Weer wat nieuws (3)

Vera en Vita:
Zo, nu het laatste stukje van ons verhaal over de gesloten hordeur en broedse Pippa.
Wij hadden dus de hordeur weer voor Pippa opengedaan en zij zat weer in een legnest.

hordeur weer wagenwijd open

Omdat die deur nu weer openstond ging er ook weer een hele familie duiven van ons eten zitten snavelen in het huis.
En omdat de deur niet helemaal wijd open was, maar op een flinke kier, was het even een hels kabaal van fladderende vleugels toen Ma Tok bij ons kwam kijken of de deur weer open zou moeten. De duiven wilden allemaal tegelijk door de kier ontsnappen en dat gaf wat botsingen in de lucht, vermakelijk om naar te kijken. Ma Tok zette de deur snel wagenwijd open en toen waren ze allemaal rap vertrokken.
Brutaal als ze zijn gingen ze op

duiven op de dakrand (foto internet)

de rand van het dak van het hoge gebouw naast de Tok-tuin naar ons zitten kijken.
Vooral naar Ma Tok.
Of zij alweer ging vertrekken, zodat zij hun maaltijd zouden kunnen voorzetten in ons huis.
Ma Tok wilde foto's van hen maken, maar daarvoor waren de vogels te snel in hun vlucht. Daarom heeft zij maar een foto van het internet gehaald, die sprekend lijkt op hoe die grijze dieven erbij zaten op de dakrand.
Niet te geloven, die beesten, ze doen gewoon alsof ze thuis zijn hier. Ma Tok zei pas al dat er dit jaar zoveel jonge duiven waren. "Hoe zou dat toch komen?" vroeg

het prima kippen- (en duiven-?) voer

ze aan ons.
Maar natuurlijk weet zij dat best. Het komt door het overvloedige goede voer dat ze hier krijgen. Krijgen?
Pikken, bedoelen wij, en dan hebben we het niet over de snavel gebruiken om te eten, maar over stelen van ONS eten.

En toen de rust weer was weergekeerd hebben wij eerlijk aan Ma Tok opgebiecht dat wij de deur hadden opengeduwd voor Pippa, omdat zij al zo lang zo vreselijk zielig voor die deur stond te wachten.
En wat denkt u?
Was ze boos op ons omdat wij de deur open hadden gedaan voor Pippa? Nee hoor, ze prees ons zelfs, omdat we zo lief waren geweest voor haar.
En toen haalde ze de kleine Pip weer van het legnest af en zette ze haar weer buiten in de tuin. En zodra Ma Tok weer naar binnen was gegaan ging Pippa weer naar haar legnest terug om te gaan zitten broeden, nog steeds op niks.

Weer wat nieuws (2)

Vera en Vita:
Onze excuses, lezers, dat u een dag langer op het vervolg van ons verhaal hebt moeten wachten. Laza Rus moest zo nodig eerst zijn "belangrijke" verhaal vertellen.

Goed, we gaan nu dus eindelijk verder waar wij eergisteren waren gebleven en dat is bij de feestelijke aanblik van de lange trap met slierten gierst eraan.

de lekkere trap

Eén voor één sprongen we naar de slierten en pikten we er in, om zo de zaadjes eruit te krijgen. Heerlijk! Het was lang geleden dat wij dat hadden geproefd.
Ma Tok zei dat zij eerlijk gezegd was vergeten dat zij ze had, die slierten, maar nu kwamen ze goed van pas. Het was namelijk haar bedoeling dat wij via de lange trap en het kleine deurtje naar binnen zouden gaan als wij een ei wilden leggen of iets anders in het huis doen, zoals wat gewoon voer eten of een slokje nemen uit de drinkemmer. Buiten staan ook twee drinkbakken, dus daarvoor hoeven wij niet persé naar binnen, maar soms is het gewoon lekker om binnen een snaveltje te nemen.

