Nieuwsbericht (1)

Maria:
Mijn dochter Wiske kwam mij een heel fijn bericht brengen.

Winnifred en Xander bij hun vertrek uit de Tok-tuin

Het ging over mijn zoon Winnifred en Pippa's Xander.
De laatste herinnering die ik aan hen heb is te zien op de foto hiernaast, toen zij met Pa en Ma Tok meegingen in een kattenmand in de auto.
Ze gingen toen naar Stolwijk, naar Hoogendoorn, waar ik samen met Laza en Martha ook vandaan kwam, jaren geleden. Toen ik hoorde dat zij daar naartoe gingen was ik gerust,
ze zouden daar goed behandeld worden, dat wist ik uit ervaring. Maar ja, je blijft als broedmoeder toch aan je kinderen denken, ook al zijn ze de wijde wereld in gegaan.

Maria, Wiske en Winnifred (rechts)

Van Wendelmoed en Wilhelmina hoor ik geregeld dat het goed met ze gaat bij mevrouw Wies, en Pippa hoort hetzelfde over haar Xara, maar van Winnifred en Xander hadden wij al een hele poos niets meer vernomen.
Wiske was ook benieuwd hoe het met haar broer en halfbroertje ging.
En toen kwam zij mij gisteren vertellen dat Ma Tok tegen haar had gezegd dat zij mij mocht geruststellen over Winnifred.
Hij was verkocht aan een particulier en hij liep met wat hennetjes in een achtertuin rond.
Wat een heerlijk bericht!
Ik heb Wiske geknuffeld van blijdschap. Zij vond dat een beetje gênant, ze is al zo'n grote

Wiske, een grote meid

meid, dan knuffel je niet meer met je broedmoeder, zei ze.
Maar ik was zó blij!
Hoe vaak komt het nu helemaal voor dat je als broedmoeder van al je kinderen weet dat ze goed terecht zijn gekomen? Eigenlijk nooit, denk ik.
Wiske had nog een taak te vervullen.
Ze mocht ook aan Pippa gaan vertellen dat het met haar Xander net zo goed was afgelopen als met broertje Winnifred.
Ik vroeg Wiske waarom zij Pippa en mij niet bij elkaar had geroepen, dan had zij het goede nieuws in één keer kunnen vertellen.
Daarop antwoordde mijn dochter dat zij het heel leuk vond om fijne berichten te vertellen en dat zij het daarom lekker in twee keer wilde doen.
Maar nu ik haar zo had geknuffeld was zij bang dat Pippa dat ook zou doen en dan stond zij helemaal voor gek in de tuin.
Straks zouden de anderen denken dat zij nog een klein kuiken was.
En dat was zij absoluut niet meer.
Ze was tenslotte al bijna vier maanden oud!
En net zo groot als Pippa en ik.
Ze had er nu spijt van dat ze Pippa er niet meteen bij gehaald had.
Maar Pippa is haar broedmoeder niet, dus die zal haar vast niet zo snel knuffelen als ik.
Met die gedachte ging Wiske naar Pippa op zoek, om haar ook blij te maken.

Broer en halfbroer

Wiske:
Ma Tok heeft mij persoonlijk bij zich geroepen om mij iets fijns te vertellen.
Ze zei dat ik het maar aan mijn moeder Maria en aan Pippa en alle anderen moest doorgeven, dan zou zij het aan de mensen vertellen.
Hiermee bedoelde zij de mensen, die de verhalen van de familie Tok lezen.
U begrijpt dat ik mij zeer vereerd voelde.

Wiske en haar broertje Winnifred

En dit is wat zij aan mij vertelde.

Ma Tok heeft contact gezocht met Hoogendoorn, om te horen hoe het ging met mijn broer Winnifred en mijn halfbroertje Xander, die zij en Pa Tok naar Stolwijk hadden gebracht een poosje geleden.
Weet u het nog?
Winnifred en Xander waren daar in een hok gezet met mooie chabo hennetjes van ongeveer hun leeftijd.
Omdat de jongetjes er nogal mooi uitzagen dachten de mensen bij Hoogendoorn dat zij een goed kans maakten om snel verkocht te worden.
En wat blijkt nu?

