Een veilig uiteinde en een goed nieuwjaar

Maria

Maria:

Gelukkig, de sneeuw en het ijs zijn weer verdwenen. Ik moet niet juichen voordat de winter voorbij is, dat weet ik best, maar elke mooie dag is er weer eentje. En de kortste dag hebben we alweer gehad.

Het schijnt vandaag oudejaar te zijn en morgen nieuwjaar. Voor ons verandert er daardoor niets, dat heb ik vorig jaar gemerkt, toen was het ook eerst oudejaar en toen nieuwjaar, maar eigenlijk bleef alles gewoon hetzelfde. Waarom de mensen er dan zo'n punt van maken begrijp ik niet, volgens mij willen ze gewoon weer een feestje hebben. En de gelegenheid om herrie te maken. Ik vind het erg kinderachtig om met allerlei knaldingen te gaan gooien, maar dat zeg ik niet te hard, want er zijn veel mensen, die dat helemaal geweldig vinden en voor je het weet heb je ruzie.
Wij zitten hier in de tuin ook niet helemaal veilig, er kwam vorig jaar een grote vuurpijl aanvliegen en die knalde hier voor het hok uit elkaar. Gelukkig zaten wij toen al in het nachthok, maar de herrie en de stank waren verschrikkelijk. De vrouw heeft de resten van het ding de volgende dag uit de tuin opgeraapt en in de vuilnisbak gegooid.
Ze mopperde erbij, dat hoorde ik wel. Zij houdt ook niet van dat lawaai en het verpesten van de lucht, zegt ze.

Laza Rus waakt

veilig scharrelen in de tuin

Gelukkig hebben wij altijd nog onze beschermer tegen het vuurwerk. Laza Rus heeft beloofd dat hij voor ons zal opkomen als er weer zo'n gevaarlijke vuurpijl aankomt. En als dat midden op de dag is zal hij zo hard kukelen dat die vuurpijl zich het lazarus schrikt en afbuigt naar een andere plek, zodat wij rustig verder kunnen scharrelen in de tuin. Maar ik heb gehoord dat die troep pas als het donker is mag worden afgestoken, dan zitten wij toch veilig in ons nachthok.
En dan is er weer een heel nieuw jaar aangebroken.
Mensen schijnen zich dan allerlei dingen voor te nemen, zoals niet meer roken, bijvoorbeeld, en dat houden ze dan, als het meezit, een paar weken vol en dan roken ze weer vrolijk verder tot het volgende nieuwe jaar.
Misschien is dat maar goed ook, anders hebben ze volgend jaar niets meer om zich voor te nemen.

Lange winter of snel weer zomer?

Pippa

Odette heeft wel zo positief verteld over de sneeuw, maar ik denk daar nu toch heel anders over.
Ik heb het kleine beetje witte poeder op de struiken ook gezien en ik vind het best wel mooi, daar niet van, maar die temperatuur... Ik vind het maar erg koud als het sneeuwt! Ik geloof dat ik meer houd van de zomer en de lente en de warmte.
Zou dat komen omdat ik zwart ben? En Odette wit?
Daar heb je het weer, die kleurverschillen.
Eigenlijk denk ik niet dat het door mijn kleur komt, ik ben gewoon een beetje een koukleum.
Ik zou, net als veel mensen, de sneeuw liever vanuit een huis, of een hok, bekijken dan erdoor te moeten lopen. Dus als het echt hard gaat sneeuwen blijf ik denk ik maar binnen en dan kijk ik gewoon door het raampje in het nachthok naar buiten. Of door het gaas van de overdekte ren. Ik ga in geen geval met mijn blote voeten door die koude witte laag lopen, brrrr, mij te koud.
Of zou het wennen? Dat kan natuurlijk ook. Dan ga ik na een poosje, zo een dag of vijf, zes, misschien toch ook wel naar buiten. Dan zou ik de kou overwonnen hebben en heel flink zijn.

Iwan (links) en Caja (rechts) zonnen op zonnebedjes

En het is ook nog mogelijk dat het helemaal niet zo hard gaat sneeuwen. Dat de winter al heel snel voorbij is en dat we snel weer een heerlijk warme zomer krijgen, zodat de katten ook weer kunnen zonnebaden op hun bedjes. Of eigenlijk op de bedjes van de mensen, maar Iwan en Caja eigenen zich die gewoon toe.
Ziet u hoe brutaal Iwan, die grote rooie, kijkt? Ik denk dat de vrouw op een van de bedjes wil gaan zitten en dat Iwan zegt: "Zie maar dat je mij hier af krijgt!"