Maria springt naar een sliert gierst

De buitentrap was dus mooi en lekker versierd door Ma Tok. Maar niet iedereen begreep haar bedoeling. Om díe trap te gebruiken om binnen te komen, dus.
Pippa stond vertwijfeld voor de hordeur naar binnen te kijken naar de legnesten.
Wij probeerden haar mee te nemen naar de trap, maar zij begreep daar niets van, ze was nog steeds in haar roes om te broeden.
Ze stond daar wel meer dan een uur zielig te kijken.
Toen konden wij het niet meer aanzien en hebben wij de hordeur voor haar opengeduwd met onze grote zware lichamen. Pippa vloog naar binnen naar een legnest en ze ging er met een diepe zucht in zitten, weer

Pippa weer in het legnest

broeden op niks. Ze bedankte ons niet eens, zo broeds was ze, echt alleen maar met het zitten op... eh... op niks bezig.
Toen vroegen wij ons af of we er wel verstandig aan gedaan hadden om haar binnen te laten, zo leert zij het natuurlijk nooit af. En Ma Tok's plan was door ons gedwarsboomd, terwijl zij het vast heel goed had bedoeld.
We keken elkaar aan en we waren het erover eens: we hadden het echt niet langer volgehouden, dat kijken naar
het arme kleintje.
Misschien was Ma Tok daarom ook weggegaan uit de tuin na
het sluiten van de deur.
Omdat zij er ook niet tegen zou kunnen.
Hoe Ma Tok reageerde op onze actie hoort u de volgende keer, wij gaan nu eens even flink drinken allebei, we zijn helemaal schor geworden van het kakelen.
En als we de hele dag zo door zouden gaan zou de buurvrouw daar wel eens bezwaar tegen kunnen hebben. En dan zou zij misschien nog wel een beetje gelijk hebben ook.

Laza Rus praat met zijn dametjes

Laza Rus:
Wat mankeert die chabo hennetjes toch?
Ik heb gisteren een heel gesprek gehad met Maria.
Over broeds zijn in de herfst.
En nu moet ik het daar over hebben, al zijn Vera en Vita het daar niet mee eens.
Zij schijnen de lezers een vervolg op hun verhaal beloofd te hebben. Dan moeten die lezers nog maar een dagje extra wachten, mijn verhaal gaat nu even voor.

Laza heeft Maria van haar nest afgepraat

Maria heeft, net als Pippa, een paar dagen in een legnest gezeten.
Ze liet haar dochter Wiske gewoon aan haar lot over.
Ook 's avonds.
Maria en Wiske gaan dan altijd samen op de bovenste rand van de hordeur zitten om te slapen. Waarom ze dat doen weet ik niet, misschien wilde Maria in het begin, toen Wiske nog klein was, haar beschermen tegen de anderen en dan is een hoog plekje lekker veilig.
Maar toen Maria in het legnest
zat liet zij Wiske daar helemaal alleen zitten. Het kind gedroeg zich flink, dat moet ik zeggen, maar ze vond het helemaal niet fijn om daar zo in haar eentje
te zitten. Na een tijdje heb ik
haar maar bij mij geroepen.

vader Laza en dochter Wiske

Toen heeft zij de rest van de

nacht naast mij gezeten. Dat geeft wel een speciaal gevoel, moet ik zeggen, je eigen dochter zo lekker warm tegen je aan.
Ze wordt een mooi hennetje, dat heb ik ook heus wel gezien. Ze gaat al aardig richting de volwassenheid. Maar nu verder over haar moeder Maria.
Zij vertelde mij dat zij met Pippa was gaan praten om haar van haar broedsheid af te brengen. Maar toen zij zo lekker in het nest naast dat van Pippa zat was het zomaar over haar gekomen.
Het gevoel om daar te moeten blijven zitten.
En liefst op zoveel mogelijk eieren.

ei van Vera

ei van Yvette

Dus hadden zij en Pippa elk een ei onder zich weten te krijgen.
Dat deden zij door even op te staan als er een hen kwam om een ei te leggen en als die hen weer opstond van het nest snel op het net gelegde ei te gaan zitten. Zo had Pippa op een groot bruin ei van Vera gezeten en Maria op een groot wit ei van Yvette.

