zaterdag 11 oktober 2014

Geertrui en Geertrui Tok


Geertrui Tok
Geertrui Tok




















Hallo mensen allemaal, wij zijn Geertrui en Geertrui Tok. Als u onze foto's bekijkt zult u begrijpen waarom wij dezelfde naam hebben gekregen van onze verzorgster. Zij kan ons niet uit elkaar houden, haha. Wijzelf soms ook niet, moet ik eerlijk bekennen. Soms weet ik even niet welke Geertrui ik ook alweer ben, maar dat maakt dus niets uit, omdat we toch hetzelfde heten en er hetzelfde uitzien. Wij zijn niet alleen broedzusters maar ook echte zusjes, we zijn een tweeling. Onze broedmoeder is Desiree, zij is bijna iedereens broedmoeder. Dat komt omdat ze zo graag broedt. Nou, ons niet gezien, hoor, drie hele weken op eieren zitten, bijna niet eten en drinken en dan ook nog zo'n stel drukke kuikens opvoeden. Wij lopen liever lekker te scharrelen. De man die hier woont noemt ons plofkippen, omdat wij er uitzien alsof we zijn ontploft, zegt hij. Ach, hij weet niet beter. Wij zijn toevallig wel heel bijzondere Hollandse kuifhoenders, van de soort krulveer. De vrouw zegt wel eens sneeuwkippen tegen ons, dat klinkt in elk geval veel vriendelijker dan plofkippen.
Wij gaan u iets vertellen over wat er pas bij ons in de tuin is veranderd. Er zijn namelijk twee grote hennen bij ons komen wonen. Toen ze pas aankwamen zagen ze er niet uit. Dat kunt u zien op de foto's die hierbij staan. Allemaal kale plekken en de ene had maar een halve kam op haar kop. Ze waren ook  een beetje bang. Ze mochten in het
hok waar de broedende kippen altijd mogen
zitten,
dat stond toch leeg, de zomer is zo'n beetje voorbij, dus er wordt niet meer gebroed, al is Maria al meer dan een week aan het proberen   al onze eieren in te pikken om erop te gaan zitten, maar dat mag niet meer van de vrouw. Het wordt straks veel te koud voor kuikens, zegt ze. Dus zet ze Maria telkens weer gewoon in de tuin.
Maar we hadden het over de nieuwelingen. Ze mochten dus in het broedhok. Ze keken hun ogen uit, volgens mij hadden ze nog nooit de lucht gezien. Raar hoor! Ziet u het halve kammetje van de achterste kip op de tweede foto? Zielig hoor. Ik zal haar eens vragen hoe dat zo gekomen is. Maar eerst moeten ze maar even wennen aan al het nieuwe. Wij zijn benieuwd waar ze vandaan komen en waarom ze zo bang zijn. Morgen zullen ze wel tot rust gekomen zijn, dan kunnen we beter kennismaken en een goed gesprek beginnen. Want wij zijn niet nieuwsgierig, maar we willen wel graag alles weten wat er hier in onze tuin gebeurt.

3 opmerkingen: