Filosofieles

Odette filosofeert weer

Odette:
Ik moest weer eens zwaar en diep nadenken over alles wat er de laatste tijd is gebeurd in onze tuin en daarbuiten. In het kippennieuws, bedoel ik. En daarvoor heb ik een beschut plekje opgezocht. Die zijn er gelukkig goed te vinden in onze tuin, ook als het nachthok bezet is. Zo half onder de struiken zitten vind ik altijd erg fijn. Ik kan dan alles om mij heen zien als ik dat wil en als ik mij omdraai kan ik in het donker onder de struiken staren. Dat helpt goed bij het denken.
Er waren zowel blijde als droevige gebeurtenissen, dat houdt elkaar in evenwicht.
Ik geloof dat het altijd zo gaat in het leven, het is nooit alleen maar kommer en kwel en ook nooit alleen maar vreugde.

Vera en Vita in de natte tuin

Dan denk ik bij voorbeeld aan Vera en Vita, die zo'n naar leven hebben gehad voordat ze hier bij ons kwamen, terwijl ze nu zo gelukkig zijn in de tuin van de familie Tok. Zelfs als het de hele dag regent zijn zij nog steeds blij. Dat komt omdat zij alles kunnen relativeren door hun nare jeugd. Wij mopperen wel eens even als het 's morgens al plenst en vooral als het dan de hele dag door blijft regenen. Terwijl er veel ergere dingen zijn dan een dagje regen. Denk maar eens aan die nare ziekte, of aan de arme verdronken kip en haan.
Als ik aan die ergere dingen denk schaam ik me dat ik heb geklaagd over zoiets kleins als regen.
Maar nu ga ik het over iets veel vrolijkers hebben. Ma Tok en de man zijn naar Stolwijk geweest om de voorraden voor ons aan te vullen. Dat is op zich al fijn, maar er is iets nog veel beters gebeurd.

levende meelwormpjes

Ze hebben namelijk een grote bak levende meelwormpjes meegebracht. En daarvan krijgen wij nu elke dag een handjevol van Ma Tok. Die levende wormpjes zijn nog veel lekkerder dan de gedroogde, en het leukste is dat ze nog bewegen ook.
Wij vinden dat niet zielig voor die wormen, het opgegeten worden is nu eenmaal hun lot. Bovendien zijn ze vast heel snel dood als wij ze hebben ingeslikt, dus ze krijgen geen lange lijdensweg. En als dat wel zo was zou ik ze toch nog opeten, denk ik, ze zijn zó lekker!
Verder is er ook weer ruim voldoende eten voor in de voersilo, die in het nachthok hangt. De ton met die voorraad was echt tot op de bodem toe leeg. Vreselijk!
Vera en Vita weten nu ook al dat er iets bijzonder lekkers aan komt als Ma Tok iets uit de schuur gaat halen voor ons.
Zij rennen dan mee de schuur in. Ma Tok zei gisteren dat ze ze moest tegenhouden, anders waren ze de koelkast ingegaan. Daar staan de bakken met wormen, dat hadden ze zeker gezien. Ze leren wel snel, hoor, die twee.

Geertrui in de regen

En hebt u Geertrui al gezien met haar vieze gezicht? Het kan haar niets schelen hoe ze er uit ziet, dus ze graaft rustig met haar halve gezicht in de modder. Haar kuif is daardoor helemaal bruinig geworden.
En als u nu denkt dat u de zusjes weer uit elkaar kunt houden, dan hebt u het toch goed mis. Want de andere Geertrui is net zo smerig. Volgens mij doen ze het erom, als de ene vies is moet de andere dat ook zijn. Stelletje smeerpoetsen!
Maar we hebben wel gelachen met hen, vooral toen niemand in de gaten had dat zij niet echt boos op ons waren. Ik schrok er wel een beetje van, moet ik zeggen. Die twee toch wel wat grotere hennen, die op mij af kwamen vliegen. Nou ja, zo leek het, ze kwamen natuurlijk helemaal niet op mij af, maar omdat ik bang was dacht ik dat.
Hebt u dat ook wel eens meegemaakt? Dat je later kunt lachen om je eigen domme angst, bedoel ik. Ik vind dat iets heel bijzonders om mee te maken.
En daarmee sluit ik mijn filosofische praatje voor vandaag weer af.