Maar zover is het nog niet, we moeten eerst nog een paar maanden wachten.
En niemand kan er wat aan doen om het allemaal een beetje sneller te laten gaan, dus we wachten maar geduldig tot de warmte weer terug komt in onze tuin.
Want dat is een ding dat wel zeker is: Het wordt weer een keer  zomer.
En daar houd ik me nu maar aan vast.

IJspret in de tuin

Geertrui

Geertrui

                       
   

en                                                                                               Zo mensen, wij zijn weer gelijk aan elkaar. De voet is weer genezen en de bruine vlekken zijn weer bijna verdwenen. Alleen als je van dichtbij heel goed kijkt kun je bij de ene van ons nog een vage bruine vlek op de rug zien en bij de andere een iets minder vage bruine vlek op de vleugels. Maar dan moet je echt goed kijken, hoor.
Wij kunnen nu dus weer lekker geintjes uithalen door ons voor te doen als de andere Geertrui.
En gisterenochtend hoefden wij niet eens wat uit te halen om te kunnen lachen, het viel ons zomaar in de schoot.
Het had namelijk best wel gevroren die nacht en er had een grote plas, nog van de gesmolten natte sneeuw, gestaan vlak voor ons hok.

Keetje

Toen het deurtje van het nachthok gisterenmorgen eindelijk werd geopend door de vrouw zagen mijn zus en ik al dat die plas helemaal bevroren was. En van Desiree hadden wij gehoord dat zo'n bevroren watervlakte behoorlijk glad kon zijn.
Keetje had kennelijk niet naar Desiree geluisterd, of ze was het vergeten. In haar haast om buiten te komen rende ze over de bevroren plas en toen... Hahaha, ik krijg bijna weer de slappe lach als ik er alleen maar aan denk, toen gleed ze onderuit.
En dat was nog niet alles: ze gleed ook nog een heel eind op haar buik verder over het ijs, ze leek wel een zwemmende eend. Wij vielen tegen elkaar aan van het lachen, we kwamen niet meer bij. En de vrouw moest moeite doen om niet ook te gaan lachen, dat zagen we aan haar gezicht, ze stond heel raar op haar lippen te bijten.
Maar, dat moet ik haar nageven, ze lachte Keetje niet uit, ze ging kijken of ze zich geen pijn had gedaan. Keetje was regelrecht het hok weer in gevlucht en daar heeft ze een hele poos gezeten om bij te komen van haar hachelijke avontuur.
Maar van de vrouw kregen wij lekker extra veel grof strooivoer, dat is goed tegen de kou, zei ze.
Of dat nu waar is of niet, lekker was het in elk geval wel.
Van ons mag het hoor, die kou.

Sneeuw in 2014?

Odette

Toen ik gisteren uit het nachthok kwam waren de struiken in de tuin bedekt met een dun wit laagje. Desiree zei dat het had gesneeuwd in de nacht.
Voor mij was dit een teleurstelling, ik had me iets heel anders voorgesteld bij sneeuw, ik had gedacht dat alles, maar dan ook alles, wit zou zijn als het had gesneeuwd en nu waren het alleen de blaadjes aan de struiken maar die wit waren. Toen zei Desiree dat dit alleen maar een klein beetje natte sneeuw was en dat echte "droge" sneeuw wel alles wit maakt.
Gelukkig! Als het alleen maar zo'n klein beetje wit poeder was geweest zou ik er niet veel bijzonders aan gevonden hebben. Nu moeten we dus nog even wachten tot er van die echte "droge" sneeuw uit de lucht komt vallen.

sneeuw in de tuin, jaren geleden

Het ziet er nu nog niet uit zoals op de foto hierboven, dat kan nog wel even duren.
Het is trouwens wel erg koud buiten, vindt u niet? Koude wind, die overal doorheen blaast. Gelukkig hebben wij allemaal een goed donspak aan, dus wij kunnen er tegen. We moeten alleen uitkijken dat onze voeten niet teveel afkoelen. Als dat gebeurt gaan we even naar binnen om ons dons over onze voeten te laten zakken en dan zijn ze snel weer opgewarmd.
Zou er toch dit jaar nog een heleboel sneeuw komen? Van mij mag het wel, ik ben erg benieuwd hoe het er dan allemaal uit gaat zien in de tuin, op foto's is het toch altijd anders dan in het echt.

Odette filosofeert over sneeuw en schone lucht

Ik hoop wel dat de vrouw dan ook weer een paadje voor ons veegt voor het hok langs,anders worden onze voeten steeds koud en dan moeten we telkens naar binnen, dat schiet ook niet op.
Vera en Vita waren ook al een beetje opgewonden toen er vanochtend een klein beetje wit op de struiken lag. Zij hopen ook op een flink pak mooie droge witte sneeuw in de tuin. Zij hebben nog helemaal nooit zoiets gezien.
Ik geloof dat de meeste mensen sneeuw wel mooi vinden, maar alleen van achter hun ramen, terwijl ze in hun warme huizen zitten.

