Opbiechten

Geertrui en Geertrui:
Gisteren kwamen Vera en Vita naar ons toe, ze wilden een serieus gesprek met ons hebben, zeiden ze.

Vera en Vita

En toen vroegen zij ons of wij een grapje hadden willen uithalen met Laza, door negatieve geruchten over hem te verspreiden.
Eerst probeerden wij de vermoorde onschuld te spelen, maar toen wij zagen hoe ernstig zij allebei keken hebben we maar toegegeven, dat die praatjes inderdaad van ons afkomstig waren.
De beide bruine meiden vroegen of wij er al veel lol om gehad hadden. Dat bracht ons aan het denken; eigenlijk hadden wij er nog helemaal niet echt om kunnen lachen, om onze grap.

Geertrui met achter haar Desiree

Dat moest wel betekenen dat hij niet zo geslaagd was, als grap.
Desiree kwam er ook bij staan en zij vroeg of er iets aan de hand was, wij keken allemaal zo ernstig. "Het gaat toch niet over het afschaffen van Laza, hè, want dan ben ik tegen," zei de oude dame. Nadat wij haar hadden verteld dat onze grap, die nu eigenlijk geen grap bleek te zijn, een beetje uit de hand was gelopen, zei Desiree dat wij het dan ook maar weer zelf in orde moesten maken. Dat betekende aan iedereen in de tuin opbiechten wat wij hadden gedaan en onze excuses aanbieden aan Laza.
Oei, dat was geen leuke opdracht.
Maar wij begrepen wel dat wij de oorzaak van veel onrust waren geweest en dat wij die onrust nu ook zelf moesten wegnemen. En een excuus aan Laza was echt wel op zijn plaats. Desiree gaf Vera en Vita een pluim, omdat zij het op zich hadden genomen om een einde te maken aan de nare sfeer in de Tok tuin.
En toen gingen wij met lood aan onze poten iedereen bij elkaar roepen voor onze biecht.

Problemen oplossen

Vera en Vita:
Wij zijn helemaal verbaasd over wat er ineens allemaal gebeurt hier in de tuin.
Het was altijd allemaal zo gezellig en leuk en nu zijn er twee grote problemen.

Pippa

Het eerste is de broedse Pippa. Het is ons al een raadsel hoe je broeds kunt worden en dan niets anders meer wilt dan op een paar eieren zitten, drie weken lang, totdat er kuikens uit die eieren komen kruipen.
Die kuikens zijn dan wel weer leuk, dat geven wij toe, maar om daarvoor nu drie hele weken stil te zitten... Nee, daarvoor zijn wij niet in de w..., eh... uit het ei gekropen.
Maar wat Pippa nu doet is helemaal van de gekke.
Nog niet eens klaar met de opvoeding, nog niet eens weer lekker de hele dag door de tuin scharrelen, en dan alweer drie weken willen gaan zitten...
Dan moet er toch wel een steekje los zitten, denken wij.
Ma Tok, die het vooral zielig vindt voor Xander, heeft Pippa en haar

Laza Rus

zoon zonder pardon in de tuin gezet en de deur van het hokje dichtgedaan, zodat Pippa er niet meer in kon. Toen hebben ze de hele dag toch lekker door de tuin gescharreld, dus Pippa kan het best vergeten, dat broeds zijn.
En dan is er nog Laza Rus, die opeens geen goede haan meer zou zijn voor ons.
Wij vinden het eigenlijk een schande, dat er zo over hem gesproken wordt hier in de tuin. Hij is een prima baas, hij is streng, maar rechtvaardig.
Wij weten niet zeker wie er is begonnen met het verspreiden van de geruchten over hem, maar wij hebben wel een vermoeden.
Zagen wij pas de Geertruitjes niet met elkaar staan kletsen en giechelen in een hoekje van het huis?
Zij zullen toch niet denken dat dit een leuke grap is? Wij vinden er in elk geval niets aan, het geeft alleen maar onrust en gekonkel onderling.
Wij gaan straks eens een hartig woordje met hen spreken en als blijkt dat zij hier inderdaad achter zitten zullen wij hen duidelijk maken dat zij nu toch te ver zijn gegaan.
Dan moeten zij zelf alles maar weer in orde maken en hun excuses aanbieden aan Laza. Die arme haan is helemaal onzeker aan het worden. En daar heeft toch niemand wat aan?
En dat allemaal door een zogenaamd geintje van die twee ondeugden.

