Wij hebben niets gedaan

Laza Rus:
Ik ben weer verbannen naar het schuurtje voor de nachten in de weekends.
Dat is erg jammer, het was juist zo fijn om 's nachts bij mijn hennen in het nachthok door te brengen. En eigenlijk is het ook wel nodig, als ik er niet ben wordt het natuurlijk een zootje daar. Er wordt dan weer eindeloos gekletst door de hennen; ik ben goed in de gaten gaan houden of ze allemaal uitgeslapen zijn 's morgens, omdat ik, als dat niet zo is, toch op de één of andere manier maatregelen moet treffen. Gelukkig zit ik de eerste uren van de avond nog wel in het hok, dus meestal slaapt de meerderheid al diep als ik door Ma Tok wordt weggehaald van de stok.

slaperige Keetje

Maar op zondagmorgen zag ik Keetje een beetje suffend door de tuin lopen, terwijl er toch net lekkers was gestrooid door Ma Tok. Ik ben naar haar toe gegaan en ik heb haar plompverloren gevraagd of ze niet goed geslapen had.
Ze begon eerst een heel verhaal over voorjaarsmoeheid en vitaminegebrek en te weinig zon in de winter, maar ik onderbrak haar en ik vroeg of er soms te veel gekletst was in het nachthok, zodat zij te weinig had kunnen slapen. En toen moest zij wel toegeven dat dat inderdaad het geval was. Omdat Keetje niet meer de jongste is heeft zij haar slaap hard nodig. Op mijn vraag wie de schuldige was wilde zij geen antwoord geven. Ze zei dat ze dat niet had kunnen zien in het donker, maar ik weet zeker dat zij haar vriendinnen niet wilde verraden. Dat siert haar natuurlijk, maar nu kon ik de schuldige niet persoonlijk aanspreken.

Laza spreekt de hennen toe

Er bleef mij toen maar één mogelijkheid over, namelijk de hele groep ter verantwoording roepen.
Dat heb ik gedaan, ik heb onder het eten van het heerlijke snoep iedereen tegelijk op het matje geroepen. Ik heb ze gezegd dat er onder hen wat dames van eerbiedwaardige leeftijd zijn, die hun nachtrust hard nodig hebben, vooral nu het weer lente wordt. Iedereen moet dan goed slapen 's nachts, omdat het drukke seizoen voor de deur staat.
Ik heb goed opgelet of er iemand schuldig keek toen ik mijn rede afstak, maar ik kon niemand ontdekken. Eigenlijk weet ik wel wie er op aangekeken moeten worden.
En ik denk dat u het ook wel weet. Ik zal geen namen noemen, maar het zijn er twee.

Wij? Tuurlijk niet! Hoe komt u erbij? Wij zijn zelf ook al wat ouder en wij slapen de hele nacht onafgebroken! Wij krijgen ook altijd de schuld!