Dat vind ik toch een beetje slap van die mensen. Kom op, mensen, wees eens een beetje flink en ga lekker naar buiten, het is heel gezond om in de schoon gesneeuwde lucht te lopen. Dat heb ik tenminste horen vertellen, dat de lucht veel schoner is na een flinke sneeuwbui. De sneeuwvlokken nemen een heleboel vieze deeltjes uit de lucht mee naar beneden, dat vuil komt dan op de grond te liggen en de lucht is weer gereinigd, goed voor de longen. Het werkt vast wel als u er in gelooft, dan worden uw longen weer lekker schoon van het inademen van die schone lucht.
Of het allemaal waar is weet ik niet, maar het klinkt wel heel mooi, vind ik, en dat is ook wat waard.

Laza Rus is en blijft de "grootste"

Laza Rus Tok

Zo mensen, ik zal ook weer eens wat van me laten horen.
Al dat onnozele gekakel de hele tijd, u zult wel hard toe zijn aan een wat serieuzer verhaal.
Nu we de kerstdagen weer achter de rug hebben zijn er heel wat kippen, kalkoenen en andere pluimvee-achtigen die opgelucht adem halen. U begrijpt vast wel waarom.
Ik heb nooit begrepen waarom er met kerst zo nodig een dier gedood en opgegeten moet worden door de mensen.
Volgens mij hebben ze niet veel begrepen van "Vrede op aarde".

eivoer, strooivoer, grit

vlokreeftjes

Wij hebben juist op de feestdagen echt feesteten gekregen van de vrouw.
Extra eivoer, lekkere gierststengels, gevriesdroogde vlokreeftjes en ook nog groente-afval.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat bij ons de vrede nu en dan ook aan een
zijden draadje hing als er

groente-afval

weer een lekker hapje werd geserveerd. Gelukkig zei de vrouw telkens dat we geen ruzie moesten maken, dat dat helemaal niet nodig was en dat er voldoende was voor iedereen.
We hebben heerlijk gesmuld met ons allen en toen de kleine mensjes, de kinderen, bij ons kwamen kijken werd het nog een keer feest; zij mochten ons nog een keer wat lekkers geven, omdat zij dat zo leuk vinden om te doen. Van mij mogen die twee meisjes wel vaker bij ons in de tuin komen.
En nu hebben de mensen weer andere feestdagen voor de boeg, zeggen ze. Er schijnt hard geknal bij te horen. Vorig jaar moet dat er ook geweest zijn; ik herinner me daar niets van, de vrouw zegt dat dat komt omdat de meeste knallen midden in de nacht plaatsvinden, als wij lekker op de stok in het veilige hok zitten. Nou, ze doen hun best maar met hun herrie, van mij mag het. Ik bescherm mijn dames wel als het te dichtbij mocht komen. Maar ik denk niet dat de knallers dat durven, zo dichtbij komen bij zo'n flinke haan als ik ben.

Laza als de GROTE BESCHERMER

En als ze het toch durven kom ik gewoon het hok uit en kraai ik zo hard als ik kan, daar kan geen geknal tegenop!

Gewoon Geertrui

de voet met de open bobbel

de verwijderde bult

Geertrui:
We gaan het alweer over mijn voet hebben. Ik word het zo langzamerhand een beetje zat om steeds alleen maar interessant gevonden te worden vanwege mijn poot. Ik ben er eigenlijk helemaal klaar mee. Ik heb er helemaal geen last meer van, dus het moet nu maar eens over zijn.


Er schijnen mensen te zijn, die zich afvragen wat het nu was dat in mijn voet zat.
Wel, dat weet ik ook niet.
En de vrouw weet het ook niet zeker, maar ze heeft er wel een idee over.
Zij denkt dat ik een wondje aan mijn voet heb gehad en dat daar iets in is gekomen. Bij voorbeeld een stukje kiezel, of een brokje schelp. Die dingen eten wij, we hebben ze