Winnifred en Xander bij Hoogendoorn

Ze zijn inderdaad allebei al verkocht! Ze zijn uitgekozen door een particuliere koper en ze lopen nu heerlijk in iemands achtertuin rond, met hun eigen harem.
Dat is natuurlijk geweldig nieuws!
Ik ben heel blij dat ik dat aan mijn broedmoeder Maria en aan de broedmoeder van Xander, Pippa, mag vertellen.
Wat zullen zij blij zijn!
En Laza, die de vader van ons allemaal is, dus ook van Winnifred en Xander, zal ook wel

Maria en haar 4 W's

opkijken dat zijn zoons het zo goed doen allemaal.
Ik herinner me nog heel goed dat mama Maria met ons vieren, Wendelmoed, Wilhelmina, Winnifred en ikzelf, Wiske dus, voor het eerst bij het nieuwe huis gingen kijken toen wij in de tuin mochten lopen.
Wat vonden wij dat spannend!
En nu ben ik de enige die nog hier woont, de andere drie zijn allemaal de wijde wereld in getrokken. Zelfs de kleine Xander en Xara zijn weg.
Nu denkt u misschien dat ik jaloers ben op de andere kuikens, omdat die zover hebben mogen reizen. Maar dat is helemaal niet zo, hoor, ik ben nog steeds heel blij dat ik hier mocht blijven wonen bij mijn broedmoeder Maria, mijn echte moeder Keetje, mijn vader Laza en mijn oma Desiree.
Ik ben trots op onze Tok familie en ik wil graag altijd hier in de Tok-tuin blijven wonen.

Schommelen

Yvonne

Yvette

Yvonne en Yvette:
Het gaat goed met ons, wij gaan er steeds beter uitzien.
Omdat we geen spiegel hebben hier in de tuin kijken we naar elkaar en dan zeggen we tegen elkaar hoe we vinden dat de ander eruit ziet. Slim hè?
Zo zien wij onze kammen elke dag roder worden en onze veren steeds witter.
En we worden ook allebei wat dikker.

Yvonne en Yvette bij aankomst in de Tok-tuin

Ma Tok zegt dat dat goed is, dat wij mager waren toen wij hier aankwamen. Op de foto hiernaast kunt u ons zien op de dag dat wij hier net in het hok waren gezet.
Dat wij mager waren kunnen wij niet zo goed zien, maar wat waren we vreselijk vies, zeg! We schamen ons er gewoon voor. En bleke gezichten hadden we ook.
Gelukkig zijn onze veren nu een stuk schoner. Er wordt niet meer op ons gepoept en we hebben ook een lekker schoon huis.
We voelen ons ook veel beter dan eerst. We kunnen lekker rennen, dat doen wij altijd als Ma Tok de tuin in komt. Dat hebben wij afgekeken van Vera en Vita, die

Vera of Vita rent naar Ma Tok, die de tuin in komt

doen dat ook. Zo zijn wij er snel bij als Ma Tok weer een lekker hapje voor ons heeft.
Soms scheuren we zo hard dat we uit de bocht vliegen. Vita, die het dikste is, schommelt altijd als ze erg hard gaat, het is eigenlijk geen gezicht, maar wij hollen nu ook en als wij doorgaan met zoveel eten als wij nu doen, gaan wij vast ook schommelen.
We denken dan maar dat we de andere hennen hier een plezier mee doen, dan kunnen zij eens lekker lachen.
Het is natuurlijk wachten tot er een keer echt iemand uit de bocht vliegt of omver schommelt. Dan kunnen we allemaal weer eens in een deuk liggen, terwijl de Geertruien er dan een keer niets mee te maken hebben.
Wie zal het slachtoffer worden? Wij gokken op Vita, die is het gulzigste.

Staartperikelen

Laza Rus:
Ik schaam mij.

