Het bevruchte kuifhoen-ei

Geertrui en Geertrui:

schouwlampje

Wij waren van plan om ons een beetje gedeisd te houden na de ontdekking van onze jeugdzonden.
Maar dat is gewoon niet mogelijk.
Er is namelijk iets, wat ons ernstige zorgen baart. Ma Tok heeft  de eitjes, die door Maria worden bebroed, geschouwd. Dat betekent dat zij met een speciaal lampje in een donker kamertje door de eitjes heen heeft gekeken. Zij doet dat altijd als er meer dan een week gebroed is. Het nut hiervan is dat zij kan zien of er iets gebeurt in die eitjes. Met andere woorden, of er een kuikentje in zo'n eitje aan het groeien is.
En u had al gehoord dat er door Maria ook wordt gebroed op een kuifhoen-ei.

eieren gezien door een schouwlampje

Wie dat ei gelegd heeft is niet bekend, maar het zou zomaar kunnen dat dat door één van ons is gedaan. En er zou natuurlijk helemaal niets aan de hand zijn als dat kuifhoen-ei niet bevrucht zou blijken te zijn. Er zou dan niets in gebeuren, hoe ijverig het ook bebroed wordt.
Op de foto hiernaast ziet u links een onbevrucht ei, daar kijk je dus gewoon doorheen.
Het ei rechts is bevrucht, u ziet een donkere schaduw, dat is het kuikentje in wording.
En u raadt het waarschijnlijk al: Het kuifhoen-ei, dat door Maria wordt bebroed,

kruising chabo en Hollands kuifhoen krulveer

is bevrucht.
Dus daar gaat straks, als alles goed gaat, een kruising tussen een kuifhoen en een chabo uitkomen.
En nu hopen wij dat dat kuifhoen-ei is gelegd door Keetje of Desiree en niet door één van ons tweeën. Want zeg nu zelf: de hen op de foto hiernaast is niet echt een succes, qua schoonheid, bedoelen wij. En er is er dus al één van, dat is meer dan genoeg.
Wij hebben liever dat dat bevruchte kuifhoen-ei, waar Maria op zit, is gelegd door een kuifhoen met gladde veren.
Dat is dan weer een nieuwe variant.
En een nieuwe variant is natuurlijk veel interessanter dan een herhaling van een experiment.
Hoe zou het kuiken worden met gladde veren en zwart of koekoek van kleur met een wit half kuifje?
Wij hopen van harte dat er uit dit kuifhoen-ei een mooie nieuwe soort kip ontstaat.
En dat is echt de enige reden dat wij ons nu zorgen maken over de herkomst van dit ei.

"Stamboom", voor zover mogelijk

Ma Tok:
Omdat er nu al een paar keer dringend gevraagd is (door mevrouw Katblad) om een stamboom van de familie Tok, zal ik hiertoe een poging wagen.

Julius en Geertrui

Julius en Geertrui hebben twee dochters, genaamd Kaatje en Cindy.
Kaatje lijkt sprekend op Geertrui, terwijl Cindy een wat grijzige kleur heeft. Hoe dat zo gekomen is weet niemand, misschien van een verre voorouder, die niet helemaal zuiver op de graat was.
Helaas is er geen foto van deze beide dames, maar zij hebben in elk geval een naam.

Laza en Geertrui

                                                               

dochter Laza en Geertrui

Laza Rus en Geertrui hebben een dochter, die (nog) geen naam heeft gekregen van haar verzorgers.
U ziet haar hiernaast op de foto.
Zij is dus een kruising tussen een Hollands kuifhoen en een Chabo.

Laza Rus

zoon van Laza en Odette of Maria

 Verder is er een zoon van Laza, zijn moeder is óf Odette of Maria, dat is onbekend.
U ziet de zoon, die ook (nog) geen naam heeft, hier rechts op de foto.

Laza en Pippa

Dan hebben Laza en Pippa ook nog twee dochters, die vrijwel helemaal zwart zijn. Van hen is ook geen foto en de arme dametjes hebben ook (nog) geen van beide een naam gekregen.

Laza en Odette

En Laza en Odette hadden ook nog een zoon, die woonde bij de vriendin-mevrouw.
Hij is nog niet zo lang geleden door verdrinking om het leven gekomen.
Hij was een prachtig helemaal wit haantje en hij was ook erg lief, hij zorgde goed voor zijn hennetjes.
Van hem hebben wij ook geen foto, maar u kunt van mij aannemen dat hij heel mooi was met een prachtige staart en een felrode kam en lellen.






Tot zover is alles duidelijk voor mij (Ma Tok), en ik hoop ook voor de lezers.

Maar dan komen we bij de broedmoeders, -zoons en -dochters.
Helaas is daar geen beginnen aan, de eieren, die door hen zijn uitgebroed komen soms van onze eigen familie Tok, maar vaak ook van fokkers, dit in de tijden dat er hier in de tuin geen haan beschikbaar was.
Bovendien is het erg moeilijk om te zien van wie een eitje afkomstig is, er zit namelijk geen naamstempel, handtekening of iets dergelijks op.
Dus, mevrouw Katblad, u zult het met het bovenstaande moeten doen.
Ik hoop dat u enigszins tevreden bent gesteld en dat u mij niet blijft bestoken met uw moeilijk uit te voeren wensen.