grit en maagkiezel

nodig voor onze spijsvertering. Maar natuurlijk niet in onze voeten.
Als zo'n hard dingetje in een wondje komt en het blijft er in zitten, dan gaat het lichaam dat harde ding inkapselen, zodat het geen pijn doet bij het lopen. Het kan dan ook geen verdere schade aan het weefsel toebrengen, omdat er iets als een klontje vlees omheen zit.
Die dikke klont was dus eigenlijk ter bescherming van mijn voet. Het vervelende is alleen dat je kans hebt dat het ding steeds groter wordt en dan krijg je toch wel weer last van je poot, omdat er zo'n dikke bobbel op zit, en die bobbel kan je dan weer problemen geven bij het lopen.
Kunt u het een beetje volgen allemaal?
Ikzelf vind het niet zo belangrijk, als ik er maar van af kom.
En het fijne is dat de vrouw vandaag mijn verband weer heeft verwijderd (ik moest weer mee het huis in, natuurlijk). Toen ze het laatste stukje verband van mijn poot af trok kwam er met het korstje vanzelf een wit soort staafje uit en toen ging het bloeden.
Het mooie hiervan was dat de vrouw zei dat nu echt alles eruit was en ze vond het er zo goed uitzien, dat ze alleen een beetje blauwspray op het plekje heeft gespoten (dat moest in de schuur) en omdat ik vannacht toch op de stok blijf zitten hoefde er niets meer om mijn voet heen. Morgen kijkt ze dan nog wel even of het allemaal goed blijft gaan en ze blijft het nog even in de gaten houden, maar gelukkig ben ik nu weer gewoon Geertrui en niet meer de Geertrui met haar zere voet.

ik ben weer Geertrui, gewoon Geertrui

Het juiste kerstdiner

Nadine

Nog net voor de kerst kom ik nog snel iets aan u vertellen.
Ik zal het kort houden, want u heeft het ongetwijfeld erg druk.
Maar ik moet dit nog even kwijt voordat de feestdagen losbarsten.
Bent u van plan om een kip of een kalkoen of een ander gevederd dier uw feesttafel te laten opfleuren, wilt u er dan om denken dat u, als u dat dan perse nodig vindt, in elk geval een echt scharreldier koopt?
Waarom?
Wel, daarvoor zijn meerdere redenen te bedenken.
In de eerste plaats heeft zo'n echt scharreldier een beetje een goed leven gehad.
En verder smaakt een gezond dier, dat een blij leven heeft gehad, veel beter.
En, als het goed is, voelt u zich ook minder schuldig.
Natuurlijk geldt dit niet alleen voor pluimvee, maar net zo goed voor andere dieren, maar u zult begrijpen dat dieren met veren mij iets nader aan het hart liggen.

plofkip

Ik durf de foto bijna niet te laten zien, maar ik doe het toch.
Vreselijk, dat zult u met mij eens moeten zijn.
Dit arme dier is zo snel gegroeid dat het te zwaar is om op zijn poten te staan. Maar dat geeft niet, dat hoeft ook niet, het wordt toch zo geslacht.
Lust u het nog?

Ik wil uw feestdagen niet verpesten, maar dit moest mij echt nog even van het hart.

Gaat u genieten van uw kerstdiner? Met echt scharrelvlees?
U zult vast wel begrijpen dat ik u geen smakelijk eten kan toewensen als u een soortgenoot van mij gaat verorberen, dat kan ik echt niet uit mijn snavel krijgen.
Maar ik wens u wel veel genoegen en ook verder fijne dagen toe.

Keetje vertelt over dubbeldooiers

Keetje Tok

Ik ben weer eens uitverkoren om u toe te spreken vandaag.
Laza Rus heeft mij uitgekozen; dat betekent dat hij nog steeds niet doorheeft waarom wij allemaal zo slap van het lachen over de grond dweilden toen hij boos met zijn vleugels fladderend op de Geertruien afstoof. Weet u het nog? Dat ik hem toen nadeed door ook met mijn vleugels te fladderen?
Als Laza het te weten was gekomen had hij mij vast niet gevraagd om een verhaaltje te vertellen. Nee, dan zou hij mij zeker een maand hebben doodgezwegen.
De vrouw heeft mij opgedragen om u iets meer te vertellen over eieren met twee dooiers erin, de zogenaamde dubbeldooiers. Nu heb ik persoonlijk nooit zo'n bijzonder ei gelegd. Gelukkig maar, want het lijkt mij geen pretje om zo'n groot ei eruit te moeten persen.

ei met 3 dooiers

En ik moet er al helemaal niet aan denken om een ei met wel drie! dooiers te moeten leggen, zoals u op de foto hiernaast kunt zien bestaan die echt.
Gelukkig loop ik niet meer de kans om een dubbeldooier te maken. Meestal gebeurt dit bij jonge kippen, met een hoge hormoonspiegel. Er komen dan twee dooiers tegelijk klaar en die gaan dan verder de "fabriek" in, dat wil zeggen dat er eiwit omheen wordt gevormd en daarna de schaal. De eieren met twee dooiers erin zijn natuurlijk groter dan die met maar een dooier, daaraan kan de boer aan de buitenkant al zien dat het een dubbeldooier is.
Bij mensen schijnt het voor te komen dat er een tweeling, of zelfs een enkele keer een drieling geboren wordt. Zo'n tweeling kan dan ééneiig zijn, dat betekent dat er uit één eitje twee kinderen komen. Dat kan bij ons, kippen, niet gebeuren. Er is gewoon te weinig ruimte in een ei om twee kuikens te laten groeien, ook al is het ei iets groter dan een normaal ei. Dus u zult nooit twee kuikens uit één enkel ei zien komen.