Verkiezingsstrijd?

Odette:
Ik heb medelijden met Laza Rus.
Hij wordt helemaal zenuwachtig door alle praatjes, die rondgaan in de Tok tuin.

Laza Rus

Iedereen is hier aan het speculeren wie zijn opvolger gaat worden, terwijl hij nog gewoon hier rondloopt.
Sommigen zijn voor Wiske, als zij een Suske zal blijken te zijn, anderen willen Winnifred hier laten blijven en weer anderen denken dat het het beste is als er een totaal vreemde, nieuwe haan gaat komen.
Er wordt ook gekletst over wat Ma Tok zal gaan doen.
Zou zij Laza nog een kans geven, of gaat zij hem wegbrengen naar Stolwijk? Of naar een hanenpension, waar hij kan gaan uitrusten?
Het vreemdste is eigenlijk dat iedereen hem ineens geen goede leider meer vindt, terwijl er niets is veranderd.
Er is alleen maar een gerucht verspreid in de tuin, door wie weet niemand.
Laza had als reactie eerst afgekondigd dat hij heel streng zou gaan optreden, om aan te tonen dat hij echt nog de baas is, maar toen de Geertruien tegen hem zeiden dat hij daarmee de hennen juist tegen zich in het harnas zou jagen, zodat zij zouden gaan

klagen bij Ma Tok, heeft hij daar toch maar weer van afgezien.
Eén van de Geertruien vroeg aan Vita of er in de opvang van "Red een legkip" ook hanen waren. Vita antwoordde dat dat inderdaad het geval was, toen zij en Vera daar net waren aangekomen zat er ook een heel zielige haan bij hen in het hok.
Er schijnen ook ergens in een opvang een heleboel hanen bij elkaar te wonen, daar is ook een foto van (zie hiernaast).
Ma Tok zou daar natuurlijk ook een nieuwe baas voor ons kunnen gaan halen.
Dat is geen voorstel van mij, maar van iemand anders, ik weet niet meer van wie, er werd zo vreselijk door elkaar gekakeld, dat ik het niet meer bij kon houden, wie wat zei.
Deze gesprekken vinden gelukkig plaats zonder dat Laza het kan horen, dus als hij net aan de andere kant van de tuin is.
Het zou toch echt vreselijk zijn als hij kon horen hoe er over hem gepraat wordt door zijn eigen hennen!
Nee, ik vind de sfeer helemaal niet fijn meer in de Tok tuin sinds er zo wordt gekletst. Het is gewoon net alsof Laza niets meer goed kan doen, terwijl hij echt zijn best doet om ons allemaal bij elkaar te houden.
Het is wel zo dat wij nu met een heleboel zijn, maar het gaat eigenlijk best.
Hij roept ons altijd trouw als er iets lekkers te halen is en als wij dan komen aanrennen wacht hij tot wij hebben gesnoept voordat hij zelf een snaveltje vol neemt.
Ik ben blij met hem als onze haan, van mij mag hij gewoon de baas blijven hier.

Een ingewikkelde situatie

Nadine:
Er is weer eens iets vreemds aan de hand hier in de tuin.
Pippa, die nog in haar hokje zit met haar zoon Xander, doet heel raar.

Pippa in het legnest

Sinds een paar weken is zij alweer aan het eitjes leggen, zij doet dat keurig in het legnest van het hokje van haar en haar zoon. Omdat zij ook in dat legnest slapen, begreep Xander niets van zijn broedmoeder, die ineens een hele tijd in dat nest bleef liggen, terwijl het allang licht was buiten. Hij bleef echter trouw bij haar zitten totdat zij klaar was met haar taak.
Na een paar dagen was hij eraan gewend dat Pippa elke dag een tijdje in het legnest zat. Omdat hij nogal aan haar hangt bleef hij ook elke dag bij haar zitten tot zij

