De dierenarts als vraagbaak (2)

Odette:
Ik ga weer verder waar ik gisteren was gebleven.
Ik moest toen stoppen van Ma Tok omdat we op stok gingen, het was al bijna helemaal donker en Laza had ons al een paar keer geroepen en als je dan niet snel komt wordt hij boos. En Ma Tok vindt het helemaal niet fijn als Laza boos op haar is.

grote Iwan en kleine Caja, gearmd op de bank

Toen Julius was vertrokken heeft Iwan nog pogingen gedaan om vriendschap te sluiten met Laza, maar dat is helaas nooit echt iets geworden.
Ik denk dat Laza, toen hij hier net kwam, Iwan een beetje een eng groot beest vond.
En groot is hij, dat klopt, maar eng is hij absoluut niet.
Hij is echt een grote goedzak, hij laat zich zo opzij duwen door dat kleine zwarte monstertje, zij heet Caja, dat ook in het huis woont. Zij is Iwans vriendin, maar iedereen weet wie van de twee de baas is. Of liever: de bazin.
Ik heb gehoord dat zij sinds een tijdje concurrentie heeft

Cieniy, Caja's concurrente

gekregen van een grijze poes, Cieniy, die ook in het mensenhuis is komen wonen.
Iwan vindt Cieniy ook erg lief.
En Cieniy heeft een heel aparte manier van begroeten van haar soortgenoten.
Zij doet geen neusje-neusje,
maar ze geeft de te begroeten kat een kopstoot tegen zijn kop.
Iwan vond dat zó lollig, dat hij dat van haar heeft overgenomen.
Dus als die twee elkaar begroeten lijken zij wel twee bokjes, die
elkaar tegenkomen.
En nu is Caja een beetje jaloers geworden op Cieniy, omdat Iwan haar ook aandacht geeft.
En Caja vindt dat die aandacht naar háár moet gaan.
Ik zou voor die grijze gaan als ik Iwan was, die is veel liever dan die zwarte.
Maar dat moet hij zelf uitmaken.

Pippa

 Ik bemoei me er verder niet mee.
Maar goed: Ma Tok gaat dus over Pippa praten bij de dierenarts. Ik ben benieuwd of die er iets op weet.
Het wordt nu toch echt tijd voor die kleine zwarte om nog even lekker aan te sterken en dik te worden voordat het winter gaat worden.
Het is al niet meer zo warm, heb ik gemerkt. En de zon schijnt ook niet meer zo lang als een poosje geleden. Met andere woorden: de zomer is voorbij, hoe jammer we dat ook vinden allemaal.
Maar we hebben dit jaar voor het eerst een echt stenen huis om lekker in te kruipen als het koud is buiten.
Vorig jaar gingen we dan in ons houten hok, ook best goed, hoor, ik klaag er niet over, maar in dit stenen huis is het toch vast minder koud in de nacht. In het oude hok kon de wind nog door de kieren naar binnen komen, al stopte Ma Tok die zoveel mogelijk dicht, maar dat is nu verleden tijd. Die koude wind kan lekker niet meer bij ons komen nu wij in ons mooie comfortabele huis wonen.
En daar verheugen wij ons allemaal op, ook al vinden wij het jammer dat de fijne lente en zomer weer voor een tijdje de kast in gaan.