heerlijk op de boterham

Maar wij zitten dan weer meestal op meerdere eieren te broeden, dus wij krijgen op die manier weer meerdere kuikens tegelijk.
Of een ei met een dubbeldooier geluk brengt? Ik kan me er niets bij voorstellen, maar als het u gelukkig maakt mag u er best in geloven, hoor.
U kunt op de foto hiernaast zien waar dubbeldooiers wel voor gebruikt worden. Ze zijn extra smakelijk omdat er lekker veel eigeel in zit. En dan op een boterham met een plakje ham... Veel mensen zijn hier dol op, heb ik gehoord. En ik moet toegeven dat het er goed uitziet.
Het is een hele tijd zo geweest dat er werd gezegd dat het eigeel niet gezond zou zijn voor mensen omdat er veel cholesterol in zit, maar de laatste tijd schijnt dat toch niet meer zo belangrijk te zijn. Als ik u was zou ik er maar gewoon van genieten.

Chabo kuikentje

Er zitten enorm veel voedingsstoffen in een ei.
Voordat ik stop moet ik nog een misverstand uit de weg ruimen. Sommige mensen denken dat de dooier het begin is van een kuikentje. Maar dat is niet zo, het kuiken groeit in het ei en vlak voordat het uit de schaal gaat komen neemt het de dooier in zich op, om zo voldoende voedsel te hebben om de krachttoer van het uitkomen te kunnen volbrengen.
En dan, als dat allemaal is gelukt en het kleintje lekker onder de moeder is opgedroogd, heeft hij of zij nog een volledig etmaal genoeg voeding in zich om van te leven, voordat er voor het eerst gegeten moet worden.

Zo, nu weet u vast wel even genoeg over dubbeldooiers en hoe een ei ontstaat. En u hebt als toegift ook nog een foto van een schattig kuikentje gekregen.

Op verzoek: een verhaaltje over eieren en hun dooiers

wit ei en bruin ei

blauwgroen ei

Pippa:

Het schijnt dat er vragen zijn gekomen over de verschillende kleuren eieren en hun smaak. En er zijn ook mensen, die zich afvragen of de kleur van de dooier bij een blauwgroen ei wel gewoon geel is. Als de dooier een andere kleur zou hebben zouden ze het niet lusten.
Onzin natuurlijk, een ei is een ei en een dooier is een dooier.
Waar mensen zich al niet druk om kunnen maken.
Om maar met de dooierkleur te beginnen: die kleur hangt niet af van de kleur van het ei, maar van het soort voedsel dat de hen te eten krijgt.

Pippa

Zo heeft de dooier van een hen, die veel, of alleen maar, mais te eten krijgt, een heel diepgele kleur, soms zelfs een beetje oranje. Het schijnt ook erg goed te smaken. Maar of het nu gezond is voor de kip om alleen maar mais te eten? Ik denk alleen dat de meeste mensen niet nadenken over de gezondheid van de hen, het gaat ze gewoon om de eieren.
Onze eidooiers zijn soms ook oranje, dat is als we vitamines door ons drinkwater hebben gekregen, dat is natuurlijk wel weer gezond voor ons.
Soms lijkt de dooier van het ene ei groter dan dat van het andere, maar dat is maar schijn: als de dooier van een klein eitje even groot is als die van een groot ei lijkt de dooier van het kleine eitje gewoon groter omdat de verhoudingen anders zijn. Zo zijn de dooiers van onze eieren, van Chabo's dus, vrijwel even groot als die van de Kuifhoenders, terwijl hun eieren groter zijn dan die van ons. Het is dus gewoon een soort gezichtsbedrog.

dubbeldooier

Natuurlijk zijn de dooiers van de eieren van Vera en Vita wel groter dan de dooiers van onze eitjes, maar hun eieren zijn ook echt veel groter dan die van ons.
En wist u dat, hoe ouder de kip wordt, hoe groter de eieren die ze legt?
En dan zijn er ook nog de zogenaamde dubbeldooiers, eieren met twee dooiers erin. Deze eieren zijn groter dan de normale eieren die het kippenras legt, omdat er plaats moet zijn voor twee dooiers. Het eiwitpercentage is wel gelijk aan dat van een ei met een dooier.
Als er mensen zijn die meer over deze dubbeldooiers willen weten hoor ik het wel, dan zal ik daar ook nog een keer een boekje over open doen.
Voor vandaag vind ik het wel weer genoeg.
Ik ga eens kijken of Vera en Vita allebei hun ei van de dag al hebben gelegd. dan gaan we daarna even lekker iets bedenken om uit te halen, daar heb ik nu echt zin in.