Pippa en Xander op de ren

de ren in liep om te eten en te drinken en haar poten wat te strekken.
Het vreemde is nu, dat zij niet meer in de tuin wil rondlopen met Xander. Ze wil echt in het hok blijven, de hele dag.
En sinds gisteren wil zij zelfs het legnest niet meer uit.
Zij gedraagt zich heel erg broeds, wordt boos als Ma Tok haar optilt om haar even in de ren te zetten.
Ze heeft Ma Tok zelfs gepikt in haar hand! Gelukkig was het maar heel zachtjes, zodat Ma Tok er niets aan heeft overgehouden.
Ik heb aan Desiree gevraagd of zij dit ooit heeft meegemaakt in haar lange leven. Zij kon zich niet herinneren dat een hen zich hier eerder zo heeft gedragen.
Het is toch uitzonderlijk: Pippa heeft haar taak als broedmoeder nog niet eens afgesloten en nu wil

broedse Pippa

zij alweer gaan broeden!
Dat kan toch niet?
Wie moet er dan voor Xander zorgen? Hij zit nu al de hele dag bij haar in het legnest.
Gelukkig haalt Ma Tok hem er telkens uit, zodat hij toch wat kan eten en drinken en een beetje beweging heeft dat arme jongetje ook nodig, anders groeit hij nooit op tot een flinke haan.
Ik denk dat ik straks maar eens een hartig woordje met Pippa ga spreken, zij kan haar zoontje toch niet zomaar in de steek laten?
Het is wel moeilijk praten nu zij de hele tijd in het legnest blijft zitten, maar ik ga het toch proberen.
En als het niet lukt moet Laza maar eens een heleboel harde kraaien laten horen bij het hokje. Hij kan natuurlijk ook aanbieden om zijn zoon een poosje onder zijn hoede te nemen, al weet ik bijna zeker dat dat moederskindje bang is voor zijn pa.
Eigenlijk moet ik er maar op vertrouwen dat Ma Tok maatregelen zal nemen als het zo blijft.
Ik hoorde haar ook al tegen Pippa praten. Zij kan daarvoor het legnest open doen, zodat zij niet hoeft te schreeuwen door het hout van het hok heen.
Kortom, het is weer eens een ingewikkelde situatie hier in de Tok tuin.

Aan vervanging toe?

Laza Rus:
Ik ben ernstig verontwaardigd!
U begrijpt vast wel waarom.
Er wordt hier in de tuin gefluisterd dat ik te oud ben geworden om mijn hanentaken naar behoren te kunnen verrichten. Heb je nu ooit! De brutaliteit!

LazaRus in vol ornaat

Ik ben nog steeds viriel genoeg om al mijn dames tevreden te houden. Tenminste, dat dacht ik. Maar nu gaan er allerlei geruchten dat ik ze niet allemaal meer in de hand zou hebben.
En dat terwijl er eerst steeds werd gezegd dat ik veel te streng was voor mijn harem.
Je doet het ook nooit goed als haan!
Nu heb ik wat bedacht om alles weer op zijn pootjes terecht te laten komen. Ik ga vanaf nu heel streng optreden tegen alle insubordinatie.
Dan zullen we eens zien wie er aan het langste eind trekt.

Wiske een Suske?

En dan wordt er ook nog gezegd dat Wiske misschien een Suske zou zijn en dat zij, die dan een hij zou zijn, mij zou moeten helpen bij mijn taken. Belachelijk!
Alsof ik dat nodig zou hebben!
Bovendien: kijkt u nu eens naar die foto hiernaast.
Dat is toch geen haan?
Met zo'n vriendelijk gezichtje kun je toch niet kraaien?
Ik weet niet wie Ma Tok op dit idee heeft gebracht, maar volgens mij is het klinkklare onzin!
Het enige wat mij wel opvalt bij Wiske is dat haar veren erg mooi glanzen met een bijna groenige glans. En dat kan dan wel weer wijzen op het mannelijk zijn van een kuiken. Ikzelf heb ook van die mooie veren. Zou het dan toch waar zijn?
Dat Wiske een Suske is? En zou Ma Tok haar dan ook hier laten blijven in de Tok tuin?

Allemaal kuiven?

Desiree:
Het is weer zover.
Er waren kleine nieuwe pennetjes aan het groeien op het kale plekje in mijn kuif.
En die pennetjes bevatten bloed.
Dus konden alle anderen het niet laten om daar in te gaan pikken en eraan te trekken.