Jeugdzonden?

Geertrui en Geertrui:
Er is iets wat wij moeten opbiechten.
Wij hadden gedacht dat het nooit zou uitkomen, maar nu is dat toch gebeurd.

En dat is de schuld van Laza Rus.
Zowel het uitkomen als dat wat er gebeurd is en wat wij stil wilden houden.
Kijk hem eens onschuldig staan kijken op de foto hiernaast!
Alsof hij van de prins geen kwaad weet.

En nu bent u natuurlijk nieuwsgierig geworden.
Wel, wij zullen bij het begin beginnen.
Toen Laza hier kwam wonen waren wij, de tweelingzussen, al lang bewoners van de tuin. Wij hadden Julius nog meegemaakt, in onze heel jonge tijd, onze vroege jeugd, zou je kunnen zeggen.
Toen waren wij nog niet zo wijs als wij nu zijn.
Kent u dat? Weet u ook al dat wijsheid met de jaren komt?
Wel, toen Julius hier nog de baas was en wij nog niet zo wijs dus, hebben wij het goed gevonden dat hij ons ging treden. En dus legden wij bevruchte eieren.
Wij gingen die eieren niet zelf uitbroeden, zo gek waren wij nu ook weer niet. Ma Tok gaf ze aan de mensen, die verderop in onze straat wonen. Die hadden toen namelijk een broedse kip en geen haan.
Zo komt het dat er daar nu dochters van ons en Julius rondlopen.

Laza's zoon en dochter

En het wordt nog erger: Toen Julius ergens anders was geen wonen en Laza Rus zijn plaats had ingenomen zijn wij allebei nog een keer zo dom geweest om ons te laten bevruchten. Wij vonden Laza wel een grappig haantje en het leek ons toen wel lollig om hem een keer zijn gang te laten gaan.
Tja, ook die bevruchte eitjes gingen naar de mensen verderop in de straat, samen met de eitjes, die door Pippa, Odette en Maria gelegd waren.
Dat is de reden dat daar nu een dochter van één van ons en Laza, een dochter van Pippa en Laza en een zoon van Odette of Maria en Laza rondlopen.
Onze dochter is niet echt mooi, met haar rare halve kuifje en daarvóór ook nog een half kammetje, maar daar kan zij ook niks aan doen.
Ziet u dat zij ook zwarte vlekjes heeft tussen haar krullen? Die zijn natuurlijk van Laza, die ook in haar kleur zo nodig zijn stempel moest drukken.

Wij hadden dit alles eigenlijk voor altijd willen verzwijgen, maar omdat Laza persé zijn zoon wilde laten fotograferen is alles uitgekomen.
Dat wij vroeger wel met een haan, ja zelfs met meerdere hanen omgang hebben gehad.
Wij hopen dat het kuifhoen-eitje, waar Maria nu op zit te broeden, niet van één van ons is. Als dat wel zo is weten wij niet wat daar weer voor conclusies uit getrokken gaan worden door de mensen.

Odette vraagt om uw reactie

Odette:
Ik heb nog niet veel berichten van lezers gekregen over hun gevoelens voor mannen in de lente en de zomer. Of die duidelijker zijn dan in de herfst en de winter, bedoel ik.
Niet veel berichten, zei ik, maar eigenlijk moet ik zeggen: helemaal geen berichten.
De enigen, die gereageerd hebben, zijn Vera en Vita. En die hebben nog zo weinig ervaring op dit gebied dat hun reactie niet veel zoden aan de dijk zet. Dat neem ik hen niet kwalijk, zij kunnen daar niets aan doen. Maar waar blijft u nu met uw reacties?
Ik had toch minstens een paar liefdesgeschiedenissen verwacht.
Wat een teleurstelling!
Maar u kunt het nog goedmaken, u mag nog steeds reageren.

Caja claimt Iwan

 Ik heb wel gehoord dat Iwan, de grote rooie kater, die in het huis woont, favoriet is bij de daar wonende poezen. En dat schijnt nogal eens rivaliteit op te roepen bij die poezen.

