Mooi maar zonder manieren

Keetje vertelt

vader Julius en moeder Hilda

Vandaag wil ik het nog even hebben over mijn vader, Julius. Desiree heeft verteld dat hij een heel mooie haan was, helemaal wit met een prachtige kuif. Helaas had de vrouw geen foto meer van hem, omdat haar computer een keer is gecrasht en toen waren al haar foto's onbereikbaar geworden. Maar er is een wonder gebeurd. Vanochtend was de vrouw aan het kletsen met haar zus, die aan de andere kant van de wereld woont. Dat kletsen doet ze via haar laptop, zegt ze, dan kan ze haar zus ook zien. Die zus had het verhaaltje ook gelezen en zij zei dat zij nog foto's had van Julius! Hoe is dat mogelijk? hoor ik u denken. Wel, dat zit zo: jaren geleden is de zus bij de mensen van het huis op bezoek geweest. Ze moest daarvoor een heel eind door de lucht vliegen, nog veel verder dan een duif dat kan. Toen ze hier was heeft ze foto's gemaakt van de toen aanwezige kippen en daar was Julius dus ook bij. Zij heeft naar de vrouw een foto van Julius gestuurd en ook nog een van de grote witte kuifkip

lekker eten met snavel en voeten

Helga, Odette heeft haar al genoemd in een van haar verhaaltjes. Op de foto hierboven ziet u Julius met mijn moeder Hilda. Zij ligt wat uit te rusten en Julius waakt over haar, zoals dat een goede haan betaamt. Ziet u de schitterende kuif van Julius? De kuif bestaat bij een haan uit lange smalle glanzende veren, bij een hen zijn de kuifveren veel ronder, daarom vormen zij bij haar een bol. In de zomer van dat jaar ben ik uit het ei gekropen. Ik heb zowel mijn vader als mijn moeder gekend, dat is een voorrecht dat niet veel kippen smaken. Ik had ook nog een zusje, dat sprekend op mij leek, zij heette Katharina, maar omdat ook zij een vaal kleurtje had werd zij Kaatje genoemd. Zij is vorig jaar helaas overleden. Op de laatste foto kunt u zien dat mijn vader ook een beetje een lomperik was, hij stond graag met zijn poten midden in de schaal met eten. Desiree en een van de Geertruien staan ook op de foto. Helemaal linksboven ziet u nog een stukje van Esmeralda, een Hollands kuifhoen van het krulveertype met dezelfde koekoekskleur als Desiree. Over haar is ook nog een mooi verhaal te vertellen, maar dat mag iemand anders doen, ik vind dat ik wel weer genoeg heb gekakeld. Straks wordt de buurvrouw nog boos. Want zij vindt eigenlijk dat wij hennen ook al teveel lawaai maken. Gelukkig komt er een nieuwe buurvrouw tussen haar en ons in wonen; die nieuwe buurvrouw vindt ons geluid grappig en dat van een haan ook. Hoera voor deze nieuwe buuf!