De verschrikking (2)

Vera en Vita:
De dappere Yvonne en Yvette zijn een beetje bijgekomen na een nacht lekker slapen en vandaag willen zij hun verhaal verder vertellen. Wij hebben indertijd gemerkt dat het vertellen van nare gebeurtenissen uit ons leven helpt bij het kunnen vergeten ervan.
We hopen dat dat bij Yvonne en Yvette ook gaat gebeuren.

Yvonne (links) en Yvette

een paar van de overgebleven hennen

We waren gebleven bij het uit hun schuilplaatsen komen van de in de schuur overgebleven hennen.
Ze waren erg gestresst door alles wat er gebeurd was en ze liepen heen en weer en door elkaar.
Er was nu ruimte genoeg, maar fijn was het niet. Niemand wist wat er verder ging gebeuren. Gelukkig was er nog wat eten achtergebleven, want de boer zorgde niet meer voor hen, hij dacht waarschijnlijk dat er geen kippen meer in zijn schuur waren. Dat duurde zo een paar dagen en de hennen kwamen een

de geredde kippen

klein beetje tot rust.

Totdat de deur van de schuur weer openging.
De kippen stoven uit elkaar en probeerden zich weer te verstoppen.
Maar dit keer kwamen er geen mannen met harde stemmen en ruwe handen naar binnen.
Dit waren mensen met zachte, rustige stemmen, die vriendelijk praatten tegen de kippen en als ze er één te pakken kregen tilden ze die voorzichtig in een grote mand.

Nadat alle kippen zo waren verzameld werden ze naar een auto gebracht en daarmee reden ze naar een soort boerderij, waar ze in een lekker ruim, schoon hok met voldoende eten en fris water werden gezet.

Nu gunnen wij Yvonne en Yvette weer even rust, anders wordt het teveel voor hen.