Fijne feestdagen

Beste lezers,

Wij, Laza Rus, Desiree, Geertrui en Geertrui, Keetje, Maria, Odette, Nadine, Pippa, Vera en Vita Tok, wensen u allen gezegende kerstdagen en een heel gelukkig nieuwjaar toe.

Lekker warm in het nachthok

 Maria:

Er zijn mensen, die zich zorgen maken over de warmte, of juist de kou, in ons nachthok, heb ik gehoord.

Zoals u kunt zien op de foto's hierboven zitten wij warmpjes tegen elkaar aan. En op deze foto's waren we nog niet eens allemaal op stok gegaan, er waren nog drie hennen buiten in de tuin aan het scharrelen in het halfdonker. Ik ga altijd meteen met de eersten naar binnen, dan heb ik tenminste een goed plekje. Als je als laatste binnenkomt heb je kans om aan de zijkant te moeten zitten. Dat is niet heel erg, maar als het heel erg koud zou zijn is dat niet de beste plaats. Je hebt dan aan je ene zijkant geen warm lichaam naast je, maar een houten wand van het hok. Natuurlijk hebben wij allemaal een soort van donzen dekbed om ons heen, dus echt koud hebben we het niet, maar een warme hen is toch lekkerder dan een houten plank.

Maria

En als je pech hebt kom je onder de stok terecht, op zich best lekker om in de bodembedekking te liggen, maar u weet wat er dan met je kan gebeuren. Voor je het weet is je kleur dan veranderd van wit in bruin.
Er is iets gewijzigd toen Vera en Vita bij ons in het nachthok kwamen slapen. Zij nemen best heel wat plaats in en het past allemaal net als we dicht tegen elkaar aan zitten. En ik moet zeggen dat je het lekkerste zit als je tussen die twee in zit, dan heb je niet alleen naast je een warm lijf, maar ook nog een beetje boven je rug.
De vrouw heeft er ook nog over gedacht om ons een kacheltje te geven in het nachthok als het heel hard zou gaan vriezen. Ze heeft dit geopperd bij dierenhandel Hoogendoorn, maar daar werd dit afgeraden. Het is juist verkeerd om kippen 's nachts warm te laten slapen en ze dan 's morgens de kou in te laten gaan. Ze zouden juist kou vatten als ze ineens van de warmte in de erge kou zouden komen. En een gezonde hen kan makkelijk 20 graden vorst hebben, als je ze tenminste rustig laat wennen.
Maar als we in de koude winter ziek worden haalt de vrouw de patient naar binnen in het huis. Ze zet dan een konijnenhok in de logeerkamer en daar mag de zieke dan wonen tot ze weer beter is. Dan wordt ze langzaam weer gewend aan de kou van buiten, dus eerst in een niet verwarmde kamer en dan pas weer naar de tuin. Dat is al een paar keer voorgekomen, maar dat was voor mijn tijd.

Dus mensen: u kunt gerust zijn, wij hebben het niet koud in het hok, ook niet als het hard zou vriezen. Dan kruipen we gewoon wat dichter tegen elkaar aan.

Van de wieg tot het graf

Een gesprek tussen Vera, Vita en Desiree.

Vera en Vita met hun Tok-familieleden

Vera: Weet je wat ik zo bijzonder vind aan het leven hier in de tuin als leden van de                   familie Tok?
Vita:  Dat we hier zoveel lekkere dingen te eten krijgen?
Vera: Ja, dat is ook fijn, maar dat bedoel ik eigenlijk niet, dat begint al bijna een beetje            gewoon te worden.
Vita:  Wat dan, zeg het maar, ik raad het toch niet.
Vera: Ik vind het zo geweldig dat, als je hier ziek word, of bijvoorbeeld, net als Geertrui,          je poot bezeert, je dan geholpen wordt door de vrouw.
Vita: Ja, dat is inderdaad iets nieuws voor ons; waar we eerst woonden, in de                            legboerderij, werd je dan weggehaald uit de schuur. En de hennen, die op die                  manier uit de schuur verdwenen, zagen we nooit meer terug.
Vera: We weten het natuurlijk niet zeker, maar ik denk echt dat die zieke of gewonde                hennen werden doodgemaakt, denk jij dat ook?
Vita:  Ja, dat dacht ik toen in de schuur al en dat denk ik nog steeds.
Vera: Een nare gedachte, ik droomde toen wel eens dat ikzelf ziek zou worden en dat ik            dan ook mee zou moeten naar... Weet jij waar die zieke hennen dan naartoe                      werden gebracht?
Vita:  Nee, ik weet het niet, en eigenlijk wil ik het ook niet weten.
         Laten we maar gewoon heel blij zijn dat we nu hier wonen.
Vera: De vrouw heeft gezegd dat we hier mogen blijven wonen tot we zo oud zijn dat we          vanzelf doodgaan. Dat zal vast nog wel een hele tijd duren, denk je ook niet?

de oude dame

Vita: Ja, als we net zo oud mogen worden            als Desiree nu is, dan gaat dat nog              een heel lange tijd duren.
Vera: Hoe oud zou Desiree nu zijn?
Vita:  Laten we het aan haar vragen, ze zit            toch net een beetje uit te rusten, dan            vindt ze het altijd fijn om een beetje            aanspraak te hebben, heb ik gehoord.

