Ramp (2)

Desiree:
Hahaha, de Geertruitjes zijn erin getrapt, in de grap van Ma Tok.
Ze lopen de hele tijd onrustig heen en weer door de tuin, gaan telkens bij de ren met de kuikens kijken en hebben ook al met Maria staan praten.

Geertrui en Desiree

Vanochtend kwamen ze samen naar mij toe.
Ze stonden een poosje te draaien en te tokken, ze wilden duidelijk iets vragen, maar ze wisten niet hoe ze moesten beginnen.
Ik heb net gedaan of ik niets in de gaten had, om het hun niet gemakkelijker te maken.
Totdat ik medelijden begon te krijgen.
Ik heb ze gevraagd wat er was, of ze ergens mee zaten of dat er iets anders aan de hand was met hen. En toen kwam het hoge woord eruit.
Hakkelend en elkaar telkens onderbrekend vroegen ze of ik eens naar Wiske wilde gaan kijken. En of ik dan kon zeggen wie haar biologische moeder zou kunnen zijn. Want dat zij er erg mee zaten, omdat zij hadden gehoord dat Wiske niet helemaal

Desiree bij de ren

gladde veertjes kreeg en dat dat betekende dat één van hen die moeder zou moeten zijn.
Natuurlijk speelde ik het spelletje mee. Ik ging bij de ren van de kleintjes kijken en ik deed net alsof ik extra aandacht besteedde aan het verenpakje van Wiske. Maria kwam naar me toe.
Ze vroeg wat ik van haar kuikens vond. Ik vertelde haar dat ik ze prachtig vond, vooral Wiske.
Zij is net ietsje groter dan de andere drie. Dat klopt ook wel, want een kuifhoen is groter dan een chabo en Wiske heeft de genen van allebei.
Ik vroeg Maria wat zij vond van

Wiske, sluik of krullen?

de veertjes van Wiske.
Maria zei dat zij ze heel mooi vond, vooral dat zwart met de witte uiteinden, dat ze van vader Laza moest hebben geërfd.
En zo mooi glad ook, die veertjes, gelukkig geen krullen. "Want ik houd niet van krulveren."
Ik was blij dat de Geertruien mij alleen hadden laten gaan naar Maria, anders was de grap meteen uitgekomen door die laatste opmerking.
Het onderwerp van gesprek zat ondertussen lekker te eten en daarna ging ze met haar zusjes spelen, het zal haar een zorg zijn wie haar moeder is. Zolang Maria goed voor haar zorgt is zij tevreden. En Maria is een prima broedmoeder, dus dat zit wel goed.
Ik ben terug gegaan naar de Geertruien, die vol ongeduld op mij zaten te wachten.
"En," vroegen ze tegelijk, "wat denk jij er nu van?"
Natuurlijk heb ik ze niet verteld wat ik er echt van vind, ik wil ze graag nog een poosje in spanning laten, zoals zij dat ook zo graag bij ons doen als ze weer eens een geintje hebben bedacht. Dus ik heb gezegd dat ik er nog niet echt iets van kan zeggen en dat ze het het beste aan Ma Tok kunnen vragen, die heeft de meeste ervaring met het bekijken van de afkomst van een kuiken.
Het is dat ze al wit zijn, anders waren ze toen waarschijnlijk vreselijk bleek geworden.