Desiree met haar nieuwe staartje

Zelf kan ik er niet bij, dus ik heb er niet van mogen proeven.
Ma Tok zag bloed op mijn kop toen ze ons vanochtend uit ons huis liet. En toen heeft ze weer ingegrepen. Ze heeft de spuitbus met blauwspray uit de schuur gepakt, boven in het huis een blauw elastiekje gehaald en een doek om mij in te wikkelen tijdens de "operatie".
Ik probeerde nog te ontkomen toen zij mij wilde oppakken, maar ik ben niet meer de jongste, dus ook niet meer zo snel, zodat ze mij eigenlijk meteen te pakken had. Ik werd in de doek gerold en toen zat ik bij haar op schoot. Eerst kwam er blauwspray op de bloedplek, om het bloeden te stelpen en de wondjes te ontsmetten. En toen werden mijn kopveren bij elkaar gebonden met het blauwe elastiekje.

2 kuifjes, 1 met en 1 zonder staart

Waarom het een blauw elastiekje is? Dat weet ik niet, ik denk dat Ma Tok dat mooi vindt staan bij mijn verenkleur.
Ik moet zeggen dat ik blauw ook wel een mooie kleur vindt, dus dat komt goed uit.
Toen ik weer in de tuin werd neergezet kwamen alle hennen naar mij toe om te vragen wat Ma Tok met mij had gedaan toen ik daar zo op haar schoot had gezeten.
En natuurlijk kwamen ze ook kijken of er nog iets lekkers te snoepen viel op mijn kop.
Toen dat niet het geval bleek te zijn bleef alleen Keetje bij mij om samen met mij achter in de tuin te gaan scharrelen.
Dat vond ik erg aardig van haar.
Wij horen toch een beetje bij elkaar, we hebben allebei een kuif, al heeft die van mij nu een staartje en die van haar niet. "En de Geertruien dan?" vraagt u nu misschien.
Tja, die twee zijn een stel apart, die zijn met niets of niemand te vergelijken.
Dus dat doe ik dan ook maar niet.

Suske of Wiske?

Maria:
Wat ik nu toch heb gehoord, ik weet niet wat ik ervan moet denken.
Het gaat over mijn dochter Wiske.

Wiske, met op de voorgrond broertje Winnifred

Ma Tok heeft al een paar keer gezegd dat het heel moeilijk is om bij een kuifhoen te zien of een kuiken een hen of een haan is. En we zijn er allemaal van uit gegaan dat Wiske een meisje is, maar dat komt vooral omdat Ma Tok dat zo graag wil, omdat zij dan kan blijven in de Tok tuin.
Ma Tok kijkt telkens naar het kuifje van Wiske.
Zij zegt dat de kuifveren van een hennetje rond zijn en die van een haantje langwerpig. De kuif van een haan wijzen ook meer naar achteren, terwijl die van een hen een rond bolletje op haar kop vormen.
Zoals u op de foto hiernaast kunt zien staan de veren van Wiske's kuif behoorlijk naar achteren.

kuifhoen hennen

En nu denkt Ma Tok dat Wiske misschien toch een Suske zou kunnen zijn. Dit ook omdat haar staart er wat anders uitziet dan die van de andere kuifhoenders. Dit kan natuurlijk te maken hebben met het feit dat Wiske geen raszuiver kuifhoentje is, maar het wordt pas zeker als zij een eitje gaat leggen of gaat kraaien. Dat kraaien laat zij nu nog aan haar broertje Winnifred over, maar hoe dat zal gaan als hij weg is moeten we nog maar afwachten.
Maar wat mij het meeste verbaast is dat hier in de tuin nu het gerucht gaat dat Laza Rus oud aan het worden is en dat hij vervangen zou moeten worden. Zo zou hij ook geen orde meer kunnen houden als er één van

Laza Rus een  tijdje geleden

zijn dames gepikt wordt omdat zij een kaal plekje op haar kop heeft, zelfs niet als dat om de oude dame Desiree gaat.
Ik weet niet wie ermee is begonnen, maar er wordt nu door de één na de ander verteld dat Ma Tok van plan is om Wiske, als zij een Suske blijkt te zijn, toch hier in de tuin te laten blijven.
Om Laza bij te staan in zijn taak. Ik vind dit op zich een mooie gedachte, maar of Laza dit zal kunnen waarderen weet ik niet. Eigenlijk ben ik bang dat het ruzie zal gaan geven tussen vader en zoon. En die zoon is dan niet alleen ZIJN, maar ook MIJN zoon.
Ik zou dat heel moeilijk vinden, hoe kan ik nou kiezen tussen mijn man en mijn zoon? Dat kan toch niemand van een hen verwachten?
Wat een problemen zijn er toch altijd weer in de wereld en in het bijzonder in de Tok tuin. En dan weten we nog niet eens zeker of mijn kind een Suske of een Wiske is.