Laza met zijn kale staart

Op de foto hiernaast kunt u zien waarom.
Het is toch geen gezicht?
Zo'n kale staart voor een haan!
Die stomme rui ook altijd, elk jaar is het hetzelfde liedje.
Maar deze keer is het wel heel erg. Meestal houd ik nog wel wat staartveren over, maar dit jaar zijn ze bijna allemaal tegelijk uitgevallen.
Er is er nog maar één over!
Ik loop voor gek.
Ik lijk wel een hen!
En nu moet ik de hele dag mijn oren wijd open houden.
Waarom?
Moet u dat nog vragen?
Om te horen of ik niet word uitgelachen, natuurlijk!
Tot nog toe heb ik niets van die aard kunnen ontdekken, gelukkig.
Vooral de Geertruien houd ik scherp in de gaten. Zij zijn in staat om alle anderen op te stoken en wat er dan kan

Laza bij de struik

gebeuren weet niemand.
Ik blijf maar zoveel mogelijk in de buurt van de struik, dan kan ik daar nu en dan onder kruipen, als het me allemaal een beetje teveel wordt.
Ma Tok heeft medelijden met mij, zij geeft mij steeds wat extra eivoer, dat is goed voor de aangroei van nieuwe veren. De hennen krijgen dat ook, want zij zijn ook in de rui, maar Ma Tok geeft mij soms stiekem een extra handjevol, dat ik dan snel opeet, voordat de anderen het door hebben. Ik moet mijzelf dan wel geweld aandoen, ik ben gewend om iedereen te roepen als er iets lekkers wordt gegeven en dat moet ik nu dus juist niet doen.

Laza heeft per ongeluk toch de anderen geroepen

Ik heb me al een paar keer vergist. Toen riep ik toch en toen kwamen de anderen er natuurlijk direct bij, zoals u kunt zien op de foto hiernaast. Geertrui en Pippa waren er het eerst, zij hebben het meeste eivoer opgesnoept.
Van schrik vergat ik zelf te eten. Gelukkig heeft Ma Tok mij later nog wat gegeven, toen ik helemaal alleen bij het oude hok was. Dat heb ik lekker snel naar binnen gewerkt.
Ma Tok begrijpt mij tenminste.
Zij fluisterde mij toe dat ik snel weer een heel mooie volle staart zou krijgen, mooier dan de vorige, omdat alle veren nu tegelijk zouden zijn vernieuwd.
Daar vertrouw ik op en nu ga ik weer even kijken, want ik hoor de Geertruien hard lachen. Het zal toch niet.... ?
O nee, ze lachen elkaar uit omdat hun staarten ook dun en kaal zijn.
Wat zijn zij toch een rare hennen.
Maar goed, zij maken zich nergens zorgen over, dat is dan weer een voordeel.

Spuitbus

Geertrui en Geertrui:
U ziet ons samen op de foto hierboven. Twee Geertruien.
Hoe bedoelt u, u ziet er maar één? Dan kijkt u niet goed, hoor.

Geertrui met een vieze kuif

Wij zien er duidelijk twee.
Het is wel zo dat de ene Geertrui wit is en de andere zwart. Maar dat kan verschillende redenen hebben. Ten eerste kan het betekenen dat één van ons weer eens vies is geworden. Op de foto hiernaast kunt u aan de kuif zien dat dat best wel eens voorkomt. Wij zijn namelijk niet zo netjes, het kan ons niet zoveel schelen hoe wij eruit zien.
In de tweede plaats kan het zo zijn dat één van ons in de zon staat en de ander in de schaduw.
Maar geen van deze beide opties is hier aan de orde.
Wij gaan het niet uitleggen, want u hebt het natuurlijk allang begrepen.
Dat één van ons hier op de foto staat met een vieze kuif komt door Ma Tok. Zij heeft die kuif namelijk volgespoten met een anti-luis middel, omdat er veerluis in die

nieuw staartje bij Desiree

kuif zat. En die wil maar niet verdwijnen. Eerst dacht Ma Tok dat wij kaal werden door de rui. En dat was ook wel zo, maar dat zou weer overgaan, en deze kaalheid duurde veel te lang. Bovendien had Desiree ook weer een heel duidelijk tonsuurtje op haar kop. Ma Tok had haar al heel vaak bespoten en ook druppels op de kale plek gedaan, maar niets hielp. Toen is zij naar de dierenwinkel gegaan om een ander soort spuitbus te kopen en daarmee heeft zij nu op ons gespoten.

