Storm

een mensenkind bij het grote hok

overleg tussen de Geertruien

Vannacht heeft het heel hard gewaaid en geregend, er was zelfs onweer met lichtflitsen en herrie. Gelukkig zaten we allemaal lekker bij elkaar veilig in ons nachthok, dus echt last hadden we er niet van, alleen dachten wij eerst bij elke flits dat het ochtend was en dat we van de stok zouden gaan. Na een tijdje wende het en sliepen we gewoon door de hele onrust heen, net zoals de anderen trouwens, sommigen werden niet eens wakker van alle toestanden. Toen de dag echt aanbrak regende het nog wel, maar verder was het weer redelijk normaal. We gingen naar beneden in de ren, eerst maar eens wat drinken, dat is altijd lekker na een hele nacht op de stok. Naar buiten gaan was niet echt een optie, het regende dat het goot. Gelukkig werd het later droog en konden we lekker gaan scharrelen. Laza Rus kwam ons ook weer vergezellen en de vrouw gaf ons lekker krachtvoer, omdat we bijna allemaal in de rui zijn. Desiree zat nog steeds in haar aparte hok, de arme ziel, zij vroeg aan de vrouw of ze er al uit mocht, maar dat mocht nog niet, haar kopveren waren nog niet ver genoeg uitgegroeid. Tot zover ging alles dus gewoon zijn gangetje. Totdat de vrouw weer de tuin in kwam, maar ze was niet alleen, ze had een andere vrouw bij zich en ook: een mensenKIND! Er waren al vaker kinderen bij ons komen kijken en meestal maken zij veel drukte, rennen ze achter ons aan, willen ons oppakken en roepen en schreeuwen.
Daar houden wij helemaal niet van. Zou dit kind ons ook willen pakken? Op de foto hierboven ziet u ons overleggen hoe we dit moeten aanpakken. Het kind liep rustig, dat viel al mee. Ze ging wel naar het grote hok toe en ze keek naar binnen door de deur. Ze kroop zelfs helemaal in het hok om een ei te pakken, dat daar door Vera was gelegd. Uit het nachthok haalde ze het ei van Vita tevoorschijn.

lekkers van het mensenkind

Toen ging ze met onze verzorgster naar de groene tonnen, die tussen de hokken in staan; in die tonnen zit ons voer. Zouden we nog een keer lekkers krijgen? Dat zou veel goed maken.

Er was trouwens nog niet veel goed te maken, want er was nog niets verkeerds gebeurd. Maar wij hadden wel in angst gezeten en we wisten nog steeds niet of er niet alsnog iets engs zou gebeuren met dat kind in onze tuin. En toen gebeurde het: de grootste ton, waar het gewone voer in zit, maar ook het lekkerste snoep, ging open en het kind mocht ons wat van dat snoep geven! Nu was alle narigheid op slag vergeten, onze dag kon niet meer stuk! Zomaar twee keer op een dag vlokreeftjes, dat was nog nooit voorgekomen. Het mensenkind bleef ook de hele tijd rustig, wij begonnen haar zelfs aardig te vinden. Van ons mocht zij wel elke dag komen. Zo werd een dag, die stormachtig begon, toch nog een soort feestdag. Zou het vannacht weer gaan stormen?