Cieniy

Vooral Caja, het kleine zwartje, wil Iwan voor zichzelf alleen hebben. Zij claimt hem op een manier, die Iwan soms vervelend vindt. Zij gaat dan zo dicht tegen hem aan liggen dat de arme rooie bijna geen adem meer kan halen. Of ze ligt half bovenop hem.
De andere poes die Iwan erg leuk vindt is Cieniy. Zij is later in het huis komen wonen, toen Caja en Iwan allang de woning deelden. Cieniy heeft een bijzondere manier van groeten. Als zij een kat tegenkomt geeft zij niet een voorzichtig kopje, nee, ze stoot haar kop keihard tegen de kop van de ander. De meeste katten schrikken hiervan, maar Iwan vindt dit erg lollig, zo lollig zelfs dat hij het van haar heeft overgenomen. Dus als Iwan en Cieniy elkaar tegenkomen lijkt het net alsof twee bokjes elkaar ontmoeten.
Caja is nogal jaloers op de bijzondere aandacht, die Iwan aan Cieniy geeft.
Zodra Iwan gaat liggen komt zij naar hem toe om zich tegen of op hem neer te vlijen.
Cieniy is minder jaloers aangelegd, zij vindt het gewoon fijn dat Iwan haar grote vriend is en verder gaat zij lekker haar gang.

de kippen in de tuin

Ja, dat komt ervan, als er niemand reageert op mijn vragen, dan moet ik wel overgaan op verhalen over de katten in het huis. Terwijl dit toch eigenlijk over kippen zou moeten gaan. U moet mij dit uitstapje maar niet kwalijk nemen, het is tenslotte mede uw eigen schuld, omdat u niet gereageerd hebt toen ik daarom vroeg.
Maar het kan nog, ik zou zeggen: Grijp uw kans en vertel uw persoonlijke verhaal over liefde in het voorjaar of de zomer; een vakantieliefde misschien?
U ziet het: mogelijkheden genoeg.
Ik wacht in spanning af.
Met uw verhalen kan ik mensen en kippen gaan vergelijken.
Dan kan ik weer eens filosofisch bezig zijn.

Zoon en dochters voor Laza Rus

Laza Rus:
Ma Tok is bij mijn zoon op visite geweest en ze heeft foto's van hem gemaakt.

Laza Rus' zoon

En hier is hij dan, mijn eigen zoon.
Ik moet zeggen: Ik ben trots op hem.
Hij is erg mooi uitgevallen.
Maar dat kan ook eigenlijk niet anders, hij heeft tenslotte mijn genen.
Wie zijn moeder is weet ik niet, maar het moet wel een witte dame geweest zijn, want mijn zoon heeft heel wat witte veren.
Het zal Maria of Odette geweest zijn, denk ik.
Zijn verzorgers hebben hem nog geen naam gegeven, dus ik moet hem maar "mijn zoon" blijven noemen.
Er zijn daar ook al klachten geweest over zijn gekraai. Wat zijn er toch een moeilijke mensen hier in de stad. Het is toch het mooiste geluid dat er is, een vrolijk kraaiende haan in de morgen. Dan begin je je dag goed en een goed begin is het halve werk.
Om het geklaag terug te dringen hebben de verzorgers van mijn zoon een speciaal nachthok voor hem gemaakt met dubbel glas en dubbele wanden, zodat hij alleen overdag te horen is.
Dat zou toch voldoende moeten zijn, lijkt me.

dochter van Laza Rus en Geertrui

Maar nee hoor, het geklaag blijft. Sommige mensen kun je het gewoon nooit naar de zin maken. Daar moet je je dan maar niets van aantrekken, is mijn mening.

Ma Tok trof tot haar verbazing ook een dochter van mij en één van de Geertruien aan, u ziet haar op de foto hiernaast. Zij heeft een kleine kuif en een klein kammetje, dus van allebei de rassen heeft ze iets overgenomen. Ze is niet moeders mooiste maar ze ziet er wel heel grappig uit.
Met de krulveren van Geertrui en mijn chabo-staart.
Er waren ook nog een paar echte kuifhoenders, ook dochters van Geertrui, maar hun vader was Julius, mijn witte voorganger, die een kuifhoen was. En nog een paar dochters van mij en Pippa, zwarte chabo's.
En verder was er daar ook een hen, die erg leek op Vera en Vita, maar zij is geen geredde legkip, ze is bij de verzorgers van mijn zoon uitgebroed. Het ei, waar zij uit gekropen is, kwam van de kippen van de zoon van deze mensen.

Zo, de familie is hiermee aardig uitgebreid. We kunnen deze hennen en haan natuurlijk niet "Tok" noemen, daarvoor wonen zij te ver weg, maar ze behoren toch wel een beetje bij ons, vind ik.
Ik ben heel blij dat ik nu weet hoe mijn zoon er uit ziet, nu weet ik tenminste tegen wie ik kraai elke morgen. En dat geeft mij er nog meer plezier in, zodat ik met nog meer kracht mijn fraaie geluid de wereld in zal zenden.

En de winnaar is...