Uitvliegen en de gevolgen

Nadine:
Volgens mij zijn de Geertruien weer aan het brainstormen over een uit te halen grap.
Ik zie ze telkens bij elkaar zitten en dan beginnen ze opeens te gniffelen.
Daarna kijken ze om zich heen om te zien of iemand het in de gaten heeft.
Dat is een veeg teken, al moet ik zeggen dat ik wel weer eens uitbundig wil lachen.

op stok in het nieuwe huis

Alles gaat hier nu zo z'n gangetje, Yvonne en Yvette zijn helemaal opgenomen in de groep, het wachten is nu op het verhuizen van Winnifred en Xander naar Hoogendoorn in Stolwijk. Dan komen Pippa en Maria en haar Wiske ook bij ons in het nieuwe huis wonen.
Dat is natuurlijk wel weer even een nieuwigheidje, zij zullen nog helemaal moeten wennen, Pippa en Maria denken vast nog dat zij in ons oude hok wonen. Ze weten natuurlijk wel dat wij een nieuw huis hebben gekregen, maar ze zijn er nog nooit echt in geweest. Het lijkt mij wel heel leuk om hun gezichten te zien als zij er

Maria en dochter Wiske

Pippa

voor het eerst in worden gezet door Ma Tok.
Want ik denk wel dat zij 's avonds niet uit zichzelf ons nieuwe huis in zullen gaan. Dat deden wij tenslotte ook niet. En als zij dan 's morgens wakker worden in het nieuwe huis, wat zullen zij dan opkijken!

Xander

Winnifred

Dat is wel iets om naar uit te zien voor ons, die verbaasde gezichten van Maria en Pippa.
Wiske zal het wel als gewoon accepteren, zij is nog maar een kuiken, die nemen alles wat moeder goed vindt aan als ook goed voor hen.
Ik hoorde vanochtend Winnifred een betere kraaipoging uitproberen, dus ik denk wel dat hij en Xander binnenkort zullen verhuizen om hun eigen harem te gaan stichten. Zij gaan het vast goed doen, net zo goed als Wendelmoed.
Voor Pippa en Maria is het goed dat er dan iets nieuws voor hen is om aan te wennen, zij zullen daardoor wat makkelijker het vertrek van hun kuikens kunnen verwerken.

Als de verveling toeslaat

Geertrui: "Wat is het een saaie boel hier de laatste tijd, vind je ook niet, zus?"
Geertrui: "Ja, vreselijk, ik val bijna in slaap en het is toch midden op de dag."
Geertrui: "De hoogste tijd dus weer."
Geertrui: "Inderdaad."
Geertrui: "Weet jij al iets, zo uit je bevederde hoofd?"
Geertrui: "Nee, ik moet even nadenken. En jij, heb jij al een idee?"

Geertrui

Zo waren wij aan het overleggen over een nieuwe grap om de sfeer hier in de Tok tuin weer eens een beetje op te peppen. Met het chagrijnige weer en ook verder niets nieuws te verwachten hier is dat wel nodig. Wij vervelen ons straks nog dood en dan is er helemaal geen lol meer aan. Want wie moet er dan de pret een beetje inhouden?
We hebben eigenlijk erg veel zin om Laza Rus weer eens flink voor de gek te houden. Hij wordt ook een beetje saai, het lijkt wel alsof hij oud aan het worden is.
En dat valt toch nog best mee, hij is net zo oud als Maria en die is pas nog broedmoeder geworden. Hij moet zich maar weer eens flink kwaad maken, dat is goed voor hem.

Geertrui: "Als we nu eens zeggen dat ....pspsps...., en dan ....pspsps...."
Geertrui: "Ja, dat is wel een goeie, maar hoe zullen we dat aanpakken? Het gaat er wel                     om dat Laza zich genomen voelt, als alles uitkomt."
Geertrui: "Daar verzinnen we wel wat op, nu moeten we eerst even de plot een beetje                     uitwerken."

