Alternatieve stok

Wiske:
Mama Maria en ik slapen nu al een tijdje in het nieuwe huis.

Maria en Wiske

Wij zijn degenen, die daar het laatst zijn komen wonen, dus wij zijn laag in de pikorde, heb ik van mama geleerd.
En omdat ik de allerjongste ben, ben ik de allerlaagste.
Dat vind ik niet erg, iedereen moet onderaan beginnen.
Maar wat wel vervelend is, is dat iedereen, die daar zin in heeft, mij een pik mag geven.
Mama beschermt mij wel, maar zij is niet meer altijd bij mij in de buurt, omdat ik ook wel in mijn eentje erop uit ga in de tuin. Gelukkig zijn de meeste hennen gewoon aardig tegen mij, alleen als we op stok gaan willen ze nogal eens moeilijk doen.

Pippa op haar randje

Mama en ik zitten dan het liefste niet op een stok, totdat iedereen slaapt. Pippa gaat ook altijd eerst een tijdje op de rand van het plateau zitten en Keetje slaapt op een randje van de muur achter de hordeur. Tenminste, zolang die deur open staat.
Als Ma Tok de buitendeur dicht komt doen doet zij altijd eerst de hordeur dicht. Dat is logisch, eerst de binnendeur en dan de buitendeur, anders kan zij er niet meer uit.
Gisteren had mama een heel fijn plekje voor haar en mij veroverd. Toen wij er eenmaal op zaten leek het wel alsof wij op de allerhoogste stok in het huis zaten. Het was eigenlijk niet een echte stok, maar het voelde wel een beetje zo aan onze voeten. En er kwam niemand anders bij

hordeur met daarachter Keetjes randje

ons zitten, want de anderen zaten allemaal al op hun plaats op de echte stokken.
Ma Tok kon ons niet vinden, want zij keek niet omhoog, maar achter de stokken en in de legnesten.
Wij zaten daar heel stil en ik moest eigenlijk heel erg lachen, maar van mama mocht ik Ma Tok niet uitlachen, omdat zij zo goed voor ons zorgt. Ik vond dat onzin, maar dat zei ik niet tegen haar, anders zou zij misschien boos op mij worden en dan is zij niet mis.
Ma Tok ging in het oude hok kijken, of wij daar in het nachthok zouden zitten.
Natuurlijk zat daar geen kip, hihihi.
Toen kwam zij terug naar ons huis en ze zei tegen iedereen in het algemeen: "Nou, we doen eerst de deuren maar eens dicht, dan ga ik daarna wel in de tuin zoeken."
Ik moest mijn snavel dichtknijpen om niet in lachen uit te barsten. Maar toen begon onze "stok" ineens te bewegen. Ma Tok ging de hordeur dichtdoen. Dat moest niet, dan zouden onze voeten klem komen te zitten tussen de deur en de sponning.
Gelukkig ging de deur zwaarder dan anders omdat wij erop zaten.
En toen zag Ma Tok ons! Ze begon heel erg te lachen.
"Wat een mooi plekje hebben jullie daar!" zei ze.
Maar de hordeur moest  dicht, en wij werden voorzichtig bij Pippa op het randje gezet.
En vandaar hebben wij later een lekker stokplekje gevonden.