Laza Rus:
Ziet u mij goed? Op de foto, bedoel ik.
Ik sta hier vroeg in de morgen, nou ja, vroeg, zodra ik uit het hok ben gelaten, en erg vroeg is dat niet, helaas, maar in elk geval zo vroeg mogelijk, te kraaien dat ik hier in de tuin de baas ben. En eigenlijk in de hele buurt. Dan krijg ik antwoord van het haantje, dat aan het einde van onze straat woont.
Natuurlijk kraait hij lang niet zo hard en zo welluidend als ik, maar hij doet zijn best.
En dan antwoord ik weer, en zo gaan we elke ochtend een tijdje door.
Nu heb ik pas van Ma Tok gehoord dat dit haantje aan het einde van de straat mijn zoon is. Dat wist ik niet, maar nu ik dat wel weet, begrijp ik ook dat hij best aardig kan kraaien. Hij heeft namelijk mijn genen. Hij is dan wel uitgebroed in de tuin waar hij nu woont, maar hij heeft mij vast vaak horen kraaien, dus hij heeft het toch van mij geleerd. Hij is namelijk de enige haan daar, de oude haan die daar woonde was overleden voordat hij uit zijn ei kroop.
Dus een ander voorbeeld dan mijn kraaien heeft hij niet gehad.
Ik ben best trots op mijn zoon. Het is jammer dat ik niet weet hoe hij er uit ziet.

chabo haan blauw

Ma Tok weet het ook niet.
Zij heeft mij beloofd dat zij een keer zal gaan vragen aan zijn verzorgers of zij hem mag zien. Misschien kan zij dan ook een foto van hem maken, dan kunt u hem ook zien.
Het enige dat zeker is, is dat hij een chabo is, net als ik. Hij is uit een door mij bevrucht ei van een chabo hen uit onze tuin gekropen, dus eigenlijk is hij lid van de familie Tok, al woont hij niet hier.
Ma Tok heeft alvast wat foto's van het internet gehaald van chabo-haantjes. Hij zou er zo uit kunnen zien als op de foto hiernaast, maar dat is dus gewoon giswerk en daar hebben we niets aan, al is deze haan wel fraai.
Ik denk niet dat mijn zoon er zo uitziet, ik denk eerder dat hij zwart met wit is of wit met zwart en niet blauw, zoals de kleur op de foto hiernaast heet.
Ik moet maar gewoon afwachten tot Ma Tok hem gezien heeft, mijn zoon, die elke ochtend zo gezellig met mij aan het strijden is wie er het hardst en het fraaist kan kraaien.

Een echte wedstrijd is het niet, natuurlijk, want we weten allemaal wie er elke morgen wint. En zolang ik hier de baas ben zal dat zo blijven ook.

Desiree moedert over Maria

Desiree:
De hele familie is in de ban van het broeden. Daarom heeft Ma Tok ook een foto van mij geplaatst waarop ik daarmee bezig ben. Dat betekent niet dat ik nu ook aan het broeden ben, dat laat ik aan de jongere generatie over. Maar het ziet er wel mooi uit, al zeg ik het zelf, zoals ik hier op de foto de eitjes warm houd.

Desiree informeert bij Maria hoe het met haar gaat

Maria zit nog steeds ijverig in het broedhok. Ik heb vanmorgen even bij het hok gestaan en door de wand heen aan haar gevraagd hoe het met haar ging. Het duurde een hele tijd voordat ze antwoordde, maar toen kwam er toch een zacht "Goed hoor" uit het legnest.
Ze moest natuurlijk even een beetje uit haar trance komen om mij te antwoorden. Dat is niet erg, ik vond het gewoon belangrijk dat zij weet dat wij met haar meeleven. Ik heb ook nog tegen haar gezegd dat ze niet veel mist vandaag, het regent zachtjes, dus er is niet veel aan om buiten te lopen.

Maria als rustig kipje

Maar daar gaf ze geen antwoord meer op, ze was zeker weer in haar broedmodus teruggekeerd. Ik heb haar maar lekker met rust gelaten. Als je zo zit te suffen op de eitjes gaat de tijd het snelste.
En dan zal Maria nog een hele tijd met haar kleintjes bezig zijn, tot ze groot genoeg zijn om naar de vriendin-mevrouw te verhuizen. Dus het gaat nog wel even duren voordat Maria weer als een rustig kipje bij ons in de tuin zal rondscharrelen.
Zij is altijd een lief hennetje, ze zal ook vast weer een goed moedertje zijn.
Wist u dat een kippenmoeder "kloek" heet zodra haar kuikens zijn uitgekomen? Dat heet zo omdat dit het geluid is dat zij maakt naar haar kleintjes als zij ze roept.

Als een hen broeds is maakt ze ook vaak al kloek-geluidjes. Zo wist Ma Tok ook zeker dat Maria echt broeds was en dat zij niet zomaar een poosje op de eieren bleef zitten.
En een broedse hen wil ook niet dat iemand aan haar eitjes komt, zij wordt dan boos en gaat pikken naar de hand, die haar er af wil halen.
Toch tilt Ma Tok Maria elke dag even op om haar bij het eten en drinken te zetten, anders slaat Maria dat gewoon over en dat is niet goed voor haar. Zij moet op krachten blijven voor de drukke tijd, die zij straks nog krijgt als zij met opvoeden moet beginnen.
Dankzij de goede zorgen van Ma Tok heb ik er alle vertrouwen in dat het helemaal goed gaat komen.