moeder en dochter

Maar Ma Tok is niet van gisteren, die kijkt elke dag wel drie of vier keer of Pippa een ei onder zich heeft. Ze voelt dan voorzichtig onder Pippa's warme buikje en als er een ei ligt pakt ze dat weg. Toen ze Maria ook in een nest zag zitten, met dezelfde blik in haar ogen als Pippa, voelde zij ook onder Maria. En zo ging het broeden weer niet door.
Gelukkig heeft Maria ingezien dat het niet slim is om nu te gaan broeden.
Maria is gisteren de hele dag met Wiske opgetrokken en gisterenavond zaten ze als vanouds weer samen bovenop de

Pippa in de tuin gezet door Ma Tok

rand van de hordeur.
Dat is dus de helft van het probleem opgelost.
Nu Pippa nog.
Dat zal heel wat moeilijker gaan, zij is een erg stugge volhoudster, dat herinner ik me nog van vroeg in het voorjaar, toen zij al broeden wilde terwijl het nog best koud was.
Ma Tok helpt mij mee, ze tilt Pippa telkens van haar nest af en zet haar dan in de tuin, met haar snaveltje in wat lekkers.
Ze blijft dan echter stug in de broedstand zitten, vleugeltjes een beetje wijd, staart gespreid omhoog en de blik op oneindig.
Ik hoop dat zij ook gaat inzien dat ze haar aandeel deze zomer wel heeft geleverd.
Ze heeft tenslotte twee prachtige kinderen grootgebracht.

We gaan het wel voor elkaar krijgen, ik en Ma Tok, daar ben ik zeker van.
Maar hoe lang dat nog gaat duren?

Weer wat nieuws (1)

Vera en Vita:
Er was zomaar opeens iets veranderd in de Tok-tuin.
Ma Tok had ons uit ons huis gelaten en ze had ons lekkers gegeven in de tuin.

het bruine bord met lekkers

Niet op ons bruine bord, waar ze meestal ook wat eivoer op doet. Dat was het eerste vreemde. Maar het raarste komt nog.
Ze had Pippa uit het legnest gehaald. Die domme kleine hen zit daar nog steeds te broeden op niks, er liggen helemaal geen eieren onder haar, maar ze blijft stug zitten. En als Ma Tok haar optilt om haar bij de etensbak te zetten gaat ze tekeer en zet ze al haar veren wijd uit.
Zo broeds als een eh..., ja, hoe zeg je dat, zo broeds als een ...eh... een broedse hen, ja, zo broeds dus.
Deze keer zette Ma Tok Pippa in de tuin bij ons, bij het lekkers dus, en toen ging ze terug naar ons huis.
En nu komt het: ze deed de hordeur dicht!

de gesloten hordeur

Dat was echt heel raar, dat had ze nog nooit gedaan.
Maar er kwam nog meer raars.
Ze had het kleine deurtje bovenaan bij het plateau al opengezet. Als het mooi weer is doet ze dat altijd, dan kan alles lekker door luchten, zegt ze. Wij moeten toegeven dat het soms niet al te fris ruikt in ons huis als wij daar met ons veertienen de hele nacht hebben zitten slapen.
En die onfrisse lucht komt niet van het slapen, als
u begrijpt wat wij bedoelen.
Als Ma Tok onze mestplanken heeft schoongemaakt is de stank al meteen veel minder, maar wat frisse buitenlucht is zeer welkom.
Maar we dwalen af.
Het ging er dus om dat het kleine deurtje open stond.
Wij, de legkippen, Yvonne en Yvette en Vera en Vita dus, gaan vaak door dat deurtje naar buiten. We lopen dan de lange trap af naar de tuin.
Wij nemen die route omdat Ma Tok het kleine deurtje altijd als eerste opent, nog voordat ze de grote deur openzet. Wij zijn dan dus al in de tuin bezig, lekker als eersten.

trosgierst

Natuurlijk gaan wij weer even naar binnen als het lekkers wordt uitgedeeld.
Stel je voor dat wij wat zouden missen!
Maar goed, om te vertellen wat er nog meer ging gebeuren moeten wij niet steeds dingen gaan uitleggen, anders komen wij nooit bij wat wij eigenlijk wilden zeggen.
Ma Tok ging de grote schuur in en ze kwam terug met iets vreselijk lekkers: slierten gierst!
Die ging zij aan de lange buitentrap ophangen.
Ze deed elastiekjes om een paar treden van de trap en daar stak ze de slierten tussen.
De trap kreeg daardoor een heerlijk feestelijk aanzien en wij gingen er direct naartoe om gierstzaadjes te pikken.