Vera: Desiree, mogen we je wat vragen?
Desiree: Natuurlijk mag dat, vraag maar               raak.
Vita:  Hoe oud ben jij nu?
Desiree: Ik weet het niet precies, maar toch          wel zoiets als een jaar of negen.
Vera: Wow! Dat is geweldig! Wij zijn nog niet eens twee jaar.
Vita:  En hoe voel je je als je al zo oud bent? Is het dan nog wel fijn om te scharrelen?
Desiree: Ja hoor, scharrelen blijft altijd fijn, alleen doe ik alles een beetje rustiger aan,              een beetje langzamer lopen dus en wat vaker uitrusten.
Vera: Wij hopen dat jij nog heel lang hier bij ons in de tuin mag blijven scharrelen,                  Desiree.
Vita:  Je legt geen eieren meer als je zo oud bent, toch?
Desiree: Nee, de vrouw heeft gezegd dat ik met pensioen ben en dat dat betekent dat ik            nu alleen nog maar hoef te doen wat ik heel fijn vind.
Vera: Ik vind een ei leggen niet naar, ik doe graag iets terug voor de mensen van het                huis en ik heb gehoord dat zij eieren erg lekker vinden en dat zij ook wel eens een            paar van onze eieren weggeven aan aardige mensen in de buurt.
Vita:  Maar het is wel een heel fijn idee dat we hier ook mogen blijven wonen als we                  geen eieren meer kunnen leggen. Hoe gaat dat, Desiree? Blijven de eieren dan in je          lichaam zitten?
Desiree: Nee, gekkie, natuurlijk niet, dat zou een heel naar gevoel zijn. Je lichaam houdt          dan gewoon vanzelf op met het maken van eieren en dan hoef je natuurlijk ook niet          meer te leggen.

Vera: Desiree, we zijn blij dat we altijd bij jou terecht kunnen met onze vragen. Eigenlijk          weten wij nog maar weinig van het leven.
Vita:  Dat komt omdat we altijd in die schuur hebben gezeten, maar nu leren we elke dag          bij, mede dankzij jou.
Desiree: Ik ben blij dat ik op mijn oude dag nog wat voor jullie kan betekenen. En jullie            nemen nog wat aan van een oude hen, dat is ook niet bij alle jonge kipjes zo.                    Blijven jullie maar zo leergierig als jullie nu zijn, dat is een goede eigenschap.

De voet van Geertrui

Geertrui:
Ziet u mij staan? Ik kan weer lekker lopen nadat de vrouw mijn voet heeft behandeld. Het is nog niet helemaal genezen, zei ze vanavond. Ze kwam het nachthok sluiten voor de nacht, zodat Laza Rus morgenochtend niet om half zes al begint te kraaien in de tuin, en toen plukte ze mij van de stok.
Ik werd weer meegenomen het huis in en ik mocht bij de vrouw op schoot liggen. Wel op mijn rug, wat ik niet echt fijn vind, maar de vrouw zei dat alles snel klaar zou zijn als ik goed stil zou liggen. Dus dat deed ik toen maar.
Ze haalde het vieze verband van mijn poot af. Het was helemaal smerig geworden aan de buitenkant, omdat ik ermee door de modder had gelopen.

Toen het verband was verwijderd keek de vrouw weer erg aandachtig naar het korstje dat er op het wondje was gekomen en ze voelde aan de slap geworden bult. "Er zit toch nog wat in", zei ze en ze begon het korstje los te peuteren. Dat kriebelde een beetje, maar ik dacht aan wat ze net tegen me had gezegd over dat stil zitten en toen was het korstje er al af. Aan het korstje zat nog een beetje rommel vastgeplakt en er zat ook nog wat een beetje dieper, dus er werd weer met de punt van het schaartje gefriemeld. Toen de vrouw klaar was ging ze mijn voet onder de warme kraan afspoelen en toen kreeg ik weer een nieuw, schoon verbandje.

