Herinneringen van Desiree (2)

Esmeralda als opgroeiend kipje

Desiree: Ik was dus aan het vertellen over Esmeralda, ik zal nu verder gaan met haar avonturen.
Op de foto hierboven ziet u Esmeralda toen ze nog een kind was, ze had toen net gezelschap gekregen van Floris en Frits, die eerst Flora en Fauna heetten. Floris en Frits bleven nog een tijdje bij ons in de tuin wonen, maar op een gegeven moment gingen ze wel heel vaak en heel hard kraaien, ze gingen met elkaar op de "vuist" en ze waagden het ook om Julius uit te dagen. Julius pikte dat niet, hij leerde ze mores, maar Floris en Frits bleven klieren en het was de hele dag ruzie en gekukel. Toen hebben de mensen Floris en Frits teruggebracht naar Stolwijk en de rust keerde weer in de tuin. Esmeralda was inmiddels zover  opgegroeid dat ze met de andere volwassen kippen ging optrekken. Mooi, zult u denken, einde verhaal over Esmeralda. Maar het liep anders. Esmeralda was voorbestemd om nog heel wat meer mee te maken in haar leven.

Esmeralda als volwassen hen

Op een dag kwamen er mannen de tuin in. Zij kwamen graven in de grond omdat er lekkage was bij de buren. Ze groeven een heel diepe geul, waar wij, als de mannen even pauze namen, allemaal in sprongen omdat er heel veel heerlijke vette wormen zaten. Wat vonden wij die mannen aardig!
Maar ze waren ook een beetje dom, die mannen. De vrouw had tegen ze gezegd dat de poort naar de straat altijd goed gesloten moest worden, om te voorkomen dat er kippen de straat op zouden lopen. De mannen hadden beloofd om goed op te letten, maar helaas, dat deden ze niet, in elk geval was er een, die de poort open liet staan. U begrijpt zeker al wat er toen gebeurde? Inderdaad, Esmeralda, die nogal avontuurlijk was aangelegd, ging eens kijken bij de open poort en natuurlijk wilde ze toen weten of er in de straat ook lekkere hapjes te verschalken waren. Ze liep de poort uit en de straat op en toen zagen wij haar niet meer. Toen de vrouw later bij ons kwam kijken zag zij de poort open staan en ze ging hem meteen dicht doen en toen ging ze ons tellen. Zo kwam ze erachter dat er een kipje te weinig was en ze zag al snel dat het Esmeralda was die ze miste. Ze rende meteen door de poort naar buiten en ze ging de hele straat afzoeken, ze vroeg aan alle mensen, die ze zag, of ze een kipje hadden gezien, ze ging zelfs zoeken in de parkeergarage, maar Esmeralda was nergens te vinden. Ze belde ook naar het vogelasiel om haar als vermist op te geven. De vrouw was erg verdrietig en ik ook, mijn broeddochter was zomaar verdwenen. We bleven nog een tijdje aan haar denken, maar toen de dagen weken werden en de weken maanden, gaven we de moed op dat we Esmeralda ooit nog zouden terugzien.
Maar ik moet nu even stoppen, ik wordt weer overmand door verdriet als ik me dit allemaal herinner. Later zal ik dit verhaal afmaken voor u.