Treden en getreden worden

Odette:
Wat een gedoe over het al of niet getreden worden door Laza Rus.
Ik vind dat een hen gewoon moet afwachten of zij door haar haan wordt uitgekozen en als dat het geval is kan zij zich het beste schikken. Dan heb je tenminste de kans om kuikentjes te krijgen en dat is toch een heel dankbare taak voor een kip.

Laza en Vera

Natuurlijk kan ik begrijpen dat Desiree zich daar te oud voor voelt, maar je hóeft niet te gaan broeden als je dat niet wilt, de mogelijkheid is er gewoon.
En het getreden worden is echt niet vervelend. Dus als je bij je haan in een goed blaadje wilt komen kun je hem toch gewoon zijn gang laten gaan?
Want zeg nu zelf: is het geen fraai gezicht, een haan die een hen bevrucht? Ik vind het prachtig.
Ik geef toe dat het extra mooi is als de hen eigenlijk een beetje te groot is voor de haan, zodat hij veel moeite moet doen met zijn vleugels om zijn evenwicht te bewaren. Het is dan net alsof hij aan het dansen is.
En Laza is nu eenmaal een mooie jongen, dat helpt ook. Ik voel me best vereerd als hij mij uitkiest.
We hebben wel met Ma Tok afgesproken dat we deze zomer niet gaan broeden, omdat we beter arme               legkippen kunnen

Maria met twee kuikens

gaan redden, maar ik weet toch niet of er niet iemand stiekem een nestje gaat maken.
Het is zó'n speciaal gevoel, die kleine kuikentjes die uit het ei kruipen en dan lekker in je dons gaan zitten piepen.
Ik moet het er toch nog maar een keer over hebben met Ma Tok.
Als er dan één nestje mag komen, dan kunnen de kleintjes als ze groot zijn wel naar die vriendin-mevrouw, bij wie er een haan en een hen waren verdronken. Als er bij haar niemand broeds wordt, bedoel ik.
Maar dat levert wel een moeilijkheid op. Je weet nooit of en wanneer er iemand bij die mevrouw broeds wordt, dus dan zouden wij daarop moeten wachten en dan is de beste tijd

Vita

om te broeden inmiddels voorbij.

Vera

Tja, en als ik dan weer die blije gezichten van Vera en Vita zie denk ik toch dat we het maar niet moeten doen, al blijft het moeilijk. Vooral als het lente is geworden straks en alles weer gaat bloeien en de lucht zo lekker zacht is...
Ik ga over dit vraagstuk maar eens een hele tijd nadenken. Gelukkig ben ik daar nogal goed in, ik word niet voor niets de filosoof van de familie Tok genoemd, die naam moet ik eer aandoen.

En als ik alles helemaal tot op de bodem heb doordacht zal ik u mijn bevindingen mededelen. Dat beloof ik u met de vleugel op mijn hart.