Dappere dames

Odette:
In ons nieuwe huis heb ik veel meer rustige plekjes om te zitten nadenken dan in het oude. U weet zo langzamerhand dat ik daar van houd. Het is zelfs zo dat ik neerslachtig en prikkelbaar word als ik niet elke dag een poosje alleen kan zijn met mijn gedachten. En als er iets is waarover ik echt diep moet nadenken heb ik die rust en stilte extra nodig.

4 witte kippen

Nu is er op het ogenblik iets wat mij erg dwars zit en dat is het volgende.
Toen Yvonne en Yvette hier kwamen dachten wij allemaal dat zij witte hennen waren.
Nadine was eerst even teleurgesteld omdat zij gerekend had op nieuwe bruine hennen. Maar zij is lief genoeg om te vinden dat ook witte leghennen een fijn leven verdienen na hun nare ervaringen en dat heeft zij ook duidelijk gemaakt aan iedereen.
Toen de Geertruien met hun verhaal kwamen dat Yvonne en

in de zon: wit of bruin?

Yvette eigenlijk toch bruin zouden zijn heb ik nog eens heel goed naar ze gekeken en ik waagde het te betwijfelen. Volgens mij werden wij voor de gek gehouden. Kijkt u nog maar eens goed naar de foto hiernaast. Daarop ziet u zowel de Geertruien als Yvonne en Yvette in de zon, en zeg nu zelf: er is toch geen verschil in kleur tussen hen te zien? Ik vind zelfs dat Yvonne en Yvette witter lijken dan de Geertruien.
Dat voor de gek houden vond ik niet zo erg, ik kon er zelfs wel om lachen dat die gekke tweeling de nieuwe hennen op hun manier wilden opvrolijken.

Yvette verschuilt zich achter haar kam

Maar luistert u nu naar het vervolg van deze geschiedenis.
Vandaag kwamen Yvonne en Yvette samen naar mij toe. Ze vroegen of zij mij even privé konden spreken. Natuurlijk vond ik dat prima, dus we zochten een rustig plekje in de tuin. Daar vertelden de twee dames mij dat zij samen met de Geertruien een lolletje hadden uitgehaald. Toen ik begon te lachen keken ze mij verbaasd aan. "Jij had het al door?" vroegen ze tegelijk. "Ja, ik kon echt niet geloven dat jullie bruin zouden zijn, jullie vlekken zijn duidelijk vuil en het is natuurlijk ook onzin dat je veren bleek worden van bloedarmoede, wie had dat verzonnen?"
"Ehh... ik," antwoordde Yvette met gebogen kop. "Schaam je er vooral niet voor," zei ik, "het is echt iets in de stijl van de Geertruitjes."
"Echt?" vroeg ze met een blij gezicht.

Nadine

Je zult er maar trots op zijn als je met die maffe tweeling wordt vergeleken...
"Maar waarom komen jullie mij dit nu vertellen?" vroeg ik.
En wat ze toen vertelden maakte mij een beetje ...eh... ik weet niet hoe ik het moet noemen, een beetje ... verdrietig..., denk ik. Dat ze dat van mij dachten.
"Wij waren bang dat jij het je nogal had aangetrokken, dat wij niet wit zouden zijn, bedoelen wij. Je keek zo teleurgesteld toen je het hoorde."  Zou ik echt teleurgesteld hebben gekeken? Ik kan het me niet voorstellen. Het enige waar ik aan dacht was aan de blijdschap van Nadine, als zij hoorde dat de twee nieuwe hennen toch bruin waren, een blijdschap die later weer teniet

Laza Rus

gedaan zou worden als zou blijken dat het hier allemaal om een grap ging.
En dat zij dan pas echt teleurgesteld zou zijn.
Ik vertelde dit tegen Yvonne en Yvette en zij schrokken hier nogal van.
"Wij gaan meteen naar de Geertruien toe om hen te zeggen dat wij het geen leuke grap meer vinden en dat wij aan iedereen willen vertellen hoe het werkelijk in elkaar zit," zeiden zij.
En dat hebben ze gedaan ook.
En weet u wie de enige was, die het verhaal echt had geloofd?
U kunt het vast wel raden.
Hij heeft een grote rode kam en lange rode lellen.
Alle anderen lachten keihard, zelfs Nadine, toen Yvonne en Yvette samen met de Geertruien opbiechtten wat zij hadden gedaan.
Na een poosje door de tuin te hebben gebanjerd met zijn kop trots omhoog en zijn brede borst vooruit kwam Laza naar ons allemaal toe en zei dat hij nooit had kunnen geloven dat Yvonne en Yvette vlak na hun aankomst al iedereen voor de gek zouden durven houden. Hieruit bleek dat zij moedig waren.
Laza zei dat hij er trots op was om twee zulke dappere dames in zijn harem te hebben. En toen hebben we met ons allen lekker gesnoept van de extra portie vlokreeftjes, die Ma Tok voor ons had gestrooid.
Het was net alsof zij had aangevoeld dat er hier iets te vieren was in de tuin.