Yvette met haar bespoten kale achterkant

Het nadeel van dit spul is dat de veren er heel smerig van gaan uitzien.
En dat komt weer omdat het goedje een beetje kleverig is, zodat alles eraan blijft plakken. Ook als wij een zandbad nemen.
Of een beetje door het eten gaan met onze kuif. Maar ach, als het helpt is dat geen probleem, dat hebben wij er graag voor over. Desiree loopt weer met een staartje op haar kop. Met het blauwe elastiekje erom, dat weet u vast nog wel. De laatste keer zat dat staartje een beetje aan één kant, maar nu zit het weer in het midden, omdat de kale plek nu ook weer meer in het midden zit.
En Yvette haar kont is ook bespoten, die wilde maar niet begroeien, terwijl die van Yvonne al mooi vol dons zit.
Wij zijn erg benieuwd of dit nieuwe spul gaat werken.
Kaal zijn vinden wij niet erg, maar dat gekriebel van die ...beesten is erg vervelend. Dus wij hopen er het beste van.
Ma Tok heeft gezegd dat wij nog wel een paar keer bespoten moeten worden.
Wij zijn geen fan van die spuitbus en al helemaal niet van het vastgepakt en op schoot gezet worden bij een mens, maar we weten wel dat Ma Tok het beste met ons voorheeft, dus we laten het maar toe.
We moeten er wel bij zeggen dat wij het alleen toelaten omdat Ma Tok ons in de houdgreep neemt, zodat wij geen keus hebben, maar dat is bijzaak.

Hoelang is Salmiak nog de baas?

Pippa:
Ma Tok kwam Maria en mij vertellen dat er weer nieuws was gekomen van mevrouw Wies over onze kuikens Wendelmoed, Wilhelmina en Xara, die nu bij haar wonen.
De foto's hieronder zijn gemaakt door mevrouw Wies.

Salmiak (rechts) slaapt bij de kleintjes in het hok

Het is handig dat zij en Ma Tok vriendinnen zijn, zo horen wij nog eens wat.
Zo heeft mevrouw Wies verteld dat Salmiak, de zwarte Java kriel met de witte oren, bij de kleintjes in het nachthok ging slapen toen het hok was opengezet. Wendelmoed, Wilhelmina en Xara vonden dit best een beetje eng. Salmiak is namelijk nogal een baas.
Zij is een hen, maar ze gedraagt zich vaak als een haan.
Mevrouw Wies ziet nog de verschrikte ogen van de kuikens voor zich als ze er weer aan denkt.
Salmiak heeft twee nachten bij

Salmiak is de baas bij het eten, Marie is weggestuurd

het viertal doorgebracht, toen

had zij kennelijk haar punt gemaakt.
Het viertal, ja, want Witje woont natuurlijk ook bij de kleintjes.
Nu laat zij hen 's nachts met rust, alleen als er gegeten gaat worden speelt zij weer de baas. Daarom geeft mevrouw Wies de kuikens vaak in hun eigen hok hun maaltijd. Soms eten ze wel allemaal gezamenlijk, dat kunt u op de foto hiernaast zien. Op de achtergrond ziet u daar Marie, de Cochin. Marie is al een oude kip, zij legt geen eieren meer en ze houdt zich veelal op de achtergrond, maar ze hoort toch nog gewoon bij de groep.
Sinds kort begint Wendelmoed te proberen hoever hij kan gaan.
Hij joeg pas de arme Marie weg bij het eten! Zij tokte heel verontwaardigd, maar rende toch weg. Verder begint het kraaien van het jongetje ook steeds volwassener te klinken.
Maria en ik zijn erg benieuwd wanneer hij echt de baas wordt daar bij mevrouw Wies.

Niet nieuwsgierig

Vera en Vita:
Wij staan hierboven met elkaar te overleggen.
Vita: "Waar ga jij vandaag je ei leggen, in een legnest in het nieuwe huis?"
Vera: "Nee, ik denk dat ik maar weer eens naar het nachthok van het oude hok ga.
          Dat vind ik toch fijner, lekker vertrouwd en zo."