Omdat de vrouw ook nog mijn kuif had nagekeken en ze daar veerluisjes had gezien, kreeg ik in de schuur nog een paar druppeltjes tegen die nare kriebelbeestjes en toen werd ik weer op de stok terug gezet. Lekker naast Desiree, die zit tenminste een beetje stil 's nachts, en ik had echt behoefte aan een beetje rust na mijn behandeling.
Over een paar dagen gaat de vrouw weer naar mijn voet kijken. Ik hoop dat alles dan helemaal in orde is, dan kan ik weer gewoon lekker in de tuin blijven. Al is het helemaal niet vervelend om even in het huis te zijn.
Maar een kip hoort lekker buiten te zijn en niet in een huis, dat bent u toch met mij eens, nietwaar?

Op verzoek: meer over kleuren van kippen en hun eieren

Odette vertelt verder

Chabo geel zwartstaart

krulveer tarwe Chabo hen

roodwit porselein

Odette:

okerwit porselein haan

Omdat er mensen zijn, die te kennen hebben gegeven dat zij nog meer kleuren willen zien van kippen en hanen, gaan we nog even door met de foto's uit de kippen encyclopedie.

Bovenaan links ziet u de kleur geel; let vooral op de verschillende tinten geel, die bij dit hennetje voorkomen.


                                      De hen op de foto rechts bovenaan

parelgrijs wit

heeft de kleur tarwe, ook een fraai gezicht. Zij heeft krulveertjes, net als onze Geertruitjes.

De haan en de hen op de foto links in het midden hebben de fraaie kleur die rood-wit porselein heet. Vooral de haan vind ik persoonlijk schitterend.
Rechts in het midden een oker-witte porselein haan.

En hiernaast ziet u een parelgrijs witte haan, als de zon op hem schijnt zal hij ongetwijfeld wel van zilver lijken.

Ik weet niet of het u is opgevallen, maar alle hier afgebeelde hennen en hanen zijn van het Chabo ras. Dit ras staat bekend om zijn mooie kleuren.

En dan de eieren.
Wist u dat de kleur van de eieren wordt bepaald door de kleur van de oren van de hen, die ze legt?
Als de hen witte oren heeft zijn de eieren ook wit.
En als de oren van de hen rood zijn, zijn de eieren bruin.
Er zijn wat schakeringen tussen spierwit en donkerbruin, maar dit is wel de gulden regel.

blauwgroen Araucana ei

Toch zijn er enkele uitzonderingen.
Zo zijn er kippen, die blauwgroene eitjes leggen.
Het ras, waarvan de hennen deze bijzondere eieren leggen, heet Araucana.
Zo'n ei ziet er bijzonder uit, maar geef mij maar een gewoon wit of bruin ei, dat vind ik veel mooier.
En het ziet er naar mijn idee ook gezonder uit, al is dat natuurlijk onzin, deze blauwgroene eieren zijn net zo gezond als de witte en de bruine van de andere kippenrassen.

Zo, ik hoop dat u iets wijzer bent geworden van mijn verhalen. Ik heb er erg mijn best op gedaan, en de vrouw ook, dus het zou mooi zijn als u er wat aan hebt gehad.

Blauwe, groene en paarse kippen?

Odette vertelt

Odette:
Het is nog steeds nat in de tuin en ik vond nog een verdwaald stukje bloemkool vanochtend. Het was lekker fris gebleven door de regen, dus ik heb er lekker van gegeten. De anderen gingen liever van het eivoer snoepen, dus ik had het hele stuk voor mij alleen.

We hadden het pas over de kleuren, die een kip kan hebben. Nu schijnt er iemand gevraagd te hebben of er ook blauwe, groene en paarse kippen bestaan.

blauwe krulveer chabo hen

Voordat u om deze vraag gaat lachen en zo eigenlijk die persoon, die het vroeg, gaat uitlachen, wat ik op zich al heel onbeleefd
vind, zal ik u vertellen dat het helemaal niet zo'n rare vraag is.

De kleur van de hen op de foto hiernaast heet namelijk blauw; iedereen kan zien dat het eigenlijk grijs is, maar net als bij het kattenras de Blauwe Rus heet dit grijs blauw.
Mooie kleur, vindt u ook niet?

roodporseleinen chabo hen

chocolade chabo hen

De kleur van de hen op de foto rechts hiernaast doet u vast het water in de mond lopen: chocolade.

En op de foto links ziet u de kleur rood porselein, ook erg fraai.




Ik kan nog een heleboel meer kleuren noemen en foto's laten zien, maar dan wordt dit wel een erg lang verhaal en ik weet niet of u dat kunt waarderen.
Als u nog meer wilt zien op dit gebied moet u maar reageren op dit verhaaltje, dan zal ik aan de vrouw vragen of ik nog meer mag vertellen over onze kleuren; zij moet tenslotte al die foto's opzoeken en erbij plaatsen.
De foto's van de kippenkleuren komen allemaal uit de kippen encyclopedie.