Als de verveling toeslaat

Geertrui: "Wat is het een saaie boel hier de laatste tijd, vind je ook niet, zus?"
Geertrui: "Ja, vreselijk, ik val bijna in slaap en het is toch midden op de dag."
Geertrui: "De hoogste tijd dus weer."
Geertrui: "Inderdaad."
Geertrui: "Weet jij al iets, zo uit je bevederde hoofd?"
Geertrui: "Nee, ik moet even nadenken. En jij, heb jij al een idee?"

Geertrui

Zo waren wij aan het overleggen over een nieuwe grap om de sfeer hier in de Tok tuin weer eens een beetje op te peppen. Met het chagrijnige weer en ook verder niets nieuws te verwachten hier is dat wel nodig. Wij vervelen ons straks nog dood en dan is er helemaal geen lol meer aan. Want wie moet er dan de pret een beetje inhouden?
We hebben eigenlijk erg veel zin om Laza Rus weer eens flink voor de gek te houden. Hij wordt ook een beetje saai, het lijkt wel alsof hij oud aan het worden is.
En dat valt toch nog best mee, hij is net zo oud als Maria en die is pas nog broedmoeder geworden. Hij moet zich maar weer eens flink kwaad maken, dat is goed voor hem.

Geertrui: "Als we nu eens zeggen dat ....pspsps...., en dan ....pspsps...."
Geertrui: "Ja, dat is wel een goeie, maar hoe zullen we dat aanpakken? Het gaat er wel                     om dat Laza zich genomen voelt, als alles uitkomt."
Geertrui: "Daar verzinnen we wel wat op, nu moeten we eerst even de plot een beetje                     uitwerken."

Geertrui

En zo waren wij even lekker bezig samen. Alleen al door het bedenken van onze mop werden wij veel blijer.
En toen ging de zon ook nog schijnen en we kregen van Ma Tok lekkere vlokreeftjes, heel veel, omdat de ton waar ze in zaten een beetje nat geworden was en ze snel op moesten, anders zouden ze gaan schimmelen. Daarvoor offeren wij ons graag op, om die schimmel te voorkomen. En alle anderen ook.
We gingen even bij de kuikens kijken, eerst bij die kleine van Pippa, Xander heet hij nu. Hij is een haantje, maar hij houdt zijn snavel nog stijf op elkaar, wij hebben nog geen enkele kraaipoging van hem gehoord. Winnifred daarentegen probeert Laza na te doen als die kraait. Zo zijn ze telkens tegen elkaar in aan het roepen. De geluiden van Winni lijken nog niet op kraaien, het lijkt eigenlijk meer op hoesten, hahaha.
Wij denken dat hij beter naar Laza moet luisteren, maar iedere keer als Laza gaat kraaien zit Winni al klaar om hem te antwoorden en dan heeft hij geen tijd om Laza's wijze les tot zich te nemen.
Wat dat betreft is hij wel een echt haantje: vervuld van zichzelf en niet bereid om naar een ander te luisteren. Hij gaat het vast nog ver brengen in de wereld!