Vita eet in het oude hok

Het is namelijk zo dat Ma Tok de deur van het oude hok elke morgen voor ons open zet.
Het kleine restje voer dat daar nog in de bak zit moet toch op en daar mogen wij voor zorgen.
Dat laten wij ons geen twee keer zeggen, er zit kuikenvoer gemengd door het gewone eten en dat is me toch lekker!
Wij eten onze krop vol en dan gaan we heerlijk liggen uitbuiken in het nachthok.
En als we daar dan toch zijn leggen wij ook ons ei daar neer. Het ligt daar veilig, er is nog geen enkel ei aangepikt door Yvette of Yvonne.
Ma Tok vond trouwens pas een kapot ei in het bakje van een legnest.

Geertrui in het nest met tabakstelen

Zij denkt dat de schaal van dat eitje, het was van een chabo, dus een kleintje, niet stevig genoeg was om het rollen naar het bakje te overleven. Dus nu krijgen wij extra grit, voor de kalk.
En Ma Tok heeft in één legnest weer tabakstelen gelegd.
Nu willen alle hennen hun ei in dát nest leggen, omdat dat veel lekkerder zit dan zo'n kaal nest. Daar zit wel een tamelijk zacht plastic ding op de bodem, maar echt comfortabel vinden wij het niet.
Daarom gaan wij, Vera en Vita dus, tegenwoordig ook naar het oude nachthok om ons ei te leggen.

Vera in het nachthok van het oude hok om een ei te leggen

Tot nog toe zijn er geen eieren aangepikt in het legnest met de tabak erin, dus Ma Tok denkt er nu over om in alle drie de nesten weer tabakstelen te leggen voor ons. Misschien gaan wij dan ook wel weer daar ons ei deponeren.
Maar tot het zover is gaan wij lekker naar ons oude vertrouwde hok. Het is daar ook heerlijk rustig, omdat de anderen het nieuwe huis helemaal als hun onderkomen beschouwen.
Zij gaan het oude hok dus niet meer in, zelfs niet als de deur open staat.
Yvonne en Yvette wel, die hebben er nog niet zo lang geleden gewoond, dus dat is te begrijpen. Toch moet er gisteren een chabo in het oude nachthok zijn geweest. Er lag namelijk een klein eitje van één van hen in het hoekje waar wij ook altijd gaan zitten voor de leg.
Wij weten nog niet wie het is geweest, Maria misschien, die heeft ook pas nog met Wiske daar gewoond. We zullen het haar eens vragen binnenkort.
Want nieuwsgierig zijn wij helemaal niet, maar we willen wel graag alles weten.

Alternatieve stok

Wiske:
Mama Maria en ik slapen nu al een tijdje in het nieuwe huis.

Maria en Wiske

Wij zijn degenen, die daar het laatst zijn komen wonen, dus wij zijn laag in de pikorde, heb ik van mama geleerd.
En omdat ik de allerjongste ben, ben ik de allerlaagste.
Dat vind ik niet erg, iedereen moet onderaan beginnen.
Maar wat wel vervelend is, is dat iedereen, die daar zin in heeft, mij een pik mag geven.
Mama beschermt mij wel, maar zij is niet meer altijd bij mij in de buurt, omdat ik ook wel in mijn eentje erop uit ga in de tuin. Gelukkig zijn de meeste hennen gewoon aardig tegen mij, alleen als we op stok gaan willen ze nogal eens moeilijk doen.

Pippa op haar randje

Mama en ik zitten dan het liefste niet op een stok, totdat iedereen slaapt. Pippa gaat ook altijd eerst een tijdje op de rand van het plateau zitten en Keetje slaapt op een randje van de muur achter de hordeur. Tenminste, zolang die deur open staat.
Als Ma Tok de buitendeur dicht komt doen doet zij altijd eerst de hordeur dicht. Dat is logisch, eerst de binnendeur en dan de buitendeur, anders kan zij er niet meer uit.
Gisteren had mama een heel fijn plekje voor haar en mij veroverd. Toen wij er eenmaal op zaten leek het wel alsof wij op de allerhoogste stok in het huis zaten. Het was eigenlijk niet een echte stok, maar het voelde wel een beetje zo aan onze voeten. En er kwam niemand anders bij

