Ouderdomskwaaltjes? (1)

Laza Rus:
Ja mensen, ik loop nog steeds voor gek met die ene witte staartveer, al zijn mijn nieuwe veren al wel aan het groeien. Helaas zie je ze nog niet, daarvoor zijn ze nog te kort.

Keetje op haar favoriete plek achter de hordeur

Maar ik wilde het vandaag niet over mezelf hebben, maar over één van mijn hennen, Keetje.
Ze was gisterenavond niet op haar favoriete plaatsje, achter de hordeur, te vinden. Zij gaat daar meestal haar nachtrust beginnen, later verhuist ze dan naar één van de stokken boven het plateau.
Ik dacht dat zij deze keer al meteen op een stok was neergestreken, dus ik maakte mij niet ongerust toen ik haar niet achter de deur zag zitten.
Ik had vaak genoeg geroepen dat we naar binnen gingen omdat het stoktijd was en dan ga ik ervan uit dat alle hennen gehoor geven

De hennen en Laza op de stokken om te gaan slapen

aan mijn oproep.
Eigenlijk doen zij dat elke avond netjes en gaat iedereen braaf op haar plekje zitten. Dan wachten wij tot Ma Tok komt om de grote en de kleine deur dicht te doen en dan gaan we echt slapen.
Ma Tok telt ons elke avond voordat zij de deuren sluit, want zij wil zeker zijn dat zij niemand buiten het hok laat zitten in de nacht. Dus ook gisteren telde zij ons en zij kwam tot dertien.
Nog maar een keer tellen, nu met de lamp aan. Weer dertien.
Ze keek in de legnesten, nee, daar zat niemand. Achter de grote voerton: ook geen kip te bekennen.

het oude hok

Ma Tok ging nóg een keer tellen, maar we waren nog steeds met ons dertienen.
Toen ging ze na WIE er dan niet aanwezig was.
En dat bleek Keetje te zijn.
Gelukkig herinnerde Ma Tok zich dat Keetje de hele dag al een beetje vreemd had gedaan.
Ze liep telkens naar het oude hok en ging dan in het nachthok zitten. En ze bleef daar niet rustig zitten, nee, ze sprong telkens omhoog in een hoek, tegen de houten zijkant van het hok.
Ma Tok had haar overdag al een paar keer buiten gezet en tegen haar gezegd dat ze niet zo raar moest doen, dat ze op die manier

Keetje

haar veren of haar snavel zou beschadigen, maar Keetje keerde telkens terug naar het nachthok. Dus ging Ma Tok nu daar kijken. En ja hoor, daar zat het verloren schaap, eh... de verloren kip, op de grond in het oude nachthok te slapen. Ma Tok tilde haar op en zette haar bij ons in het nieuwe huis op de stok, waar de hen rustig verder sliep.
En nu is Ma Tok bang dat Keetje een beetje dement aan het worden is, dat ze het nieuwe huis niet meer goed kan vinden omdat ze de verhuizing is vergeten.
Zou dat echt zo zijn?
Keetje is al tamelijk oud, maar Desiree is nog ouder en die weet feilloos haar plekje op de stok te vinden. Ma Tok heeft nu met mij afgesproken dat wij haar samen in de gaten houden en zij zal Keetje, als dat nodig is, elke avond lekker bij ons brengen als zij zelf de goede stok niet meer kan vinden. De familie Tok zorgt voor elkaar en zo hoort het ook.