Onder of boven?

Desiree:
Op de foto hierboven had ik nog een mooie, heel volle kuif.

Desiree met haar staartje

Ma Tok moest die regelmatig bijknippen, anders kon ik niets meer zien.
Maar daar is nu geen sprake meer van. Ik heb nog steeds een kale plek midden op mijn kop.
Ma Tok maakte telkens een staartje bovenop met een elastiekje, omdat de andere hennen op mijn kop gingen pikken. Zij deden dat omdat er dan nieuwe veertjes begonnen te groeien en die smaken vreselijk lekker naar het bloed, dat daarin zit.
Maar nu lijkt het wel alsof er

Desiree's kale plekje

helemaal niets meer wil groeien op mijn kale plek.
Ma Tok denkt dat het misschien komt omdat ik al best wel oud ben. Hoe oud precies weet zij niet, maar het is in elk geval meer dan tien jaar.
Dat kale plekje is eigenlijk het enige waaraan je kunt zien dat ik niet meer de jongste ben.
Ik kan nog hard lopen, lekker eten en drinken, prima scharrelen en ik leg nu en dan nog een ei. Ma Tok zegt dat ze trots is op mij, omdat ik al zolang gezond ben. Ik ben een sieraad voor de Tok-tuin, zegt zij.
Dan voel ik mij helemaal warm worden van binnen.
Hoe het komt dat ik nog steeds zo gezond en blij ben?

Gezelligheid maakt blij

Ik denk dat het is omdat ik het zo naar mijn zin heb hier.
Ik heb zoveel meegemaakt in de Tok-tuin.
Zo heb ik heel wat hennen zien komen en gaan.
Met het gaan bedoel ik dan dat zij nu onder de Tok-tuin liggen begraven, dus eigenlijk zijn zij ook nog een beetje hier.
En ik hoop dat ik daar ook kom te liggen als ik dood ben gegaan. Als ik daaraan denk word ik ook blij, al klinkt dat een beetje raar. Ik weet gewoon dat het er een keer van komt en als ik dan toch hier mag blijven is dat een hele troost.
Maar dat duurt vast nog jaren lang, ik voel me nog helemaal prima.
Dus voorlopig blijf ik nog maar een poosje boven de grond.