Nieuwsbericht (2)

Pippa:
Eergisteren kreeg ik een heel fijn bericht over mijn zoon Xander.

Wiske

En ik kreeg dat te horen van Wiske!
Zij was door Ma Tok uitgekozen om Maria en mij te vertellen hoe goed het allemaal was gegaan met onze laatste uit huis gegane zoons.
Wiske kwam heel aarzelend naar mij toe en ze vroeg of ze mij kon spreken op een stil plekje, waar wij niet zichtbaar waren voor de anderen in de tuin.
Misschien begrijpt u dat ik daar een beetje van schrok.
Wat zou er aan de hand zijn?
Zou Wiske slecht nieuws komen brengen?
Maar toen ze zei dat ze door Ma Tok was gestuurd werd ik weer een beetje rustiger. Ma Tok zou Wiske nooit met een naar bericht

Xander bij Pippa vlak voor zijn verhuizing

naar iemand sturen, dat zou zij zelf komen vertellen.
"Zeg het maar, kind," zei ik tegen het kuiken van Maria. Nou ja, kuiken, ze is inmiddels net zo groot als haar broedmoeder, en dus ook net zo groot als ik. Maar ze blijft toch nog wel een jong hennetje van nog geen vier maanden oud.
Wiske keek nog een keer om zich heen, om te zien of we echt niet door de anderen werden bekeken, en toen begon zij haar verhaal.
Ze vertelde dat Ma Tok contact had gezocht met Hoogendoorn en dat zij had gehoord dat Maria's Winnifred en mijn Xander al waren verkocht en dat zij in een fijne achtertuin woonden met hun eigen harem.
Ik werd helemaal warm van binnen en als Wiske niet al zo groot geweest zou zijn zou ik haar geknuffeld hebben.
"Weet Maria het al?" vroeg ik.
"Ja, haar heb ik het ook net verteld," zei Wiske.
"Zij was zeker ook wel blij," zei ik en toen werd Wiske een beetje verlegen.
"Wat is er, meisje," vroeg ik.
En daarop kwam het hoge woord er uit.

Wiske vóór moeder Maria

"Mama Maria was zo blij dat ze mij ging knuffelen en daar schaam ik mij een beetje voor, daar ben ik toch al veel te groot voor?" zei ze.
Toen begreep ik ineens waarom Wiske het zo belangrijk vond dat wij op een afgelegen plekje van de tuin moesten staan terwijl zij haar verhaal aan mij vertelde.
Zij was natuurlijk bang geweest dat ik haar ook zou gaan knuffelen. Ik heb haar gezegd dat ik dat graag zou hebben gedaan, maar dat ik haar daar inderdaad te groot voor vond, maar dat moeders hun kinderen daar nooit te oud voor vonden.
En dat de anderen het ook best zouden begrijpen als zij het zouden zien.
En wat er toen gebeurde?
Wiske gaf mij spontaan een dikke knuffel en ze keek niet eens of iemand het kon zien.