Geertrui

En zo waren wij even lekker bezig samen. Alleen al door het bedenken van onze mop werden wij veel blijer.
En toen ging de zon ook nog schijnen en we kregen van Ma Tok lekkere vlokreeftjes, heel veel, omdat de ton waar ze in zaten een beetje nat geworden was en ze snel op moesten, anders zouden ze gaan schimmelen. Daarvoor offeren wij ons graag op, om die schimmel te voorkomen. En alle anderen ook.
We gingen even bij de kuikens kijken, eerst bij die kleine van Pippa, Xander heet hij nu. Hij is een haantje, maar hij houdt zijn snavel nog stijf op elkaar, wij hebben nog geen enkele kraaipoging van hem gehoord. Winnifred daarentegen probeert Laza na te doen als die kraait. Zo zijn ze telkens tegen elkaar in aan het roepen. De geluiden van Winni lijken nog niet op kraaien, het lijkt eigenlijk meer op hoesten, hahaha.
Wij denken dat hij beter naar Laza moet luisteren, maar iedere keer als Laza gaat kraaien zit Winni al klaar om hem te antwoorden en dan heeft hij geen tijd om Laza's wijze les tot zich te nemen.
Wat dat betreft is hij wel een echt haantje: vervuld van zichzelf en niet bereid om naar een ander te luisteren. Hij gaat het vast nog ver brengen in de wereld!

Pikorde tijdelijk gewijzigd

Odette:
Het gaat gelukkig weer wat beter met Desiree.
Ik heb me echt een poosje zorgen gemaakt over haar.

kaal plekje in Desiree's kuif

Ze heeft weer een kale plek op haar kop, midden in haar kuif.
En ze was een tijdje wat stilletjes, ze bleef maar in een legnest zitten, de hele dag.
Dat werd zelfs zo opvallend dat Ma Tok dacht dat ze broeds was.
Toen Desiree ook 's nachts in het legnest wilde blijven zitten heeft Ma Tok haar op de stok tussen ons in gezet. Daar heeft ze toen gewoon verder geslapen.
De volgende dag zag Ma Tok dat Desiree werd gepikt door Yvonne en later ook nog een keer door Vera. Die kregen op hun kop van Ma Tok en Desiree kreeg een extra behandeling van haar kale plekje. Die avond wilde ze weer in een legnest overnachten en toen heeft Ma Tok haar lekker

Desiree met staartje tijdens haar vorige kaalheid

laten zitten. En nu loopt ze weer lekker tussen ons in door de tuin te scharrelen.
Ik denk dat ze gewoon een paar dagen niet helemaal lekker was en tja, dan wordt er gepikt, dat gaat nu eenmaal zo bij kippen. Ma Tok dacht alweer over een staartje maken in de kuifveren van de bejaarde hen, maar dat lijkt nu toch niet nodig. Ik vind dat eigenlijk jammer, want het stond haar erg goed.
Ik vond het heel bijzonder dat één van de nieuwe hennen begon met pikken. Eigenlijk verwachtte ik dat zij zich nog een beetje op de vlakte zouden houden, omdat ze hier nog maar pas wonen, maar ze voelen zich kennelijk al helemaal thuis in de Tok tuin.
En dat is dan weer een mooie bijkomstigheid van de problemen van Desiree.

De letter W

Maria:
Er is weer bericht gekomen over mijn zoon Wendelmoed.

Wendelmoed en Witje

Mevrouw Wies heeft ook weer een foto van hem opgestuurd naar Ma Tok, die ziet u hierboven. Wat is hij mooi, hè, mijn zoon!
Hij schijnt nog een beetje mensenschuw te zijn, maar als mevrouw Wies de kleintjes lekkers geeft kan hij het toch niet laten om daar naartoe te komen, zelfs als mevrouw Wies vlakbij is. Witje is absoluut niet bang voor mensen, zij komt meteen aanrennen als mevrouw Wies de tuin in komt.

Witje

Zij is een mooi kipje, ze is het wel waard om mijn schoondochter te worden.
En daar zal Wendelmoed ongetwijfeld voor zorgen.
Kijkt u toch eens hoe fier zij hier op de foto staat! Wat een mooie meid!
Misschien word ik zo nog een keer oma ook. Dat lijkt me helemaal geweldig. Mensen zeggen altijd dat kleinkinderen nog leuker zijn dan kinderen.
Ik kan me daar best iets bij voorstellen. In de eerste plaats hoef je voor kleinkinderen geen drie weken te broeden, dat wordt voor je gedaan door je dochter of je schoondochter. En in de tweede plaats hoef je ze niet op te voeden. Het is alleen wel jammer dat ik mijn eventuele toekomstige kleinkinderen niet kan zien, omdat ze niet hier in de Tok tuin wonen.

