Bruin is het nieuwe zwart

Vita, Vera en Nadine: Wij vonden dat wij, de drie bruine hennen van de familie Tok, nu maar eens samen met ons drieen een verhaaltje moesten vertellen.
U ziet Vita bovenaan links, Vera bovenaan rechts en Nadine hiernaast.
Nadine: Ik ben heel blij dat er nog twee kleurgenoten van mij hier in de tuin zijn komen wonen. Eerst was ik samen met Martha, maar nadat zij was overleden was ik de enige bruine kip hier. En eigenlijk vond ik dat een beetje jammer, want ik vind bruin een heel mooie kleur voor een hen. En er zijn tegenwoordig nogal wat problemen, die te maken hebben met kleuren, al gaat het dan om mensen en niet om pluimvee.
Vita: Wij kenden alleen maar bruine hennen voordat wij hier in de tuin kwamen wonen, we keken onze ogen uit toen we zwarte en witte kipjes zagen.
Vera: Ja, en dan hebben sommigen van jullie ook nog stipjes, heel leuk als versiering. Dat was helemaal een verrassing.
Nadine: Ik wist van tevoren dat er twee nieuwe kippen hier in de tuin bij zouden komen wonen, dat had de vrouw tegen ons verteld. Ze had ook gezegd dat die twee hennen heel slecht behandeld waren en dat wij allemaal erg lief voor ze moesten zijn.
Vita: En lief waren jullie, allemaal. Dat hadden wij nog nooit meegemaakt, waar wij woonden was het echt ieder voor zich, anders overleefde je het niet. Vera was eigenlijk veel te aardig om daar te wonen, zij vond het erg moeilijk om haar deel op te eisen.
Vera: Ja, gelukkig hielp jij mij nu en dan een beetje; jij was dus eigenlijk ook niet zo'n haaibaai als de rest van de bewoners van de schuur.
Nadine: Dus jullie waren al een beetje vriendinnen voordat jullie hier kwamen?

Vera met haar kapotte kammetje

Vera: Ja, als Vita niet voor mij was opgekomen toen ik zo gepikt werd door iedereen had ik hier nu niet gezeten.
Vita: Ze hadden haar kammetje helemaal beschadigd in de schuur en toen we door de mensen van Red een legkip waren meegenomen, samen met nog een heleboel anderen, gingen die anderen gewoon door met pikken, natuurlijk ook omdat er bloed uit Vera's kop kwam en dat is onweerstaanbaar voor ons. Ik moest mezelf geweld aandoen om niet ook te gaan pikken.
Nadine: Gelukkig dat de mensen het in de gaten hadden dat je zo werd mishandeld en ook dat ze je hebben behandeld tegen het bloeden, anders was er helemaal niets van je kam overgebleven, terwijl hij nu best weer mooi geworden is.
Vera (tegen Vita): Ik ben jou nog steeds dankbaar dat je me hebt beschermd en dat je niet aan jezelf dacht toen er van dat lekkere bloed uit mijn kammetje stroomde. Wat zagen we eruit, zeg, toen we hier net aankwamen, ik schrik er zelf van als ik de foto bekijk.
Nadine: Ja, wij schrokken ook, terwijl de vrouw ons had gewaarschuwd. Gelukkig is het leed nu geleden en zijn jullie allebei mooie gezonde blije hennen geworden hier in de tuin. En ik ben niet meer de enige bruine kip hier, dat is ook meegenomen. Win-win noemen ze dat tegenwoordig, toch?