Desiree vertelt.

Desiree Tok

Mijn naam is Desiree Tok en ik ben een Hollands Kuifhoen,mijn kleur heet "koekoek".

Als oudste hier wonende kip zal ik u iets vertellen over de geschiedenis van de familie Tok. Laza Rus zegt wel zo zelfverzekerd dat hij de baas is hier in de tuin, maar toen hij hier kwam wonen was hij nog maar een puber, nog geen jaar uit het ei. Ik weet nog dat ik dacht: "Moet dat kleine opdondertje onze Julius opvolgen?" U moet namelijk weten dat Julius, een Hollands Kuifhoen, onze vorige baas was. Hij was een prachtige witte haan met een stoere kuif. Ik had hem uitgebroed, hij was dus mijn broedzoon.
Het ei waar hij uitkwam was niet van mij, onze verzorgers hadden bevruchte eieren voor mij gehaald toen ik broeds was geworden. Omdat er hier geen haan aanwezig was hadden wij donor-eieren nodig om uit te broeden, anders zou het niets worden. Maar omdat ik, zoals ik al zei, hem had uitgebroed en opgevoed beschouwde ik hem als mijn zoon.
Julius was perfect, hij heeft voor heel wat kuikens gezorgd. Er loopt nu nog een dochter van hem hier rond, zij heet Keetje en ze is een mooie meid; zij is dus mijn broedkleindochter. Haar zus Kaatje is vorig jaar overleden en hier in de tuin begraven. Een andere broer en zus van haar zijn verhuisd naar een adres verderop in de straat. "Waarom is Julius er dan niet meer?" zult u vragen. Wel, dat is een beetje zijn eigen schuld. Hij kon het namelijk niet laten om de hele dag achter elkaar keihard te roepen dat hij hier de baas was. Nu was dat natuurlijk wel waar, maar er was een buurvrouw die een beetje allergisch was voor zijn gekraai en zij kwam telkens bij onze mensen klagen dat zij zo'n last had van "die haan". Zij heeft zelfs de wijkagent een keer hierheen gestuurd om te praten met onze mensen. Tijdens zijn bezoek hield Julius wijselijk zijn snavel dicht, dat was slim van hem. Maar onze mensen vonden dat de buurvrouw eigenlijk wel een beetje gelijk had en toen zijn zij op zoek gegaan naar een haan, die minder vaak en minder schel kraait. En zo moest Julius plaatsmaken voor Laza Rus.                                                                    

Desiree met haar zestal

Toen Laza hier net woonde hebben onze verzorgers weer broedeieren gehaald omdat Laza nog te jong was om onze eieren te bevruchten, zo hebben mijn zusters en ik chabo's uitgebroed,
Ik heb zelfs een keer 6 eieren tegelijk bebroed en, zoals u kunt zien op de foto hiernaast, zijn die 6 eitjes allemaal uitgekomen. Van de hier uitgebroede Chabo's wonen hier nu nog 3 hennetjes, namelijk Odette, Nadine en Pippa, de andere kuikens zijn verhuisd naar Stolwijk. Verder zijn er behalve ik nog 3 kuifhoenders, zij heten Keetje, Geertrui en Geertrui. De laatste twee hennen lijken zo vreselijk veel op elkaar dat de vrouw hen dezelfde naam heeft gegeven, dan kan zij zich niet vergissen bij het roepen.
Zo, nu weet u tenminste hoe de bevolking van ons leefgebied was samengesteld voordat er een paar weken geleden weer een verandering optrad. Maar daarover later meer.