moeder Maria en dochter Wiske

Of het moet zo zijn dat Wiske een keer zou gaan broeden.
Maar nu loop ik wel een beetje op de zaken vooruit, geloof ik. Laat ik nu eerst maar blij zijn dat het zo goed gaat met mijn kinderen. Met Wilhelmina gaat het ook prima, hoorde ik.
En met Xara ook.
Zij is natuurlijk niet mijn dochter, maar het is toch fijn om te horen dat zij het ook goed doet, zij was nog maar zo jong toen ze hier wegging bij haar moeder Pippa.
Ma Tok heeft aan Pippa verteld dat het met haar dochtertje prima gaat en dat zij het erg naar haar zin heeft bij Wendelmoed, Witje en Wilhelmina.
En bij mevrouw Wies, natuurlijk.
Nu ik al die namen zo bij elkaar hoor merk ik pas dat het erg grappig is. Hihihihi.
Begrijpt u het niet? Alle namen beginnen met een W, behalve die van Xara dan, maar dat doet er nu niet toe, het gaat om het principe.
Dat wist u al, zegt u?
Had u dan ook al gezien dat de naam van mevrouw Wies ook met een W begint?
Mij valt het nu pas op en ik vind het erg lollig.
U ook, mevrouw Wies?

De verschrikking (3)

Vera en Vita:

We gaan weer verder met het verhaal van Yvonne en Yvette.

Het ergste hebt u gehad, vanaf nu wordt het steeds beter.

Yvette

Yvonne

Weet u het nog? 

De ontsnapte kippen zijn door mensen opgehaald en naar een soort boerderij gebracht.

De twaalf witte hennen werden heerlijk verwend in het ruime hok dat ze nu met elkaar deelden. Ze wisten het zelf niet, maar ze waren door mensen van "Red een legkip" uit de schuur gehaald en ze werden nu verzorgd door iemand, die de eerste opvang van deze arme dieren op zich had genomen. Vanuit haar "boerderij" zouden de dieren een goed plaatsje krijgen bij mensen, die voor een paar van deze hennen wilden gaan zorgen.

vervoersbak

De eerste kippen werden al spoedig opgehaald en elke dag verdwenen er weer een paar. Totdat Yvonne en Yvette met nog een paar anderen waren overgebleven. 

De volgende ochtend werden Yvonne en Yvette in een apart hokje gezet. Hun verzorgster kwam later met twee mensen bij hen staan en ze werden uit hun hok in een kattenvervoersbak met een dikke laag hooi getild. De bak ging in de auto van de twee mensen en ze reden een heel eind, totdat ze bij een huis in een straat stilhielden. 

Yvonne en Yvette in de Tok tuin in hun hok

Daar werd de bak met de twee hennen uit de auto, door het huis, een tuin ingedragen. 

U begrijpt het vast al: die tuin was de Tok tuin. 

Ze werden in een fijn hok gezet met heerlijk eten en fris water en ruimte genoeg. 

Eerst bleven ze even in het nachthok zitten, om een beetje bij te komen van alle nieuwe belevenissen. Maar toen ze andere kippen hoorden tokkelen gingen ze voorzichtig het trapje af naar hun ren. 

En daar zagen ze allemaal verschillende soorten kippen heerlijk vrij door de tuin scharrelen. 

Die kippen kwamen ook bij hen kijken, om kennis te maken. 

Ze waren allemaal erg vriendelijk en nieuwsgierig. 

Die nacht sliepen Yvonne en Yvette heerlijk in het nachthok en de volgende dag was hun grote hok nog uitgebreid met een grote extra ren. 

Zo zijn ze langzaam gewend geraakt aan het vrije leven in de Tok tuin. 

Nu lopen ze hier vrij rond, samen met de andere kippen en met Laza Rus de haan; 

ze slapen met z'n allen in het nieuwe huis van de familie Tok alsof ze nooit ergens anders hebben gewoond. 

Zo kwam er toch nog een goed einde aan de verhalen van de verschrikking. 

Wij hopen dat Yvonne en Yvette hun narigheid snel helemaal vergeten zullen zijn.

