Vier ondeugden

Ma Tok: Dit keer een extra lang verhaal, waarin alle kuikens en hun moeder aan het woord komen. Dit is tevens de reden dat u er een dag langer op hebt moeten wachten.
Ik wens u veel leesplezier.

Wendelmoed, Wilhelmina, Wiske en Winnifred (van links naar rechts):
Hé, hallo lezers, leuk om kennis met u te maken. U ziet ons op de foto hierboven lekker aan het klieren in het hok. Mama Maria is even naar buiten voor een frisse snavel, dus wij kunnen lekker onze gang gaan. U kunt zien hoe Wilhelmina bovenop Winnifred gaat springen. Maar Winnifred had het in de gaten, dus voordat Wilhelmina haar duikvlucht had afgemaakt was Winni al een paar stappen verder en dus eindigde de duikvlucht in een buiklanding.

Wiske (links) en Wilhelmina (rechts)

Wilhelmina: Daarna gingen we op de evenwichtsbalk oefenen, Wiske en ik. Mama vindt dat erg belangrijk en wij vinden het een leuk spelletje, dus wij doen het vaak om mama en onszelf een plezier te doen.
Toen mama weer binnen kwam gingen wij met ons allen lekker naar buiten. Het is altijd fijn om een poosje zonder toezicht te spelen, mama is best wel streng voor ons.
Dus als zij naar binnen komt gaan wij naar buiten en andersom.

in en op de etensbak (Wiske rechtsachter)

Wiske: We gingen lekker donderjagen op en om de etensbak, die buiten staat.
Deze bak heeft een soort dekseltje met openingen, zodat wij er wel uit kunnen eten, maar er niet in krabben.
Als er in het eten wordt gekrabt vliegt het voer alle kanten op en Ma Tok zegt dat het heel duur is, dus dat wij er niet zo mee moeten knoeien.
Nou, als zij denkt dat wij niet kunnen knoeien als er zo'n onnozel dekseltje op zit heeft zij het mis. Toen wij er even op heen en weer gesprongen hadden viel het hele bakje met deksel en al om. Al het (dure) voer eruit, natuurlijk.
Toen kwam mama naar buiten om ons op ons kop te geven.

leren scharrelen (Winnifred links van Wiske)

Winnifred: Maar gelukkig bleef ze niet lang boos, ze ging ons leren scharrelen in het zand, zodat het eten weer naar boven kwam.
Dat was een belangrijke les, zei zij, dat moesten wij goed onthouden en nadoen, scharrelen en krabben op de grond, dan komt er meestal wel wat

lekkers naar boven.
Mama vertelde dat er, als je buiten het hok in de aarde scharrelt, soms een lekkere vette worm naar boven komt.
Dat schijnt het lekkerste te zijn dat er is. Het moet een beetje lijken op wat wij op zondag van Ma Tok gekregen hebben, dat was heerlijk. Dat waren ook wormpjes, maar gedroogde. Mama zegt dat levende wormen nog lekkerder smaken.

Wendelmoed

Wendelmoed: Wij hopen nu dat wij snel uit het hok mogen om in de tuin naar zulke lekkere wormen te gaan zoeken.
Ziet u trouwens dat ik steeds meer zwart krijg in mijn vleugeltjes? Ik ben benieuwd welke kleur ik uiteindelijk zal worden, misschien word ik wel net als Pippa, zwart met witte stipjes. Pippa was als kuiken ook wit, zij had twee zwarte stipjes op haar kop en ik één, dus misschien word ik iets meer wit dan zij.
Mama zegt dat het nog alle kanten op kan, dus we wachten het maar af.

moeder Maria en haar viertal

Maria: Ze denken dat ze binnenkort al buiten het hok in de tuin kunnen gaan lopen, maar daarvoor moeten ze eerst nog een heel stuk groter worden, anders zijn ze niet veilig.
Ik ga hen dan wel beschermen, maar omdat ze met hun vieren zijn en ze altijd allemaal een andere kant op rennen moeten ze zichzelf ook even kunnen redden.
Dus ze moeten maar goed hun best doen met eten, dan gaan ze nog harder groeien en kunnen ze snel echt naar buiten, de Tok-tuin in.
Mij persoonlijk lijkt het ook wel fijn om weer eens lekker de poten te kunnen strekken.





Ma Tok: Zoals u hebt kunnen lezen en zien gaat het prima met moeder en kinderen.
We wachten inmiddels met spanning op de kuikens van Pippa, die zaterdag of zondag uit hun eitjes kruipen, als alles goed gaat.