Morgen vertellen wij verder, nu gaan wij even met Yvonne en Yvette kakelen, gewoon voor de gezelligheid. Als u dat tijdverspilling vindt omdat u de rest van dit verhaal wilt lezen kunnen wij u vertellen dat gezelligheid vreselijk belangrijk is in het leven van een kip. En veel mensen zouden daar een voorbeeld aan kunnen nemen.

Vreemde verzorging (2)

Yvonne en Yvette:
Wij gaan weer verder met ons verhaal.
Waar waren wij gebleven?

eivoer

O ja, de mevrouw ging de ton met lekkers openen voor ons, nadat wij haar de juiste hadden aangewezen.
In die ton zat het heerlijke gele eivoer, dat wij elke ochtend van Ma Tok krijgen, vooral nu wij in de rui zijn hebben wij dat echt nodig. Nou ja, echt nodig is misschien overdreven, het is vooral erg lekker.
Yvette: "Ik kon gewoon niet meer wachten toen die ton met eivoer open ging. Ik dook er meteen in om alvast een snaveltje te nemen.
Maar de vrouw gaf mij een

eivoer snoepen in de tuin

duwtje en toen ging ik er maar weer uit, vooral omdat zij een flinke schep vol deed met het overheerlijke spul. En ik begreep echt wel waar die schep vol heen zou gaan, dus ik haastte mij naar buiten, samen met Yvonne."
Yvonne en Yvette: Ja, en toen die vrouw die flinke schep had uitgestrooid kwamen alle hennen eraan rennen, vooral omdat Laza begon te roepen dat er iets lekkers te halen was daar.
Hij kraait dan niet, maar hij roept op een speciale manier, dat heet "bappen," omdat hij

Laza Rus roept voor het lekkers

"bapbapbap" roept, tenminste, daar lijkt het op.
De vrouw wilde weer weggaan, maar wij wilden eigenlijk ook nog meelwormen uit de andere ton. Eén van ons bleef haar achtervolgen tot ze helemaal naar binnen was gegaan in het mensenhuis, maar ze begreep het niet. Later kwam ze nog terug naar de schuur en toen hebben wij nog een keer geprobeerd om haar duidelijk te maken wat wij wilden, maar zij pakte alleen maar twee eierdozen en ging toen weer weg.
Gelukkig had zij een lekker ruime hoeveelheid eivoer voor ons uitgestrooid, dus de meelwormen hebben wij niet echt gemist.
En toen Ma Tok 's middags weer in de tuin kwam heeft zij ons alsnog van die lekkernij gegeven.

gevriesdroogde meelwormen

En ze verontschuldigde zich dat zij was vergeten tegen de vrouw, die mevrouw Katblad blijkt te heten, te zeggen dat er ook nog meelwormen voor ons waren in de voorste kleine ton. Het was dus eigenlijk de schuld van Ma Tok en niet van mevrouw Katblad dat wij eerder geen meelwormen hadden gekregen. Al met al heeft die mevrouw Katblad dus erg goed voor ons gezorgd en wij hebben Ma Tok gevraagd haar daarvoor te bedanken.

Ma Tok: "Namens alle hennen en Laza Rus hartelijk bedankt voor uw goede zorgen, mevrouw Katblad. Geniet vooral van de door hen met liefde gelegde eieren."

Vreemde verzorging (1)

Yvonne en Yvette:
Wat wij nu toch weer hebben meegemaakt...

onze huisdeur

Op een mooie zondagmorgen ging de deur van ons huis open en wij wilden natuurlijk meteen naar buiten.
Yvonne: "Ik was al beneden, dus ik rende de deur uit zonder verder om te kijken naar wie de deur had geopend. Ik ging ervan uit dat dat, zoals gewoonlijk, Ma Tok zou zijn. Zij doet altijd de deur open, dus waarom zou het nu iemand anders zijn?"
Yvette: "Ik was op het plateau, ik was al beneden geweest om wat te eten uit de grote voerbak, maar het duurde zo lang voordat de deur open ging, dat ik had besloten nog even op een stok te