Maria broedt op bestelling

Nadine:
Wat duurt het lang voordat de echte lente doorbreekt, vindt u ook niet?
Wij hier zouden het heel fijn vinden als het nu eindelijk eens lekker warm werd.
Maar volgens Ma Tok gaat dat nog eventjes duren, er schijnt ook nog regen te komen.
Op het ogenblik schijnt de zon, maar ik durf er niet op te hopen dat dat lang zal aanhouden.
En die arme Maria zit de hele tijd alleen in het koude broedhok. Nou ja, echt koud is dat hok niet, natuurlijk, maar ze zit wel helemaal in haar eentje, zodat ze geen warmte van een andere hen kan gebruiken. Tegen haar zijkanten, bedoel ik. En ze moet de eitjes goed warm houden, anders komt er niets van, dan komen er nooit kuikens uit.

Maria

Ik voel erg mee met Maria, dat komt waarschijnlijk omdat zij mijn broedmoeder is.
Zij is de oudste van de chabo's, ze is even oud als Laza Rus.
En ik vind het heel fijn dat zij nu juist mag broeden dit jaar, omdat zij vorig jaar te laat was.
Zij werd toen pas broeds in het najaar en toen vond Ma Tok het niet verantwoord meer om kuikens op te laten groeien, het zou dan veel te koud zijn voor die kleintjes. Alleen dons is te weinig bescherming tegen de kou, daar heb je echt een goed verenpak voor nodig.

Pippa's kuikens van vorig jaar

Pippa heeft vorig jaar twee keer een nestje uitgebroed, dus ik ben blij dat Maria nu voorrang heeft gekregen. Ik kan haast niet wachten tot de drie weken om zijn. Hoe zouden de kuikens er uitzien? Net als deze drie hierboven? Ze hebben wel allemaal Laza als vader, dus zwart zal er ongetwijfeld in zitten. Van wie de eitjes zijn, die nu bebroed worden, weten we niet. Ma Tok heeft gewoon elke dag de mooiste eitjes van ons gepakt en die bewaard buiten de koelkast, voor het geval er iemand broeds zou worden.
Als er een ei van Pippa bij is wordt het kuiken bijna gegarandeerd zwart. En als er één van Odette bij is zal dat kleintje wat meer wit hebben, denk ik. En een kuiken uit een eitje van mij heeft waarschijnlijk wat bruin in haar of zijn veren.

Pippa en haar broertje Patrick

Als de kuikens alleen nog maar dons hebben is het nog niet te zeggen welke kleur veren ze zullen krijgen.
Het kuiken met de twee zwarte stipjes op de foto hiernaast is Pippa, die nu bijna helemaal zwart is. Dus hoe ze er uiteindelijk gaan uitzien blijft nog een poosje een verrassing. Dat houdt het spannend.
Als er gebroed werd hier in de tuin hoopten we altijd allemaal dat alle kuikens hennetjes zouden zijn, maar nu hoopt iedereen dat er een haantje bij is. Dat is omdat de vriendin-mevrouw graag ook een haantje wil hebben. Haar haantje is verdronken, samen met een grote kip, van hetzelfde ras als Vera en Vita. Die grote kip was gevonden in de duinen, zij was er erg slecht aan toe, maar bij de vriendin-mevrouw was zij helemaal opgeknapt. Zo was zij eigenlijk ook een geredde legkip.
Heel droevig dat zij toch nog zo ellendig aan haar einde moest komen. Gelukkig was het water erg koud, zodat zij en het haantje direct bewusteloos zullen zijn geweest toen zij er in vielen. Maar het blijft triest.
En nu maar hopen dat Maria een paar heel mooie kuikens uitbroedt, zodat er daar aan het water weer lekker gekraaid kan worden en de blijdschap weer terug is in het hok.

Mopperkonten

Geertrui en Geertrui:
Maria zit te broeden. Nou, zij liever dan wij. Het is nog hartstikke koud 's nachts en dan zit zij helemaal alleen in dat legnest te bevriezen. Volgens ons is ze gewoon gek.
En dan te bedenken dat zij daar drie weken moet zitten. En daarna die lastige kuikens nog opvoeden ook. Hoe haalt ze het in haar kop?
Laat ons maar lekker vrij rondlopen door de tuin en doen wat wij willen.