hordeur met daarachter Keetjes randje

ons zitten, want de anderen zaten allemaal al op hun plaats op de echte stokken.
Ma Tok kon ons niet vinden, want zij keek niet omhoog, maar achter de stokken en in de legnesten.
Wij zaten daar heel stil en ik moest eigenlijk heel erg lachen, maar van mama mocht ik Ma Tok niet uitlachen, omdat zij zo goed voor ons zorgt. Ik vond dat onzin, maar dat zei ik niet tegen haar, anders zou zij misschien boos op mij worden en dan is zij niet mis.
Ma Tok ging in het oude hok kijken, of wij daar in het nachthok zouden zitten.
Natuurlijk zat daar geen kip, hihihi.
Toen kwam zij terug naar ons huis en ze zei tegen iedereen in het algemeen: "Nou, we doen eerst de deuren maar eens dicht, dan ga ik daarna wel in de tuin zoeken."
Ik moest mijn snavel dichtknijpen om niet in lachen uit te barsten. Maar toen begon onze "stok" ineens te bewegen. Ma Tok ging de hordeur dichtdoen. Dat moest niet, dan zouden onze voeten klem komen te zitten tussen de deur en de sponning.
Gelukkig ging de deur zwaarder dan anders omdat wij erop zaten.
En toen zag Ma Tok ons! Ze begon heel erg te lachen.
"Wat een mooi plekje hebben jullie daar!" zei ze.
Maar de hordeur moest  dicht, en wij werden voorzichtig bij Pippa op het randje gezet.
En vandaar hebben wij later een lekker stokplekje gevonden.

Kuifje: onverschillig of dom?

Odette:
Keetje heeft een heleboel mogen vertellen over het nieuwe hok voor de kippen van mevrouw Ali.

het mooie nieuwe hok van mevrouw Ali's kippen

En nu mag ik daar ook nog een verhaaltje over vertellen.
Het is namelijk zo dat het hok er van buiten prachtig uitziet.
En van binnen ook, laat daar geen twijfel over bestaan.
Maar er is toch nog een klein mankement aan de binnenkant,
al zou je dat op het eerste gezicht niet zeggen.
En dat mankement levert een probleempje op. Zulke dingen merk je altijd pas op tijdens het gebruik van het hok.
Ik zal u vertellen wat er aan de hand is, maar eerst wil ik duidelijk zeggen dat de dochter en schoonzoon van mevrouw Ali hier geen blaam treft.

het nachthok met de zitstokken

Het nachthok van dit mooie huis is een zogenaamd open nachthok.
Dat betekent dat er geen muur zit aan één kant, de kant van de ren.
Op de foto hiernaast ziet u dat kippen graag hoog zitten. Zij hebben allemaal gekozen voor de hoogste zitstok. Alleen één van de nieuwe zijdehoenders zit op de grond in het nachthok, mevrouw Ali vertelde dat zij niet op de stok slapen. Waarom dat is weet ik niet, misschien komt het door de veren aan hun voeten.
De lage stok zit er voor spek en bonen, zou je kunnen zeggen. Of misschien gebruiken de hennen die als opstapje naar de hoge stok.
Zij hebben overigens dezelfde zitstokken als wij in ons huis hebben.
Mevrouw Ali heeft die stokken namelijk van Ma Tok voor haar verjaardag gekregen.
Lief van mevrouw Ali om iets voor haar kippen te vragen voor haar verjaardag.
Achterin het nachthok ziet u een mooi legnest aan de wand hangen. Dat ziet er comfortabel uit. Daarom begrijp ik niet waarom de kippen