Yvette

gaan zitten suffen. Het was tenslotte zondag en dan mag je lekker lui zijn.
Maar toen de deur eindelijk open ging vloog ik met een noodgang naar buiten. Tenminste, dat wilde ik doen.
Maar toen stond daar ineens die vrouw midden in mijn vliegroute.
Ik kon niet meer uitwijken en ik vloog door haar haren heen naar buiten."
Yvonne en Yvette: Ja, wij kwamen erachter dat het niet Ma Tok was, die ons vrijliet. Zij zet altijd een flinke stap opzij als zij de deur heeft geopend, omdat Laza een keer keihard in haar gezicht is gevlogen toen hij haast had om buiten te komen. Dus nu zijn wij gewend dat we zonder rekening te houden met obstakels naar buiten kunnen vliegen.
Deze keer niet dus.
Gelukkig kon de vrouw er wel om lachen nadat zij haar haar weer in model had gebracht. Niet dat dat veel verschil maakte, maar goed, het gaat om het idee.
Deze vrouw bleek erg vriendelijk, maar

de grote ton met ons normale voer

ook een beetje onwetend.
Ze wilde ons lekkers geven en daarvoor deed ze de grote voerton open, waarin ons normale eten zit.
Ze strooide dat in de tuin.
U begrijpt dat wij daar niet zo blij van werden en wij kregen gelukkig versterking van Vita, die op één van de kleinere tonnen ging zitten, om duidelijk te maken dat wij uit díe ton iets wilden hebben.
Eén van ons ging op een andere kleine ton zitten, om te laten zien dat ook daarin lekkers voor ons zat.
Gelukkig was de vrouw niet dom, ze begreep onze wenk en ze opende eerst de ton waar Vita op zat.

Op de rest van ons verhaal moet u echt even wachten, wij hebben allebei namelijk al een tijdje ...eh... aandrang; we moeten eerst een legnest opzoeken, als u begrijpt wat wij bedoelen.

Besmettelijk?

Wiske:
Mama Maria zit de hele tijd in een legnest.
Ze zei dat ze met Pippa moest praten en dat ik me maar even alleen moest vermaken.
Dat doe ik eigenlijk al bijna de hele tijd tegenwoordig, ik heb mijn broedmoeder niet meer zo nodig. Ik hoef niet zo vaak meer beschermd te worden, iedereen hier in de Tok-tuin kent mij nu wel en ze weten dat ik meestal netjes mijn beurt afwacht.
Behalve als er meelwormpjes gestrooid worden, maar dat begrijpen ze wel, die zijn ook zó lekker, dan wacht niemand op zijn beurt.
En dan krijg ik nog wel eens een opvoedende pik van een oudere hen.
Maar dat is het wel waard, ik heb dan toch lekker al voor mijn beurt gesnoept.

Laza Rus en Wiske, vader en dochter

En als er iets is en mama is er niet voor mij kan ik altijd nog naar mijn papa gaan, die is er altijd.

Maar goed, ik had het dus over mama Maria.

Zij had gezegd dat ze even met Pippa ging praten, maar dat "even" duurt nu wel erg lang.

Maria en Pippa zitten elk in een legnest

Mama ging geloof ik tegen Pippa zeggen dat ze nu niet meer broeds kon zijn, omdat het al veel te laat in het jaar is.
Het is nu dan nog wel warm, maar over een paar weken, als
de kleintjes uit hun ei zouden kruipen, is het al veel verder in het jaar en dan kan het al best koud en kil zijn.
Hoe ik dat weet?
Ik heb dat gehoord van mama, zij zei dat ze dat tegen Pippa
ging zeggen, en ze vertelde mij dat dat herfst heet.

Maria ook broeds?

Maar nu zal ik eens gaan kijken of ze er nog zitten met hun tweeën. Ja hoor, ze zitten allebei nog in een legnest, naast elkaar.
Maar ze praten helemaal niet meer. Mama Maria zit er net zo suf en soezerig bij als Pippa.
Wat is dat nou weer? Ze zal toch niet ook broeds zijn geworden? Zou dat besmettelijk zijn?
Dan blijf ik er maar een flink
eind uit de buurt. Stel je voor
dat ik het ook krijg!
Ik ben nog niet eens aan de leg. Bovendien weet ik niet of ik wel een geschikte broedmoeder zou zijn, hoor, het lijkt me helemaal niks om zolang stil te moeten zitten, drie hele weken, dat is eenentwintig dagen! Nee, daar moet ik niet aan denken.