Kijk haar daar toch eens zitten, ze kijkt nog blij ook, de mafkees. Ze zit op vier eieren, dus als ze pech heeft moet ze straks voor vier van die ett... eh... kleintjes zorgen. Maar waarschijnlijk is het ei van de kuifkip niet bevrucht, of het komt sowieso niet uit, dat is tenminste nog nooit eerder gelukt hier in de tuin.
Dat scheelt er dan weer één.
Wij moeten het nu doen met een tijdelijk legnest in het nachthok. Nou dat is geen pretje, dat kunnen wij u wel vertellen. Vanochtend hadden de drie overige chabo's, dus Nadine, Pippa en Odette, elk een eitje in dat nest gelegd. De

de nep-eitjes

nep-eieren, die erin lagen om ons duidelijk te maken dat wij daar onze eitjes moeten deponeren, hadden wij er al uit geknikkerd. Die hebben wij niet nodig om te begrijpen dat dat een legnest is. Ma Tok denkt zeker dat wij achterlijk zijn. Nou, dat zijn wij niet en wij zijn ook niet van plan om dat stomme legnest te gebruiken. Doordat Vera er ook een ei in wilde leggen kiepte het hele geval om en toen konden we

niet eens meer normaal eten uit de voersilo, daar lag dat suffe ding voor.
Zoals u op de foto kunt zien is het nachthok al niet zo groot.
Als wij er met ons tienen in zitten en als er dan ook nog een legnest in gepropt wordt is de ruimte helemaal beperkt. Je moet eigenlijk op de stok blijven zitten om je een beetje normaal te kunnen bewegen. Je zou er claustrofobie van krijgen!
Nee, het wordt nu echt hoog tijd voor een groter nachthok.
Wij zullen eens aan Ma Tok vragen wanneer dat nu eindelijk eens gaat gebeuren, want dit is geen doen voor zichzelf respecterende kippen. Laza Rus zat ook in het nachthok bij ons vannacht, Ma Tok vond het te koud in het schuurtje voor hem alleen. Nou, van ons mag hij voortaan weer in zijn eigen slaapkamer gaan zitten, dan hebben wij tenminste een beetje meer ruimte. Hoewel het niet zo erg veel scheelt, zo groot is hij nu ook weer niet.
Hebben wij toch nog een beetje geluk.
Dat onze haan een kleintje is, ja.

Blijdschap alom

Keetje:
U ziet ons hier allemaal op één foto. Dat Ma Tok dit plaatje heeft uitgekozen heeft een speciale reden. Wij zijn namelijk allemaal heel erg blij. En dat komt omdat de mevrouw van de verdronken kip en haan heeft gezegd tegen Ma Tok dat zij het fijn zou vinden als één van ons voor haar eitjes zou uitbroeden.
Dus nu mag degene, die het eerst broeds wordt, toch gaan broeden.
Ma Tok heeft al wat Chabo eitjes gespaard voor het geval dat.
En nu is Maria ineens broeds geworden en zij mag haar gang gaan. Zij is heel blij.
En wij met haar. Want wij moesten steeds weer denken aan die verdrietige Pippa, die maar telkens weer op eitjes ging zitten, die dan weer onder haar werden weggehaald.

Maria broedt

Dus Ma Tok heeft drie eitjes van de chabo's in het legnest gelegd en ook nog één van een kuifhoen en daar zit Maria nu heel gelukkig op te broeden, zodat de vriendin-mevrouw ook weer blij gemaakt kan worden. Bij haar is er nog niemand broeds.
Het kuifhoen-ei heeft Ma Tok er bij gelegd omdat zij heel benieuwd is of dat gaat uitkomen en zo ja, hoe het kuiken er dan uit zal zien. Het is dan een kruising tussen een chabo en een kuifhoen. Ze heeft dit al eerder geprobeerd, maar tot nog toe is het niet gelukt. Laza Rus moest natuurlijk ook goed zijn best doen om ons te bevruchten, anders komt er nog niets van. Wij hebben daar alle vertrouwen in, want hij is elke dag weer flink bezig geweest ons allemaal te bespringen.
En voor dit goede doel wilden wij hem wel een poosje zijn zin geven.

Maar nu is er een ander klein probleempje ontstaan. Maria zit in het legnest te broeden, waar wij allemaal onze eitjes deponeerden. En Ma Tok heeft het hok, waar dat legnest in is, nu dicht gedaan, zodat Maria rustig kan zitten, zonder gestoord te worden.

Geertrui wil naar het legnest

Dus als wij nu een eitje willen leggen kunnen wij niet naar onze normale plek om dat te doen. Op de foto hierboven ziet u één van de Geertruien voor de dichte deur van het hok staan. Ze had al een tijdje staan wachten of die deur vanzelf open zou gaan, maar dat gebeurde niet. Toen is zij met haar snavel gaan aankloppen, maar ook dat had geen resultaat.

Desiree test het tijdelijke legnest

Ma Tok, die hier al rekening mee had gehouden, heeft voor een oplossing gezorgd. Zij heeft een tijdelijk legnest gemaakt in het nachthok.
U ziet hier Desiree er gebruik van maken. Ik weet niet of zij ook daadwerkelijk een ei gaat leggen, ik dacht dat zij daar te oud voor was, maar je weet het nooit.
Het kan ook zijn dat zij het nest even uitprobeert voor ons, zij heeft tenslotte de meeste ervaring hier.
Odette komt even bij Desiree kijken, zij staat in de schuifdeur, bovenaan het trapje. Zij zal straks samen met Desiree wel verslag uitbrengen over het nieuwe tijdelijke legnest voor ons. Ik persoonlijk denk dat we het er gewoon maar even mee moeten doen. We kunnen toch best even wat ongemak overhebben voor de vriendin-mevrouw?
Als zij straks blij is met haar nieuwe kipjes zijn wij dat probleempje zó weer vergeten.

