De verschrikking (1)

Vera en Vita:
Wij hebben voorzichtig gevraagd aan Yvonne en Yvette of zij al iets wilden vertellen over hun leven voordat zij bij ons in de tuin kwamen wonen.
Gelukkig waren zij allebei bereid om hun verhaal te doen.
Als u niet tegen nare verhalen kunt moet u deze keer maar overslaan.
(de foto's van de kippenschuur en de kratten met hennen heeft Ma Tok van het internet).

Yvette

Yvonne

Zij (Yvonne en Yvette dus) hadden, net als wij, in een grote schuur gewoond met heel veel legkippen bij elkaar. Het was altijd erg druk in die schuur, nergens was een echt rustig plekje te bekennen. Als zij een ei moesten leggen moest dat eigenlijk altijd midden tussen de andere hennen, die dan vaak over hen heen liepen. Geen fijne toestand, dus.

kippenschuur vol met leghennen

Toen Yvonne en Yvette anderhalf jaar oud waren gebeurde er iets schokkends.
Er kwamen hard pratende grote mannen de schuur binnen en die begonnen om zich heen te grijpen. Ze pakten zoveel mogelijk hennen tegelijk en ze propten die in grote kratten, die ze hadden meegebracht.
Overal zagen Yvonne en Yvette bang wegrennende kippen om zich heen.
Zijzelf probeerden ook om uit de handen van die mannen te blijven, want aan het pijnlijke geschreeuw hoorden zij wel dat

de kratten met kippen

het er niet zachtzinnig aan toe ging. De meeste hennen werden bij hun poten gepakt en dan ondersteboven met een heleboel tegelijk weggedragen naar de kratten. Vreselijk!
Het lukte Yvonne en Yvette en nog tien anderen om zich te verstoppen en zo de dans te ontspringen.
De volgestouwde kratten met hun soortgenoten werden weggedragen en toen werd het oorverdovend stil in de schuur. Niemand durfde zich te bewegen, de kippen zaten in elkaar gedoken en doodstil te wachten of de mannen terug zouden

komen om hen ook te grijpen.

Toen dat na een paar uur nog niet gebeurd was kwam de dapperste van de twaalf hennen voorzichtig tevoorschijn.
"Zijn er nog meer kippen hier, of ben ik de enige overlevende?" vroeg zij.
Daarop durfden de anderen zich ook te bewegen en langzaamaan kwamen zij één voor één uit hun schuilplaatsen tevoorschijn.

Het vervolg van dit vreselijke verhaal hoort u morgen, wij gunnen Yvonne en Yvette nu een welverdiende pauze in hun vertelling. Wij hadden niet gedacht dat het kon, maar hun belevenissen zijn nog veel akeliger dan die van ons destijds.