Goede en foute wormen

Nadine's gezondheidspraatje

Er is weer iets gebeurd de afgelopen dagen. Niets ergs, hoor, schrikt u maar niet. Wij hebben namelijk ons wormkuurtje gekregen, wij krijgen dat twee keer per jaar.

antiwormmiddel

Dat is iets uit een flesje, dat doet de vrouw door ons drinkwater. U kunt het flesje hiernaast op de foto zien staan, samen met een litermaat, er moet namelijk een bepaalde hoeveelheid van het spul met een liter water worden vermengd en de vrouw is daar heel precies in, zodat wij niet teveel of te weinig binnen krijgen. Je proeft het niet echt, maar ze zegt dat het helpt om eventuele wormen in ons lichaam te doden. Ik vind dat eigenlijk een beetje raar: Aan de ene kant krijgen wij heerlijke meelwormen te eten omdat die goed voor ons zijn en aan de andere kant moeten de wormen in ons lichaam dood gemaakt worden omdat wij er ziek van kunnen worden. De vrouw zegt dat de ziekmakende wormen van een ander soort zijn en als zij het zegt zal dat wel waar zijn. Wij krijgen dat spul twee dagen achter elkaar te drinken en dan na tien dagen nog een keer twee dagen. Dan moeten alle verkeerde wormen dood en weg zijn, zegt ze.

multivitamine

Omdat het wormenmiddel onze darmwand verschraalt krijgen we na de kuur altijd een weekje elke dag multivitamine door ons water, dat moet alles weer helemaal tiptop maken, zodat wij er weer een tijdje tegen kunnen. Die vitamine krijgen wij trouwens ook wel eens zonder het wormenspul, ik geloof dat we het een dag per week krijgen en als we ziek zijn of in de rui krijgen we het om de dag. Dan blijven wij lekker gezond en sterk en dan voelen wij ons ook goed.
De meelwormen zijn helaas alweer op, nu krijgen we weer elke dag gevriesdroogde vlokreeftjes, ook niet te versmaden. Vanmorgen had de vrouw de emmer met de lekkere kreeftjes open gemaakt en ze wilde net een handje eruit halen om die voor ons op de grond te strooien toen Vita, brutaal als ze inmiddels is, gewoon op haar arm ging zitten en haar snavel in het emmertje stak. De vrouw moest er om lachen en ze zette Vita weer op de grond; toen gaf ze ons snel het lekkers om te voorkomen dat Vita weer terug zou springen op haar arm.
We kregen ook nog eivoer, omdat we nog niet allemaal helemaal door de rui heen zijn; dat is ook erg smakelijk. De duiven lusten het ook erg graag, dus wij moeten snel eten, anders snoepen zij alles voor onze snavels weg. We gunnen hen wel iets, maar het moet niet te gek worden, dat bent u toch wel met mij eens?
Anders roepen wij Iwan, de grote rode kater, die in het huis woont, daar hebben de duiven wel ontzag voor.
Hij doet geen vlieg kwaad, ha ha, maar dat weten zij niet.