Nieuws over Wilhelmina en Xara

Maria broedend op haar 4 eitjes

Maria:
Omdat Pippa nog niet in staat is om over haar kuiken Xara te vertellen (ze zit nog steeds een beetje aan een volgend nestje te denken) ga ik maar verder met het verhaal over Wilhelmina en Xara.
U hoeft overigens niet te schrikken van de foto boven dit bericht.
Het is een foto van toen ik zat te broeden op de eitjes waaruit Wendelmoed, Wilhelmina, Winnifred en Wiske zouden komen, dus het is een beetje een oud plaatje. Ma Tok heeft dit er expres boven gezet om aan te duiden dat het over mijn (en Pippa's) kinderen gaat.

Pippa loopt weer wat meer rond in de tuin, hier samen met Laza

Het begint er wel op te lijken dat Pippa wat meer belangstelling krijgt voor andere dingen dan broeden, dus ik denk dat de methode van Ma Tok gaat werken.
Dat zou heel fijn zijn, het heeft nu wel lang genoeg geduurd allemaal.

En nu dan Wilhelmina en Xara.
Mevrouw Wies zegt dat het heel goed met ze gaat.
Wilhelmina is een erg mooi hennetje geworden, ze lijkt helemaal zwart, maar als de zon op haar schijnt zie je een prachtige blauwe gloed. Ik denk dat zij daarin erg op Wiske lijkt, al vind ik bij haar de gloed meer groenig.
Verder is Wilhelmina rustig en evenwichtig. Dat zijn goede eigenschappen voor een kip, die te pas kunnen komen bij het broeden en het opvoeden van kuikens.
Xara is gespikkeld, zwart met wit.
Zij is een paar weken jonger dan Wilhelmina en dat toont ze ook.
Ze is niet alleen nog wat kleiner, ze is ook iets banger. Als er gevaar dreigt rent ze meteen naar haar grote beschermer Wendelmoed. Ze blijft meestal bij hem in de buurt, zodat ze snel bij hem kan schuilen als dat nodig mocht zijn. Maar ze is wel slim, vooral als het om eten gaat.

v.l.n.r.: Wendelmoed, Xara, Witje, Wilhelmina

Zij is namelijk nogal gek op andijvie, maar ze durft nog niet zo goed vooraan te gaan staan als dat wordt uitgedeeld. Dus wacht het slimme meisje totdat mevrouw Wies wat meelwormpjes strooit, waar de anderen dan op af rennen, en dan grijpt ze haar kans en snaait ze snel een volle snavel andijvie weg.
Die komt er ook wel, dat lijkt me duidelijk.

Het gaat dus echt goed met onze kuikens, of eigenlijk moet ik zeggen: kipjes, want kuikens zijn het allang niet meer. Ik ben heel blij dat Wendelmoed, Wilhelmina en Xara bij mevrouw Wies mogen wonen. Ze hebben daar een fijne plek en bovendien horen Pippa en ik nog regelmatig iets over onze kinderen.
Wat kun je nog meer wensen als kip?