Mama Maria met Wiske

Gelukkig dacht mama Maria
daar anders over, anders was
ik er niet geweest.
En dat zou jammer zijn, want
ik heb het best naar mijn zin
in het leven.
Ik zal maar rustig afwachten of mama vanavond naast mij op
de hordeur komt zitten als het stoktijd is. Want als ze dan nog steeds in dat nest blijft zitten weet ik wel hoe laat het is.
En dan heeft Ma Tok een
dubbele taak om ze van het broeden af te halen.

Ik wens haar daar veel sterkte mee, want volgens mij is dat
niet gemakkelijk.


Maar Ma Tok heeft wel voor hetere vuren gestaan, dus het zal haar nu ook wel weer lukken om alles in orde te krijgen in de Tok-tuin.

Domme Pippa

Maria:
Ik maak me een beetje zorgen.
Niet om mijzelf of over mijn broeddochter Wiske, maar over Pippa.

Pippa in het legnest

Zij vertoont sinds een paar dagen vreemd gedrag, ze wil de hele tijd in een legnest blijven liggen, zelfs voor lekkers komt ze er niet uit. En ze wil alle door ons gelegde eieren warm houden. Herkent u het al?
Ik wel.
Pippa is weer broeds.
En dat zo laat in het jaar, dat kan nooit goed gaan. Dan krijgen de arme kuikens veel te weinig licht en warmte om goed sterk en gezond op te groeien.
Ik had gedacht dat Pippa wijzer zou zijn geworden. Ze heeft tenslotte al een paar kuikens grootgebracht deze zomer, dat zou toch genoeg moeten zijn.

broedse Pippa

Vooral omdat er eigenlijk was afgesproken dat er niet meer gebroed zou worden, omdat er dan meer legkippen gered zouden kunnen worden.
Ze denkt zeker dat die legkippen er nu toch al zijn en dat zij nu maar haar gang kan gaan.
Of zou ze een beetje jaloers zijn?
Op mij? Omdat ik één van mijn kinderen bij me heb mogen houden? Haar kuikens zijn allebei vertrokken, terwijl Wiske hier mocht blijven wonen.
Misschien vindt zij dat wel moeilijk te verteren.
Ik zal eens met haar gaan praten. Dat helpt misschien beter dan alles wat Ma Tok aan het doen is. Ma Tok tilt Pippa telkens uit het legnest en ze zet haar dan neer in de tuin, waar de kleine hen een hele tijd stil blijft zitten met haar vleugels wijd, in de broedstand noemen wij dat. En alle eieren haalt zij snel uit de nesten, om te voorkomen dat er iets in zou gaan groeien als Pippa erop blijft zitten om ze warm te houden.
Want Ma Tok zei tegen mij: "Geloof me maar, zo'n ei wil je niet op je bord krijgen."
Nee, daar moet ik inderdaad niet aan denken, een ei waarin al een lief klein kuikentje aan het groeien was...
Pippa moet maar snel ontwaken uit haar broedroes, daar ga ik echt mijn best voor doen.

Alweer een staartje

Geertrui

Geertrui

      en

Wij zijn weer vies, dat weten we heus wel.
Maar wij kunnen daar niets aan doen, het komt door de regen.

vieze natte tuin

Die maakt allemaal modder in de Tok-Tuin.
En als wij daar dan in scharrelen komt die modder in onze kuiven terecht.

blauwspray bij Desiree

Soms zijn onze voeten ook helemaal zwart, maar die worden meestal snel weer schoon.
In onze kuiven blijft het hangen, zou je kunnen zeggen.
Maar ach, wat geeft het?
Wij zien onze eigen gezichten toch niet en we kunnen nu lekker om elkaar lachen.
Wie niet kan lachen is Desiree. Die nieuwe elastiekjes leken erg leuk, maar ze zijn goed waardeloos, zei Ma Tok vanochtend. Ze zijn heel snel kapot en dan heb je er niets meer aan.
Desiree werd weer wakker met een kale plek in haar kuif en daarin kwamen allemaal nieuwe veerpuntjes groeien. Mmmmm. Iedereen heeft er van geproefd

