben, meestal als het eerste straaltje zonlicht zichtbaar wordt, moet ik luidkeels uitkraaien dat ik nog steeds de baas ben hier in de tuin, ook na de afgelopen donkere nacht. Persoonlijk vind ik dat eerste ochtendkraaien het mooiste geluid dat er is. Ik doe het dan ook vol overgave. En ik vind het ook heel belangrijk dat ik in deze buurt de eerste haan ben die kraait. Er is in deze straat nog een haan, die wil ook de eerste zijn, maar ik win het bijna altijd. En dat is een wonder, want hij zit 's nachts gewoon in zijn nachthok, terwijl ik in een donkere schuur moet slapen. Elke avond komt onze verzorgster kijken of wij allemaal veilig in het nachthok zitten. Het komt wel eens voor, vooral in de zomer, als het buiten warm is, dat een of meer van de hennen buiten willen slapen; ze zoeken dan een plekje in een struik, op een stoelleuning of in de boom. De vrouw vindt dat niet prettig, ze heeft ons het liefste allemaal onder dak. Het is namelijk zo dat wij kippen en hanen nogal suf zijn als we eenmaal slapen, we worden dan niet echt wakker als er iets gebeurt. Dus als het gaat regenen in de nacht blijven wij gewoon zitten en dan worden we kletsnat. De vrouw is bang dat we dan longontsteking krijgen en dood gaan, en dat wil ze niet.

slaapschuur van Laza

Dus als er iemand weer eens buiten een slaapplaats heeft gevonden gaat zij overal zoeken, met een zaklamp, net zolang totdat ze haar gevonden heeft en dan pakt ze de domme hen en zet haar op de stok in het hok. Soms moet ze daarvoor op een stoel of op een trap gaan staan, als er weer eens iemand op een wat hoge boomtak is gaan slapen.
Maar goed, ik was aan het vertellen wat er gebeurt met mij nadat de vrouw mij uit het hok heeft getild. Ze draagt me dan op haar arm en dat ligt best lekker, bovendien zegt ze dan allemaal lieve woordjes tegen mij en dat is ook niet vervelend, ik ga dan lekker tegen haar aan liggen. Ze draagt me dan naar het kleine schuurtje, waar ze een bed voor mij heeft gemaakt: een lekkere stok tussen een paar stenen; ze zet me op de stok en dan zegt ze: "Dag lieverd, lekker slapen, morgen kom ik je weer halen". En dan doet ze de deur dicht en is het donker, zodat ik heerlijk kan tukken. Tot zover is er geen probleem. Maar als het ochtend wordt zie ik toch, ondanks de verduisterde ramen, dat het buiten licht wordt en dan MOET ik gewoon kraaien; stel je voor dat die andere haan eerder kraait dan ik, dat zou een ramp zijn. Omdat ik in de schuur zit hoor je mijn prachtige welluidende gekraai niet zo hard als ik zou willen, maar meestal duurt het niet lang voordat het andere haantje een antwoord gaat kraaien.

Laza's prive stok

Niet zo mooi als mijn kraai natuurlijk, maar hij wil even laten horen dat hij ook wakker is en dat hij de baas is in zijn tuin. Ik roep dan naar hem dat ik hier de baas ben en blijf en dat ik tien hennen tot mijn beschikking heb. Daar heeft hij niet van terug, maar hij blijft wel roepen en ik blijf antwoorden. Onze verzorgers vinden mijn kraaien ook mooi, ze worden liever door mij gewekt dan door de wekker, zeggen ze. Maar een vrouw, die een paar huizen verderop woont, heeft een vreselijke hekel aan hanengekraai, ze zegt dat ze er gek van wordt. Nou, volgens mij ben je al gek als je mijn kraaien niet mooi vindt, maar zij is het daar niet mee eens. Mijn voorganger Julius schijnt de hele dag gekraaid te hebben en hij moest daarom verhuizen, maar ik kraai helemaal niet zo vaak en ook minder schel, zeggen ze, daarom ben ik ook uitgekozen om hier de baas te worden.
Onze verzorgster heeft voorgesteld aan de buurvrouw dat zij en ik allebei een deel van de dag mogen hebben. Daar was buurvrouw het mee eens. En zo komt het dat ik elke nacht in de schuur moet doorbrengen en ook een deel van de ochtend, want buurvrouw staat niet vroeg op. Ik denk dat onze verzorgster niet veel kans zou maken bij een vakbond, keihard onderhandelen kan zij niet, ze is veel te lief. Als de vrouw mij 's morgens komt bevrijden ben ik weer blij en als ik even in de tuin heb gelopen ben ik alles snel vergeten, dan kraai ik een paar keer extra hard voor die buurvrouw, misschien gaat zij de schitterende klanken dan toch nog een keer waarderen. Of ze gaat verhuizen, dat zou ook een goede oplossing zijn.