De voet van Geertrui

Geertrui:
Ziet u mij staan? Ik kan weer lekker lopen nadat de vrouw mijn voet heeft behandeld. Het is nog niet helemaal genezen, zei ze vanavond. Ze kwam het nachthok sluiten voor de nacht, zodat Laza Rus morgenochtend niet om half zes al begint te kraaien in de tuin, en toen plukte ze mij van de stok.
Ik werd weer meegenomen het huis in en ik mocht bij de vrouw op schoot liggen. Wel op mijn rug, wat ik niet echt fijn vind, maar de vrouw zei dat alles snel klaar zou zijn als ik goed stil zou liggen. Dus dat deed ik toen maar.
Ze haalde het vieze verband van mijn poot af. Het was helemaal smerig geworden aan de buitenkant, omdat ik ermee door de modder had gelopen.

Toen het verband was verwijderd keek de vrouw weer erg aandachtig naar het korstje dat er op het wondje was gekomen en ze voelde aan de slap geworden bult. "Er zit toch nog wat in", zei ze en ze begon het korstje los te peuteren. Dat kriebelde een beetje, maar ik dacht aan wat ze net tegen me had gezegd over dat stil zitten en toen was het korstje er al af. Aan het korstje zat nog een beetje rommel vastgeplakt en er zat ook nog wat een beetje dieper, dus er werd weer met de punt van het schaartje gefriemeld. Toen de vrouw klaar was ging ze mijn voet onder de warme kraan afspoelen en toen kreeg ik weer een nieuw, schoon verbandje.

Omdat de vrouw ook nog mijn kuif had nagekeken en ze daar veerluisjes had gezien, kreeg ik in de schuur nog een paar druppeltjes tegen die nare kriebelbeestjes en toen werd ik weer op de stok terug gezet. Lekker naast Desiree, die zit tenminste een beetje stil 's nachts, en ik had echt behoefte aan een beetje rust na mijn behandeling.
Over een paar dagen gaat de vrouw weer naar mijn voet kijken. Ik hoop dat alles dan helemaal in orde is, dan kan ik weer gewoon lekker in de tuin blijven. Al is het helemaal niet vervelend om even in het huis te zijn.
Maar een kip hoort lekker buiten te zijn en niet in een huis, dat bent u toch met mij eens, nietwaar?