De verschrikking (2)

Vera en Vita:
De dappere Yvonne en Yvette zijn een beetje bijgekomen na een nacht lekker slapen en vandaag willen zij hun verhaal verder vertellen. Wij hebben indertijd gemerkt dat het vertellen van nare gebeurtenissen uit ons leven helpt bij het kunnen vergeten ervan.
We hopen dat dat bij Yvonne en Yvette ook gaat gebeuren.

Yvonne (links) en Yvette

een paar van de overgebleven hennen

We waren gebleven bij het uit hun schuilplaatsen komen van de in de schuur overgebleven hennen.
Ze waren erg gestresst door alles wat er gebeurd was en ze liepen heen en weer en door elkaar.
Er was nu ruimte genoeg, maar fijn was het niet. Niemand wist wat er verder ging gebeuren. Gelukkig was er nog wat eten achtergebleven, want de boer zorgde niet meer voor hen, hij dacht waarschijnlijk dat er geen kippen meer in zijn schuur waren. Dat duurde zo een paar dagen en de hennen kwamen een

de geredde kippen

klein beetje tot rust.

Totdat de deur van de schuur weer openging.
De kippen stoven uit elkaar en probeerden zich weer te verstoppen.
Maar dit keer kwamen er geen mannen met harde stemmen en ruwe handen naar binnen.
Dit waren mensen met zachte, rustige stemmen, die vriendelijk praatten tegen de kippen en als ze er één te pakken kregen tilden ze die voorzichtig in een grote mand.

Nadat alle kippen zo waren verzameld werden ze naar een auto gebracht en daarmee reden ze naar een soort boerderij, waar ze in een lekker ruim, schoon hok met voldoende eten en fris water werden gezet.

Nu gunnen wij Yvonne en Yvette weer even rust, anders wordt het teveel voor hen.

De verschrikking (1)

Vera en Vita:
Wij hebben voorzichtig gevraagd aan Yvonne en Yvette of zij al iets wilden vertellen over hun leven voordat zij bij ons in de tuin kwamen wonen.
Gelukkig waren zij allebei bereid om hun verhaal te doen.
Als u niet tegen nare verhalen kunt moet u deze keer maar overslaan.
(de foto's van de kippenschuur en de kratten met hennen heeft Ma Tok van het internet).

Yvette

Yvonne

Zij (Yvonne en Yvette dus) hadden, net als wij, in een grote schuur gewoond met heel veel legkippen bij elkaar. Het was altijd erg druk in die schuur, nergens was een echt rustig plekje te bekennen. Als zij een ei moesten leggen moest dat eigenlijk altijd midden tussen de andere hennen, die dan vaak over hen heen liepen. Geen fijne toestand, dus.

kippenschuur vol met leghennen

Toen Yvonne en Yvette anderhalf jaar oud waren gebeurde er iets schokkends.
Er kwamen hard pratende grote mannen de schuur binnen en die begonnen om zich heen te grijpen. Ze pakten zoveel mogelijk hennen tegelijk en ze propten die in grote kratten, die ze hadden meegebracht.
Overal zagen Yvonne en Yvette bang wegrennende kippen om zich heen.
Zijzelf probeerden ook om uit de handen van die mannen te blijven, want aan het pijnlijke geschreeuw hoorden zij wel dat

de kratten met kippen

het er niet zachtzinnig aan toe ging. De meeste hennen werden bij hun poten gepakt en dan ondersteboven met een heleboel tegelijk weggedragen naar de kratten. Vreselijk!
Het lukte Yvonne en Yvette en nog tien anderen om zich te verstoppen en zo de dans te ontspringen.
De volgestouwde kratten met hun soortgenoten werden weggedragen en toen werd het oorverdovend stil in de schuur. Niemand durfde zich te bewegen, de kippen zaten in elkaar gedoken en doodstil te wachten of de mannen terug zouden

komen om hen ook te grijpen.

Toen dat na een paar uur nog niet gebeurd was kwam de dapperste van de twaalf hennen voorzichtig tevoorschijn.
"Zijn er nog meer kippen hier, of ben ik de enige overlevende?" vroeg zij.
Daarop durfden de anderen zich ook te bewegen en langzaamaan kwamen zij één voor één uit hun schuilplaatsen tevoorschijn.

Het vervolg van dit vreselijke verhaal hoort u morgen, wij gunnen Yvonne en Yvette nu een welverdiende pauze in hun vertelling. Wij hadden niet gedacht dat het kon, maar hun belevenissen zijn nog veel akeliger dan die van ons destijds.