Desiree weggekropen in het achterste legnest

en ja, toen had ze bloed op haar kop. Eerst vond ze het pikken niet erg, maar toen het begon te bloeden vroeg ze of wij er mee op wilden houden, omdat het pijn begon te doen. Natuurlijk wilde iedereen toen nog één keertje proeven, maar Desiree ging snel in een legnest liggen en toen konden we er niet meer bij. Ze was namelijk wel zo slim om achterstevoren te gaan liggen, met haar kop van de opening afgekeerd. Toen Ma Tok de deur opendeed kwam Desiree uit het nest en toen was ze de klos.
Ma Tok ging haar eerst met blauwspray inspuiten om het bloeden te stoppen en om de

lady in yellow

wondjes te ontsmetten.
En toen heeft zij toch maar een groot geel elastiek in Desiree's kuif gedaan.
Het is geen gezicht en wij kunnen er nu ook niet meer bij.
Allebei een beetje jammer, maar voor haar is het wel fijn.
Wij hopen dat die kale plek nu eens en voor altijd dicht gaat groeien, het duurt nu al zo lang. Anders moet de arme kuifkip weer in haar eentje worden opgesloten in een apart hok.
Ze zou dan in het oude hok kunnen zitten, daar woont nu toch niemand meer. Dan kan niemand haar meer pikken en er hoeft ook geen elastiekje in haar kuif. Zelf kan ze er toch niet bij.
Als Keetje dan nog eens een gekke bui krijgt moet ze maar een ander plekje opzoeken voor haar vreemde spring-gedrag.

Vakantietijd

Nadine:
Volgens Ma Tok hebben er nog niet veel mensen gereageerd op de vraag van Wiske.

Wiske

De vraag op wie zij nu het meeste lijkt, bedoel ik.
Het arme kind is helemaal teleurgesteld.
Zij denkt nu dat zij niet belangrijk is voor de familie Tok en al helemaal niet voor de lezers.
Ik heb haar verteld dat het in de mensenwereld vakantie is en dat er dan veel lezers weg gaan van hun huis, om ergens anders een poosje tot rust te komen.
Daar begreep zij helemaal niets van. "Hoe kun je nu tot rust komen in een vreemde omgeving waar je niemand kent? En waar alles anders is dan in je eigen huis en tuin?" vroeg zij verbaasd. Eerlijk gezegd begrijp ik dat ook niet, maar het schijnt dat mensen dat nodig hebben.

lekker bij elkaar thuis in de Tok-tuin

Gelukkig denken Pa en Ma Tok daar anders over, zij zijn zo goed als altijd thuis in hun eigen huis. Een heel enkele keer komt er eens iemand anders ons eten en vers water geven, dat is een mevrouw die wij nu ook wel kennen. Dus dat is dan toch niet zo vreemd. En die mevrouw zorgt ook goed voor ons, zij weet precies wat wij graag willen en dat doet zij dan ook voor ons.
De lezers zijn, als zij op vakantie zijn, met andere dingen bezig dan met het lezen van onze avonturen.
Nu hoop ik maar dat zij, als ze weer thuisgekomen zijn, alle verhalen die zij hebben gemist

Wiske kijkt reikhalzend uit naar reacties op haar vraag

alsnog gaan lezen. En dat zij dan toch nog gaan reageren op de vraag van Wiske, zodat zij weer vrolijk wordt.
Gelukkig is zij niet iemand om bij de pakken te gaan neerzitten.
Ik zag haar vanochtend al weer lekker met haar broedmoeder Maria staan kletsen en lachen.
Ze wordt al een heel kipje, als je haar zo ziet staan.
Het is wel een beetje eenzaam voor haar geweest na het vertrek van haar broertjes en zusje, ze bleef toen als enig kuiken over tussen allemaal volwassen hennen, maar ze slaat zich er prima doorheen.
Ze is nu vier en een halve maand oud, nog even en ze gaat haar eerste eitje leggen. Maria heeft beloofd dat zij die heuglijke gebeurtenis met ons zal delen, dan kunnen wij het op gepaste wijze vieren met ons allen. Want dat hoort zo, als een kuiken een hen is geworden is het feest.

