Herinneringen van Desiree (3)

Desiree broedend op Esmeralda's ei

Ik heb even een tijdje moeten bijkomen van de droevige afsluiting van mijn vorige deel van het verhaal. Ik werd helemaal depri toen ik weer dacht aan het broeden op het eitje, waar Esmeralda uit zou komen. Op de foto hiernaast ziet u mij zitten in het broedmandje in het speciale broedhok in de tuin. Wat was Esmeralda een leuk, eigenwijs kuiken, met dezelfde mooie kleur als ik heb.
Maar nu ga ik weer verder vertellen.
Eerst komt er een gedeelte van mijn verhaal, dat ik van de vrouw heb gehoord toen ze bij ons kwam zitten om weer eens gezellig te kletsen met ons.
Op een mooie zomerdag ging de vrouw met nog een heleboel mensen oude spullen verkopen om geld in te zamelen voor het dierenasiel. Dat deden ze in de straat achter die van ons, die ze, om de een of andere reden, de Katbladstraat noemen. Nadat de rommelmarkt was afgelopen gingen de mensen, die hadden meegewerkt, samen eten op het pleintje waar die markt was geweest. En daar ontmoette de vrouw een andere vrouw uit onze eigen straat, een soort buurvrouw dus, die ook kippen bleek te hebben. De vrouw wilde die kippen wel eens zien en ze werd uitgenodigd om meteen te komen kijken. Ze zag in de tuin van die buren een heel grote oude haan en verder wat grote kippen. Toen zij vertelde dat ze Hollandse kuifhoenders had, kippen met een pruikje veren op hun kop, zei de vrouw van de grote kippen: "O, zo hebben wij er ook een, kijk maar", en toen toonde ze aan onze vrouw een kuifkipje met krulveertjes en koekoekkleur. "Esmeralda!" riep de vrouw en ze werd helemaal blij van binnen. Ze had niet gedacht dat ze Esmeralda ooit nog eens in levenden lijve zou zien. De buurvrouw vroeg toen of dit kipje soms uit haar tuin was ontsnapt. En nadat onze vrouw dit bevestigd had, vertelde ze hoe Esmeralda bij haar was gekomen.

Esmeralda (rechts) weer thuis

Op een dag, meer dan een jaar geleden,  kwamen er mensen bij haar aan de deur met een kipje in hun handen; ze hadden haar op straat gevonden en omdat zij wisten dat deze mensen kippen hadden, dachten ze dat dit een van haar kipjes was. De buurvrouw zei dat dit hennetje niet van haar was, maar ze zou wel even voor het beestje zorgen en ze zette haar in haar tuin bij de andere kippen. Ze belde het dierenasiel om te vragen of er ergens een kip als vermist was opgegeven en ze vroeg in de straat vlak bij haar eigen huis ook of iemand dit kipje kende, maar niemand kon haar helpen. Toen heeft ze Esmeralda maar bij haar eigen kippen gehouden en goed voor haar gezorgd, ze kreeg een eigen slaaphokje en ze was zelfs de enige van de kippen die bij haar binnen mocht komen en de kleinkinderen waren gek op haar. Onze vrouw vond het wel een beetje naar voor die kleinkinderen, maar ze wilde Esmeralda toch erg graag terugbrengen bij ons. En dat heeft ze gedaan. Het was al nacht toen ze Esmeralda weer thuisbracht, ze zette haar tussen ons in op de stok toen wij allemaal sliepen. Begrijpt u hoe verbaasd en vreselijk blij wij allemaal, en ik in het bijzonder, waren toen we de volgende morgen wakker werden? Esmeralda was ook heel blij dat ze weer thuis was, al miste ze de kleinkinderen van de buurvrouw wel. Gelukkig had onze verzorgster tegen de buurvrouw gezegd dat de kinderen best op bezoek mochten komen bij Esmeralda en dat hebben ze ook een paar keer gedaan. Esmeralda heeft nog een paar jaren bij ons gewoond en toen is ze 's nachts rustig overleden, waarschijnlijk was ze toch wel sneller oud geworden door de vele belevenissen, die ze had meegemaakt. In de kippenwereld is Esmeralda beroemd door haar avonturen en ik ben er trots op dat ik haar broedmoeder mocht zijn.