Aantrekkingskracht (2)

Vera en Vita:
Odette heeft iedereen een vraag gesteld. Een best wel moeilijke vraag. Zij vroeg ons allemaal om aan haar te vertellen wat ons aantrok in een haan en ook of wij meer aan het contact met een haan dachten in het voorjaar en de zomer dan in de winter.
Nou, die vraag is vooral voor ons tweeën erg lastig. Wij zijn nog niet eens een heel jaar bekend met het fenomeen "haan".
Dus op het tweede gedeelte van haar vraag kunnen wij nauwelijks antwoorden.
Over het eerste deel zijn wij het helemaal eens: voor ons is het het belangrijkste dat de haan aardig is. En als hij er dan ook nog goed uitziet is dat mooi meegenomen.
Wat dat betreft hebben wij het hier goed getroffen.

grote Vera en kleine Laza

Laza kijkt waar hij moet zijn

Laza Rus is erg aardig en hij is ook best mooi, al is hij voor ons wat aan de kleine kant, wij hadden liever een wat groter exemplaar gehad. Maar dat is dan ook het enige minpuntje aan hem. En je zou eigenlijk net zo goed kunnen zeggen dat wij te groot zijn voor Laza Rus en dat het probleempje dus bij ons ligt.
Hij was hier tenslotte het eerst en wij zijn er later bij gekomen.

Toen wij in de opvang van Red een legkip zaten ontmoetten wij daar voor het eerst een haan. Deze haan was erg droevig, hij had een moeilijk leven gehad tot hij bij Red een legkip kwam. Net als wij, dus. Omdat die haan ongeveer net zo groot was als wij dachten wij toen dat alle hanen dezelfde maat hadden. Wij kenden toen ook nog maar één maat kip, en dat was de onze.

Pas hier in de tuin zagen wij ook kleinere kipjes en een kleinere haan. Nu zijn wij daar helemaal aan gewend geraakt en vinden wij het alleen maar leuk, al die verschillende kleuren en maten.
En wij vergeten nooit hoe Laza voor ons heeft gedanst toen wij hier net waren. Toen werden wij gewoon een beetje verliefd, voor het eerst in ons leven.

Aantrekkingskracht (1)

Odette:
Ik zit hier lekker in de tuin half onder een struik een beetje bij te komen van het vele eten, dat ik heb gedaan. U kunt zien dat mijn krop boordevol zit. Heerlijk.
Nu heb ik even een momentje voor mezelf nodig om alles te gaan verteren.
Het is nog een beetje frisjes buiten, maar ik heb er geen last van, ik heb mijn veren lekker bol gezet, dan houden ze de warmte van mijn lijf goed vast.

Ik zit ook fijn naar de anderen te kijken. Zij zijn allemaal druk bezig met scharrelen. Het is een mooi uitzicht, al die rond lopende verschillende kippen. En Laza Rus is de mooiste, dat is buiten kijf. Zijn staart staat stoer omhoog en zijn kam en lellen zijn prachtig felrood.
Wij boffen maar met zo'n mooie man! Ik zal het niet tegen hem zeggen, hij vindt zichzelf al geweldig genoeg zonder dat iemand hem complimenten maakt, maar het is een genot om naar hem te kijken. Vooral nu het lente wordt, dan hebben wij hennen daar toch meer oog voor. Ik vraag me af of dit bij mensen ook zo is.

Dat zij elkaar mooier vinden in de lente en in de zomer, bedoel ik.
In de winter heb je al je energie nodig om je warm te houden, maar als het niet meer zo koud is buiten ga je toch meer aan andere dingen denken. Mensenmannen kraaien natuurlijk niet zo fraai als onze Laza dat kan, maar ik neem aan dat zij ook een manier hebben om de aandacht van de mensenvrouwen te trekken. Ik zal het eens aan Ma Tok vragen, ik neem aan dat zij dat wel weet.
Zij heeft tenslotte ook een man bij zich in het huis wonen, die zal toch ook haar aandacht hebben moeten trekken voordat hij bij haar in het hok ... eh... huis mocht komen wonen.
Of zou dat bij mensen heel anders gaan?
Als u, lezers, mij hierover kunt inlichten, houd ik me aanbevolen.
Zoals u weet ben ik zeer geïnteresseerd in alles waarover gefilosofeerd kan worden.
Ik zie uw reacties graag tegemoet op dit blog.
Hiervoor moet u even klikken op het woord "opmerking" hieronder, dan kunt u een reactie geven, die dan door Ma Tok kan worden geplaatst.
Alvast hartelijk dank voor uw medewerking.

Het deuk-ei

Maria:
Ma Tok heeft contact gehad met haar schoonzus Ali in het oosten.
Met de kippen Kuifje, Wyanda en Dotta gaat het goed.
Zo goed zelfs, dat ook Kuifje weer een ei heeft gelegd.

het deuk-ei

de deuk

Maar dat ei zag er een beetje vreemd uit, er zat een soort deuk in de punt, zoals u op de foto's hierboven kunt zien. Zus Ali stuurde deze foto's naar Ma Tok met de vraag wat er aan de hand was met dit ei, of met de kip, die het had gelegd.
Omdat Ma Tok het ook niet wist heeft zij de foto's doorgestuurd naar dierenhandel Hoogendoorn met de vraag of zij er iets over konden zeggen. En dat konden zij.
Het lijkt het meeste op een ei, dat door een andere kip is aangepikt, om te proberen het open te maken. Kippen zijn namelijk dol op ei, dus als zij eenmaal door hebben dat het kapot pikken van de schaal betekent dat zij het lekkere binnenste kunnen opeten laten zij geen ei meer met rust.

kalkeieren

Het is niet te hopen dat dit hier het geval is, want dan moeten de kippen het eieren pikken afleren. En dat is niet gemakkelijk.
Eén mogelijkheid is om een ei in te smeren met bijvoorbeeld mosterd en het dan in het hok te leggen. En dan maar hopen dat de kippen dat zo vies vinden dat ze de eieren voortaan met rust laten.
Of de eieren moeten direct na het leggen worden geraapt, zodat de kippen de kans niet krijgen om te gaan pikken. Dan moet de eigenaar een paar keer per dag kijken of er een ei is gelegd.
Nog een mogelijkheid is het neerleggen van kalkeieren. Als de kip daarin pikt gebeurt er niets, de kip kan geen lekker eiwit en -geel snoepen na het aanpikken, omdat het hele ei uit kalk bestaat.
Zoals gezegd, het is niet gemakkelijk om een kip, die heeft ontdekt dat er iets lekkers in een ei zit, het pikken af te leren.
Wij horen graag van zus Ali of het inderdaad gaat om eieren pikkende kippen.
En als dat zo is, hoe zij het probleem gaat oplossen, en of dat gaat lukken.
Wij wensen haar hierbij van harte sterkte.

Wij hebben niets gedaan

Laza Rus:
Ik ben weer verbannen naar het schuurtje voor de nachten in de weekends.
Dat is erg jammer, het was juist zo fijn om 's nachts bij mijn hennen in het nachthok door te brengen. En eigenlijk is het ook wel nodig, als ik er niet ben wordt het natuurlijk een zootje daar. Er wordt dan weer eindeloos gekletst door de hennen; ik ben goed in de gaten gaan houden of ze allemaal uitgeslapen zijn 's morgens, omdat ik, als dat niet zo is, toch op de één of andere manier maatregelen moet treffen. Gelukkig zit ik de eerste uren van de avond nog wel in het hok, dus meestal slaapt de meerderheid al diep als ik door Ma Tok wordt weggehaald van de stok.

slaperige Keetje

Maar op zondagmorgen zag ik Keetje een beetje suffend door de tuin lopen, terwijl er toch net lekkers was gestrooid door Ma Tok. Ik ben naar haar toe gegaan en ik heb haar plompverloren gevraagd of ze niet goed geslapen had.
Ze begon eerst een heel verhaal over voorjaarsmoeheid en vitaminegebrek en te weinig zon in de winter, maar ik onderbrak haar en ik vroeg of er soms te veel gekletst was in het nachthok, zodat zij te weinig had kunnen slapen. En toen moest zij wel toegeven dat dat inderdaad het geval was. Omdat Keetje niet meer de jongste is heeft zij haar slaap hard nodig. Op mijn vraag wie de schuldige was wilde zij geen antwoord geven. Ze zei dat ze dat niet had kunnen zien in het donker, maar ik weet zeker dat zij haar vriendinnen niet wilde verraden. Dat siert haar natuurlijk, maar nu kon ik de schuldige niet persoonlijk aanspreken.

Laza spreekt de hennen toe

Er bleef mij toen maar één mogelijkheid over, namelijk de hele groep ter verantwoording roepen.
Dat heb ik gedaan, ik heb onder het eten van het heerlijke snoep iedereen tegelijk op het matje geroepen. Ik heb ze gezegd dat er onder hen wat dames van eerbiedwaardige leeftijd zijn, die hun nachtrust hard nodig hebben, vooral nu het weer lente wordt. Iedereen moet dan goed slapen 's nachts, omdat het drukke seizoen voor de deur staat.
Ik heb goed opgelet of er iemand schuldig keek toen ik mijn rede afstak, maar ik kon niemand ontdekken. Eigenlijk weet ik wel wie er op aangekeken moeten worden.
En ik denk dat u het ook wel weet. Ik zal geen namen noemen, maar het zijn er twee.

Wij? Tuurlijk niet! Hoe komt u erbij? Wij zijn zelf ook al wat ouder en wij slapen de hele nacht onafgebroken! Wij krijgen ook altijd de schuld!