Ouderdomskwaaltjes? (2)

Keetje:
Ik hoorde ze wel smoezen, hoor, gisteren, Ma Tok en Laza Rus.

Laza in gesprek met Ma Tok

En dat het over mij ging was wel duidelijk. Ik hoorde namelijk telkens mijn naam vallen. Verder keken ze allebei nogal zorgelijk.
Natuurlijk wilde ik toen weten wat ze te bespreken hadden over mij, vooral omdat het achter mijn rug om ging. Ik mag dan wel wat ouder zijn, maar achterlijk ben ik nog niet. Dus toen ze uitgesmoesd waren ben ik naar Laza toegestapt om opheldering te vragen.
En ja, toen ik het zo recht op de haan af vroeg moest hij wel antwoord geven, al zag ik duidelijk aan zijn snavel dat hij dat lieve niet wilde.
Hij nam mij mee naar een rustig hoekje van de tuin en daar begon hij aarzelend te vertellen wat Ma Tok tegen hem had gezegd.
"Eh...," begon hij.
"Ja, zeg het nu maar gewoon," zei ik tegen hem en ik keek hem recht in zijn ogen, "is er iets wat ik verkeerd

Keetje

heb gedaan? Of denken jullie dat er iets met mij aan de hand is? Jullie keken allebei zo bezorgd." "Nou," zei de baas, "Ma Tok was inderdaad een beetje aan het piekeren over jou en je gedrag van eergisterenavond, toen je niet in het huis op de stok of achter de hordeur was gaan zitten om te slapen, maar in ons oude nachthok." "O," zei ik, "wat is daar dan voor engs aan?"
"Ma Tok had je die dag ook al zo raar op en neer zien springen in een hoek van het hok, en toen je daar 's avonds ook was blijven zitten dacht ze ...eh..., dacht ze dat je misschien last had van een

Keetje wordt oud (?)

ouderdomskwaaltje."
"Een ouderdomskwaaltje? Dacht ze dat ik dement aan het worden was ofzo?"
Ik begon heel hard te lachen. Laza keek mij verbaasd aan. "Moet je daarom lachen?" vroeg hij. "Dat is iets heel ernstigs, hoor."
Toen heb ik hem maar uitgelegd dat ik niet lachte om WAT ze dachten maar OMDAT ze dat dachten. Ik mankeer gewoon helemaal niets en dat had Laza ook best kunnen begrijpen toen ik gisterenavond weer gewoon in het huis op de stok kwam zitten toen hij ons riep om op stok te gaan. Natuurlijk was dat pas ná het gesprek met Ma Tok, maar hij was daar nog steeds mee bezig, ook vandaag nog, dat had ik wel gezien aan hoe hij telkens naar mij keek en hoe hij mij stiekem

Laza rekt zich uit om Keetje in de gaten te kunnen houden

in de gaten probeerde te houden. "Maar waarom deed je dan zo vreemd?" vroeg hij.
"Tja, dat weet ik zelf eigenlijk ook niet," antwoordde ik, "ik denk dat ik het gewoon lekker vond om wat op en neer te springen en ik doe dat graag zonder dat iedereen het ziet en mij er vragen over gaat stellen." Ik zei er niet bij dat ik mij de laatste tijd wat oud en stram begin te voelen en dat ik daarom had besloten om wat gym-oefeningen te doen, want daar heeft niemand iets mee te maken. En dat ik in het oude nachthok was blijven zitten omdat ik zo moe was geworden van het (misschien een beetje te intensieve) sporten, zei ik er ook niet bij.
Ik heb Laza gevraagd om Ma Tok gerust te stellen en mij weer gewoon mijn gang te laten gaan, zonder extra toezicht. En ik heb hem bedankt omdat hij zo bezorgd over mij was geweest, want dat was toch eigenlijk best lief van hem. En van Ma Tok ook, ja.
Ik zal een extra mooi ei voor haar leggen als dank.