Gevangenis of behandelkliniek?

Desiree achter tralies

Ziet u dat, beste mensen?
Ik ben opgesloten!
De vrouw zegt dat het voor mijn eigen bestwil is, maar ik vind er niets aan. Liever loop ik lekker door de tuin te scharrelen. Goed, ik heb hier in dit hok voldoende lekker eten en schoon drinkwater, zelfs met toegevoegde vitaminen, maar achter de tralies zitten is niets voor een vrije hen. Ik loop hier nu al zoveel jaren lekker door de tuin en alleen tijdens het broeden en het opvoeden van de kleine kuikentjes laat ik mij vrijwillig in een apart hok zetten met de deur op slot. Dat is dan nodig voor de rust tijdens het broeden en de bescherming van de kuikens als ze nog heel klein zijn.

blauwspray tegen het bloeden

Weet u waarom mijn verzorgster mij hier in het hok van Vera en Vita heeft gezet? Misschien ziet u al iets eigenaardigs op mijn kop. Ik ben in de rui, dat betekent dat ook de veren van mijn kuif worden vervangen door schone nieuwe witte veren. Aan de voorkant is een gedeelte koekoekskleurig, dat hebt u goed gezien, dat zijn de zogenaamde steunveren, dat hoort zo. Maar wat ik wilde vertellen is dat mijn witte kuifveren waren uitgevallen, zoals dat hoort bij de rui en dat de nieuwe witte veertjes al doorgekomen zijn, maar nog niet helemaal een dichte bol vormen. En als de pennen doorkomen zit er in het begin daarvan een beetje bloed, om de veren van grondstoffen te voorzien. Nu is het zo dat het doorkomen van de pennen een beetje jeukt en ik heb met mijn nagels op mijn kop gekrabd. Daardoor is er een klein beetje bloed op mijn kop gekomen en bloed smaakt heel erg lekker. Daarom gingen de andere kippen, die de rode kleur zagen en het bloed roken, daar in pikken. Ik ben dus in mijn kuif gepikt. Door al dat pikken werd het bloeden steeds erger en toen de vrouw vanochtend de tuin in kwam om ons te voeren en van schoon drinkwater te voorzien zag ze mijn bebloede kop. Ze begreep direct wat er aan de hand was en ze ging uit de schuur een flesje halen. Ze pakte mij op, wat ik helemaal niet fijn vind, maar ze was te snel voor mij, ze nam mij op haar schoot en ze spoot wat uit dat flesje op mijn kop, op de bloedende plek. Daarna zette ze me weer op de grond zodat ik weer rond kon lopen. Ze bleef
nog een poosje op een stoel bij ons zitten, dat doet ze wel vaker, dat vindt ze gezellig, zegt ze. Ze zit dan ook de hele tijd tegen ons te praten. Maar omdat ze was blijven zitten zag ze ook dat ik weer werd gepikt door de anderen. Toen heeft ze me weer opgepakt (ze was weer te snel, ik word oud, denk ik) en ze heeft nog meer van dat goedje op mijn kop gespoten. Ik moest een hele poos stil op haar schoot blijven zitten, ze aaide me en ze zei lieve woordjes tegen me, dat was niet vervelend, maar wat ze toen ging doen vond ik minder plezierig. Ze zette me in het hok van Vera en Vita, die

Desiree in het nachthok van Vera en Vita

lekker in de tuin liepen, en toen deed ze de deur van de ren dicht. Ik kon er niet meer uit! Wat was dat voor flauw grapje? De vrouw zei dat het helaas nodig was, omdat de anderen me anders zouden blijven pikken en dan werd mijn kop nooit beter en kreeg ik geen mooie kuif. Tja, toen moest ik even slikken, want het uiterlijk is natuurlijk best belangrijk. Ik heb me even in het nachthok teruggetrokken om hierover na te denken en ik ben tot de conclusie gekomen dat het maar even moet. "Tot mijn kop beter is en mijn kuif weer over de bloedplek heen zit en geen dag langer", heb ik gezegd tegen de verzorgster en daar was ze het gelukkig mee eens.
Maar nu denkt u misschien: "Arme Vera en Vita, die begrijpen er natuurlijk niets van dat er opeens een ander in hun hok woont". Wel, daar hoeft u zich geen zorgen over te maken, Vera heeft de afgelopen nacht al in het grote hok geslapen; toen wij al een tijdje op stok waren kwam ze ineens het trapje op en ging ze lekker in de houtsnippers liggen. De vrouw heeft nog geprobeerd haar op de stok te zetten, maar dat lukte niet, dat is ze vast niet gewend. In hun eigen hok liggen Vera en Vita ook altijd op de grond in het legnest of in het nachthok te tukken. Dus de twee grote dames redden zich wel vannacht.
Nee, het belangrijkste is nu dat mijn kuifveren weer snel aangroeien, dan mag ik weer uit deze gevangenis, want voor mij voelt het echt als een straf, hoewel de vrouw zegt dat je het beter een behandeling in een kliniek kunt noemen.
U kunt u dus beter zorgen maken over MIJ dan over Vera en Vita.