kuifhoen zoals die van mevrouw Ali

van mevrouw Ali niet allemaal hun eieren daarin deponeren.
Nee, Kuif, die op de foto hier boven helemaal rechts zit met haar achterste boven de open kant van het hok, laat haar ei gewoon vallen.
Of zij dat doet vanaf de stok of vanaf het randje van de bodem van het nachthok weet ik niet, maar er is dus al twee keer een ei van haar naar beneden gevallen in de ren.
En ja, dan is het natuurlijk kapot.
Er was nog niet van het gevallen ei gegeten, maar mevrouw Ali kon er toch niets meer mee.
Zij gaat aan haar schoonzoon vragen of hij nog iets aan dit probleem kan doen.
Maar volgens mij ligt het niet aan het hok, maar aan Kuif.
Zouden bruine kuifkippen gewoon zo dom zijn dat zij hun eieren niet voorzichtig in een nest leggen maar het laten vallen waar ze zitten? Of zou dat alleen gelden voor deze ene? Zou zij toch een tik hebben gekregen van het virus, waaraan haar hokgenoten alle drie zijn overleden in de winter?
Het zal wel altijd een raadsel blijven.
Maar intussen wordt er dus daar in het oosten naarstig gezocht naar een oplossing van dit probleem.

Wie is de schuldige? (2)

Laza Rus:
Omdat Ma Tok een soort bedekte beschuldiging aan mijn adres had uitgesproken mag ik het verhaal van gisteren verder vertellen.

Laza Rus blijft rustig zitten tijdens de schermutselingen

Weet u niet wat ik met die beschuldiging bedoel?
Ma Tok had zich verbaasd over het niet ingrijpen van mij tijdens het gepik van mijn hennen om mij heen op de stokken.
Voordat ik u vertel waarom ik dat niet deed zal ik eerst uw op de proef gestelde nieuwsgierigheid bevredigen. U wilt natuurlijk allemaal onmiddellijk weten wat Ma Tok zag, toen zij door de ramen van ons huis naar binnen gluurde, om te zien hoe wij ons gedroegen als zij zich niet met onze zitplaatsen bemoeide.
Wel, dat was heel duidelijk.
Wij zaten allemaal rustig op de door ons zelf uitgekozen

IK ben de baas

slaapplaatsen. Zo gaat dat, als er geen mensen zijn om zich met ons en onze eigen gewoontes te bemoeien.
En daarmee heb ik meteen de vraag beantwoord.
De vraag van Ma Tok, die eigenlijk een beschuldiging inhield.
U vindt dit nog geen antwoord?
Moet ik nog duidelijker zijn en alles voor u spellen?
Wat kunnen mensen toch moeilijk doen.
Maar goed, wat ik dus bedoelde is dat ik, toen Ma Tok zich met onze zitplaatsen op de stok meende te moeten bemoeien, mij in mijzelf terugtrok en dacht: "Als u het dan zo nodig moet regelen, Ma Tok, regel het dan ook maar, maar laat mij er dan ook verder buiten."
Vindt u dat brutaal van mij?
Wat zullen we nu hebben?
Ma Tok komt hier binnen om de deuren dicht te doen en dan gaat zij onder mijn duiven schieten, om het zo maar eens te zeggen.
En dan zou ik mij niet gepikeerd mogen voelen?

boze Laza Rus

Volgens mij heb ik de zaak volkomen juist aangepakt.
Nu weet Ma Tok ook dat zij zich niet met ons moet bemoeien als dat niet nodig is.
Dat ik echt wel mijn haantje sta.
Als er werkelijk moet worden ingegrepen zal ik dat niet laten, daartoe ben ik prima in staat. Maar dan moet niet iemand anders denken dat zij mijn taak moet overnemen, want dan laat ik die iemand het ook helemaal zelf uitzoeken.
Ma Tok moet dit maar beschouwen als een leermoment. Dan heeft het toch nog nut gehad ook.

Ik hoop dat u het nu hebt begrepen, of moet ik het nog duidelijker zeggen?
Juist ja, dat dacht ik ook!

Wie is de schuldige? (1)

Nadine:
Maria heeft u gisteren verteld hoe het er nu en dan aan toe gaat in de avond in ons huis.

Yvette

Yvonne

 Ma Tok maakte zich zorgen over ons, omdat zij het niet fijn vindt als er onderling ruzie en onenigheid is bij de familie Tok. Zij was al een oplossing aan het bedenken.

Yvonne en Yvette, nog in het oude hok

Omdat Yvonne en Yvette aan het rondpikken waren toen zij kwam kijken, en Maria ook zei dat de grote witten begonnen waren, dacht zij dat het misschien goed zou zijn als de twee witte dames weer een tijdje apart zouden gaan slapen.
Zij zouden dan wel een flinke stap terug moeten doen in de inburgering, maar misschien was Ma Tok wel een beetje te enthousiast en daardoor te snel te werk gegaan toen zij hen bij de anderen liet slapen.
Gisterenavond kwam Ma Tok weer bij ons kijken toen wij net op stok waren gegaan. Keetje zat weer op haar plekje achter de hordeur en Pippa en Maria met haar Wiske zaten op de rand van het plateau. Ik was veilig tegen Laza aan gekropen. Iedereen was rustig, ook de twee Y's.

nacht in het huis

En toen bedacht Ma Tok dat zij misschien wel de oorzaak van de onrust was geweest.
Zij had immers Keetje en Pippa op de stok gezet, tussen de anderen in, en daarop waren Yvonne en Yvette begonnen met lastig doen.
Zou het wel goed gaan als zij de niet op de stok zittende kippen gewoon zou laten zitten op de door hen uitgekozen slaapplekjes?
Zij besloot dat het tijd was voor een experiment.
Ze deed de deur van het huis dicht en ze ging nog even door de tuin lopen.
Toen ze klaar was met haar wandelingetje ging ze door het raam van het huis naar binnen kijken.
Nu bent u natuurlijk benieuwd naar wat zij daar zag.
Maar dat vertelt iemand anders de volgende keer.

Manieren

Maria:
Ik heb u verteld dat mijn dochter Wiske en ik sinds kort ook in het nieuwe kippenhuis slapen. Het is een prachtig huis, lekker ruim, veel stokplaats en goed winddicht.
En als het regent weten we allemaal zeker dat we goed droog zullen blijven.

Yvonne

Yvette

Toch is er behoorlijk wat onrust voordat we allemaal onze plek hebben gevonden.
En dat komt vooral door Yvonne en Yvette, het spijt mij dat ik dat moet zeggen.

Yvonne en Yvette zitten nog niet naar hun zin

Zij blijven om zich heen duwen en pikken totdat iedereen in hun buurt bang van hen wordt en opzij gaat. En dan is het nog niet genoeg. Nee, dan gaan ze op de andere stok zitten en dan herhalen ze het hele proces nog een keer.
En van de weeromstuit gaan Vera en Vita dan ook vervelend doen. En Keetje, die eigenlijk altijd graag achter de hordeur zit, dus niet op de stok, gaat ook pikken naar mijn kleine Wiske en naar mij.
Ma Tok zet Keetje altijd op de stok als zij ons huis komt sluiten voor de nacht. Maar als Keetje zo vervelend gaat doen zou ik liever

gerommel onderling

hebben dat Ma Tok haar daar achter die deur liet zitten, dan hebben wij in elk geval één pikkende kip minder.
Pippa gaat steeds op het randje van het plateau zitten totdat iedereen slaapt, dan zoekt zij heel stilletjes een plekje op een stok, de slimmerd.
Gisteren kwam Ma Tok de deur dicht doen toen wij nog "onder vuur" lagen, om het zo maar eens te noemen. Zij bleef verbaasd staan kijken naar het gedoe van de beide grote witte hennen.
Zij dacht dat wij elke avond gewoon rustig op stok gingen, maar nu zag zij hoe het er in werkelijkheid aan toe ging.

de twee Y's zitten eindelijk zoals ze willen

Ze gaf Yvonne en Yvette op hun kop en ze duwde Keetje opzij toen die Wiske wilde pikken.
Ma Tok bleef net zo lang bij ons staan tot iedereen op haar plek zat en rustig was geworden.
Het verbaasde haar dat Laza de hennen gewoon hun gang liet gaan, zij had eigenlijk gedacht dat hij wel zou ingrijpen.
Maar misschien deed hij dat niet omdat zij erbij stond.
Ze besloot om de volgende avond te proberen door een raampje naar binnen te gluren om te zien hoe het er zonder haar aan toe zou gaan.


En zo is Ma Tok weer een illusie armer en een ervaring rijker.
Ik hoop voor haar en voor ons dat Yvonne en Yvette snel manieren zullen leren, anders moeten zij misschien weer een poosje in het oude hok gaan slapen.